Avonturen in Hedalen

Even weer tijd om de afgelopen periode bijschrijven in de blog. Allereerst moesten we met de kleine meid onverwacht naar de Dyreklinikk in Hønefoss. Na het struinen in de bossen, begon ze thuis over te geven en dat bleef maar door gaan. D'r tong werd een beetje blauw en onze altijd levendige Poppy was nu een zielig hangerig scharminkeltje die zelfs uit haar eigen in de bench ging liggen. Paniek bij de baasjes dus en na een telefoontje reden we 's avonds naar Hønefoss. We werden daar erg goed ontvangen en Poppy werd onderzocht en 2 foto's genomen. Er was een gasophoping te zien. De reden was onduidelijk. Ze kreeg een injectie en wij kregen een paar blikjes lichtverteerbaar voedsel mee. Mocht er geen verbetering komen, dan moesten we morgen direkt weer komen. Maar na de injectie èn een weekendomzet van het kafè minder in de knip, werd madam(e) weer wat beter en begon met een lokaal speeltje te spelen en samen met Jack verkendde ze de dierenkliniek. Gelukkig was ze de dag erop weer onze ,,oude" Poppy en wij konden toen genieten van de ontluchting van haar gasophoping. Eén van haar favoriete bezigheden is weer tv kijken....vooral als daar beestjes op te zien zijn.

Olaf is inmiddels met een super inburgeringscursus bezig d.m.v. zijn baantje als interieurverzorger bij het Psykiatrisk Sentrum. 's Avonds ligt ie uitgeteld op de bank na een dag (2 dgn. per week van 8:00 tot 14:00)van noeste arbeid.

Gezellig Noors kwekken met de kokkin en het andere personeel en zo alle roddels, geruchten en nieuws van Hedalen te weten komen. Met het Noors maakt Olaf nu echt grote sprongen. Hij gaat niet eerst engels koetewalen, maar begint nu gewoon in het Noors. Zo ook met de aanschaf en verkoop van auto's. Auto's zullen jullie denken........ze hadden toch die witte Mits(hubishi)? Ja, die hadden we, maar tijdens het wisselen van de ,,zomerbanden" naar de spijkerbanden bij onze plaatselijke garage, zag Olaf tot z'n grote schrik dat er een gat in de vloer zat en dat de ophanging van een voorwiel bijna was doorgeroest. Hij kwam dus in bijna depristemming thuis. Onze auto moet in januari '09 naar de EU kontroll. Dit is de 2 jaarlijkse periodieke (APK)keuring die hier in Norge voor elke auto, ouder dan 4 jaar, geldt. Met dit probleem komt onze Mits dus zeker niet door de keuring en een reparatie gaat ontzettend veel geld kosten. We hebben maar besloten om de gok te wagen en de Mits weer te verkopen en een andere auto te kopen. Olaf zat toen weer elke avond achter de pc om naar een andere bolide te kijken. Auto's in Noorwegen zijn gewoon giga duur. Voor het geld waarvan je hier een oude roestbak kan kopen, kan je in NL een leuke goedverzorgde auto voor kopen. Maar ok, Olaf vond weer een auto waarvan hij dacht dat het een redelijk goede auto zou kunnen zijn. Dus hup in de tuut naar Lillehammer, bijna 3 uurtjes rijden. We gingen betijds weg, want zo konden we ook nog ff door onze provinciehoofdstad lopen en een beetje cultuur snuiven. Helaas lag Lillehammer onder een dik wolkendek en door de mist was het er behoorlijk koud. Bij de Olympische skischans zagen we alleen hoe de schansspringers neerkwamen, want het bovengedeelte was door de mist onzichtbaar. Jammer. Dan maar weer naar het centrum en ,,flaneren" over de Storgate, de hoofdstraat. Veel kafé's en sportzaken met ski's en skikleding. Helaas door het weer niet veel sfeer.

Ok. we moeten dus Lillehammer eens doen met mooier weer, want er is zat te doen en te zien. Naar goed Noors gebruik afgesproken bij de bensinstasjon om de auto te bekijken, Deze Subaru zag er goed uit (voor dat geld) en er zat nagenoeg geen roest op. Kortom, na een proefritje besloten we tot koop van de Subaru.

Daarna volgt er een monsterrit naar huis. Donker, mist, over wegen zonder wegmarkeringen en onduidelijke wegberm door de sneeuw, tuften we nu met 2 bolides naar Hedalen. Na 3 en 'n half uur gelukkig thuis. De verkoop van de Mitsubishi ging wat sneller. Even (de weg was die ochtend spiegelglad) op en neer naar Nes i Ådal en Abdallah ging tevreden naar Oslo terug en wij konden naar het kafé, koffie zetten voor onze gasten.

Wat die gasten betreft, merken we dat de dalperiode eraan zit te komen. Er zijn de afgelopen 2 weekenden beduidend minder gasten dan daarvoor. We gaan zeker niet aan de noodklok hangen, maar we gaan ook niet met de armen over mekaar afwachten. Zo hebben we een kalender opgesteld met evenementen en aktiviteiten tot kerstmis. De Pannekakekveld (Pannekoekenavond) is komende vrijdag en daarna volgen nog de o.a. kvinne(vrouwen)kveld, Musikkkveld en......St. Nicolauskveld. Jaaaa Sinterklaas. Afgelopen zaterdag hebben we met z'n 2tjes voor de pc de intocht op webtv zitten bekijken. We kijken eigenlijk nooit Nederlands nieuws, maar ik zag toevallig dat ie zaterdag al aankwam in NL.

Het is wel een beetje vreemd om het te zien met en we missen een klein beetje die typisch Nederlandse Sinterklaassfeer. Sinterklaas is hier onbekend. Hier beginnen de voorbereidingen al voor de kerst. Dat is hier een tijd van eeuwenoude tradities. Maar daar zal ik later natuurlijk meer over bloggen.
Wat het weer betreft ligt hier nog steeds sneeuw. Het is een beetje de overgang naar de échte winter die nog moet komen. Soms dooit het een beetje en regent het en daarna vriest het weer

's nachts en dan sneeuwt het weer een beetje. Hierdoor is het vaak spiegelglad. Er wordt nu soms met strooizand of gruis gestrooid op de weg, maar de kleinere wegen de parkeerplaatsen bij winkels, en dienstgebouwen zijn een grote ijsbaan. Dit zou in Nederland echt ondenkbaar zijn. Het is dus altijd erg oppassen. Al hebben onze hondenkinderen hier helemaal geen last van......

Kijk maar op dit filmpje (klik op play/driehoekje)

De dagen worden hier nu wel aanmerkelijk korter. Rond een uurtje of 8 begint het licht te worden en rond 4 uur is het al behoorlijk aan het schemeren. En dat levert vaak een waanzinnig mooie hemel op.

Het laatste nieuwtje is dat Olaf alweer gaat solliciteren. Nu als verkoopconsulent bij de plaatselijke huttenbouwer. We kennen het bedrijf al een beetje omdat we 2 jaar geleden in een ,,proefhut" konden overnachten. Dat was trouwens onze eerste kennismaking met Hedalen.

Dus.....wordt vervolgd!