Artikel op hedalen.no

Vandaag verscheen een artikel van ons op Hedalen.no http://www.hedalen.no/OPPSLAG/2008/september/30b/index.htm

Høsten begynner / De Herfst begint

De herfst is begonnen en daarom mogen wij nu elke dag genieten van het waanzinnig mooie kleurenschouwspel wat zich hier voltrekt. De berken worden goudgeel, de lijsterbessen oranjerood, de Noorse esdoorn geeloranje en de bosbessen roodoranje en daartussen de altijdgroene dennen en sparren. De foto's zijn om en rond het kafé, Bautahaugen en ons

huis genomen.

Het is een feest als je ergens naartoe moet rijden, want de mooiste plaatjes trekken aan je voorbij.

Dat rijden doen we in onze nieuwe Noorse bolide. Nou... zo nieuw is ie ook weer niet. Reden we een paar weken geleden enkele keren een paar uur, om naar de zoveelste auto te kijken, blijkt er in Nes i Ådal (slechts een klein half uurtje van huis) een leuke witte Mitsubishi 4x4 spacewagon te koop te staan. Anderhalf week geleden hebben we 'm opgehaald en werd de auto van binnen en buiten door Jack en Poppy geïnspecteerd.

We moesten alleen de auto nog omregistreren bij Vegvesen (zeg maar het Noorse RDW). Dit omregistreren én verzekeren duurde zowat de hele dag. Vanwege de taalbarriëre reden we weer van hot naar her in Fagernes; iets wat binnen 1 uurtje geregeld had kon worden. Maar goed de auto staat nu op onze naam en is verzekerd. We hebben er al het nodige mee gereden, want zo gingen we al 2 x naar Ikea bij Oslo. Een kleine fortuin uitgegeven aan lampen, prullaria en keukenbenodigdheden. Allemaal voor het kafé. We zijn de afgelopen periode flink bezig geweest met schilderen, opruimen, schoonmaken en Olaf met decoreren. Ik heb de buitenboel zoals het terras en parkeerplaats met onze bosmaaier schoongemaakt. Dit klusje duurde 2 dagen!!! Maar het terras en de beplanting ziet er picobello uit voor de opening op 4 oktober. Olaf is bezig met de laatste hand aan het interieur. De bestelling voor goederen (eten/drank e.d.) is de deur uit en hopelijk gaat dit goed. Op mijn verjaardag hebben we gewoon geklust in het kafé en alleen 's avonds hebben we met een lekkere Cremant de Bordeaux én een mooie Bordeauxwijn mijn 47e verjaardag gevierd. Ik had voor deze ,,speciale" dag een gerecht gemaakt wat de Noren ook in deze tijd eten: Fårikål. Een stoofpot van lamsvlees, witte kool, wortelen en aardappelen. Het smaakte erg lekker want de grote stoofpan was schoon op!

Via onze huisbaas Kundan kennen we Sigrid, die voor ons een prachtig logo heeft ontworpen. We wilden iets nieuws en verfrissends en niet het typische Noorse boerenstijltje. De stijl moet ook de stijl van het kafé uitstralen. Fris, nieuw, gedurfd, eenvoudig, maar ook met een knipoog naar het traditionele verleden van Hedalen en Vassfaret. Zij is erin geslaagd om, samen met ons, dit prachtige logo te ontwerpen. Iedereen in Hedalen en bekenden van ons daarbuiten krijgen een uitnodiging. Er komen posters te hangen bij de hyttegrender, gemeentehuis, supermarkten e.d. En er staat al een aankondiging op http://www.hedalen.no/ van de opening en komende week komt er ook een artikel over ons en het kafé op deze site, dus hou het in de gaten.

Onze week in Hedalen

Komende week staat het kafé centraal. Een paar dagen geleden nog was het kafé hét ontmoetingspunt voor deze prachtige Telemarkkoeien, die ons kafé prefereerden boven de grazige Hedaler alpenweiden.
De koeien waren losgebroken en lieten overal hun visitekaartje achter, dus ook op het terrein van het kafé. Iets wat Jack natuurlijk weer een delicatesse vond. Wij wat minder.......

Afgelopen weekend was het echt heerlijk weer en zaterdagnamiddag maakten we een mooie fles Bordeaux open en genoten we met een paar lekkere hapjes erbij van een zonnig aperitief. Alleen met pa en Helene erbij en het plaatje zou compleet zijn.

Als je de foto's ziet heb je 't idee dat het zomer is ,maar het begint het hier al aardig herfst te worden. Vooral op de hoger gelegen gebieden zie je berken al flink verkleuren en het wemelt van de paddestoelen in alle soorten en maten. De nachten zijn al flink koud en maandagnacht hadden we ons eerste nachtvorstje al te pakken. Net onder 't vriespunt.

De rest van de week is het zo'n 9-10 graden. Maar ik kan zeggen dat het niet zo koud voelt als in Nederland, omdat je hier nauwelijks of geen wind hebt. Die wind die het in Nederland dan zo vaak guur en koud maakt. We lopen gewoon met onze sweater buiten en zitten dan ook op het bankje in de zon koffie te drinken.

Gisteren hebben we verf gekocht voor het kafé. We gaan het kafé toch een eigen touch geven. Olaf kon niet wachten om te zien hoe de nieuwe kleur uit zou pakken en ging aan de slag.

Ik zou later gaan kijken en ging naar het kafé toe med sykkel (met de fiets). Helmpje op en trappen maar. Het weggetje van/naar ons huis is erg steil en naar beneden toe rijden, rem je alleen maar, want anders vlieg je met een noodgang of de greppel in -zoals de verhuiswagen- of de hoofdweg op met het risico dat er net een auto aan komt. Op de terugweg is een héél ander verhaal. Ik kom niet verder ons weggetje op dan de afvalbakken. Dan moet ik klimmen/lopen. Volgens mij is het steigingspercentage 75%, want ik kom hijgend en zwetend bij ons huis aan. En voel de bilspieren trekken. Dames/heren als je bilspieren wil trainen kom dan naar ons weggetje in Hedalen en loop die een paar keer per dag heen en weer en je krijgt een prachtig achterwerk. We kennen iemand die een fortuin uitgeeft om 2 x per jaar naar Thailand te reizen om de billen te verfraaien, nou dat kunnen wij helemaal gratis hier. Alsof ik niet genoeg training heb gehad kom ik op het goede idee om het gras te maaien. Dat is al aardig lang aan het worden. Alleen vergeet ik één ding.....ons gazon is niet als het postzegeltje in Zaandam. Gelukkig is er een motormaaier aanwezig. Maar ook het Noorse gras is niet zoals het Zaanse en zo ben ik maar liefst anderhalf uur (!) bezig om, rond het huis, het gras te maaien.

Huset våre / Ons huis

Met al het gedoe van de verhuizing, zal ik eindelijk wat vertellen over ons huis.

Het huis is vanaf de weg niet te zien en het weggetje dat we met de 2 buren moeten delen, rij je vanaf de doorgaande weg erg makkelijk voorbij. Er staat geen bordje of iets dergelijks. Het weggetje naar het huis is steil en onverhard en was na het drama met de verhuiswagen één groot maanlandschap, maar is inmiddels met een graafmachine gevlakt en nu is het wachten op de toplaag met grove gravel. Het huis ligt het hoogste van de drie en de dichtbijzijnde buren wonen op ca. 100 m vanaf ons. Het huis is zoals gebruikelijk van hout, maar doet niet typisch Noors/Scandinavisch aan. Onze tuin is ca. 2000 m2 met gras, garage (voor 2 auto's), gravelverharding, wat planten en hoe kan het ook anders bomen. Achter het huis komen de rotsen aan het oppervlak en begint de onderbegroeiing van mossen, heide, veenbes (cranberry), bosbessen en op dit moment honderden paddestoelen. Aan de voorkant kijken we uit op de bergen aan de overkant van de Hedalen. Als je denkt dat het helemaal stil is, kom je bedrogen uit, want we horen de watervallen aan de overkant en zien deze dan ook vanuit de bank in de woonkamer. De bijna 200 m2 is verdeeld in een grote woonkamer, een woonkeuken, bijkeuken met douche, 4 slaapkamers, een grote overloop die we als 2e woonkamer gebruiken en dan natuurlijk de gebruikelijke badkamer en toilet. Dus Freddy....... we got a house with room for 2 pony's! Niet echt verkeerd dus. Vanaf hier naar het kafé is het zo'n 5 minuten met de auto. De afgelopen dagen zijn we flink bezig geweest om het huis naar onze zin te maken. Er komen nog wat foto's van het interieur maar hier zijn wat sfeerfoto's van het huis.

En het uitzicht vanaf de huiskamer.......
en onze kleine witte bergtrol heeft het flink naar d'r zin op ,,landgoed" Slettebråten.

Vassfaret

Tussen de bedrijven door genieten we natuurlijk ook van het Noorse natuurschoon. Omdat we de afgelopen dagen erg met onszelf bezig zijn geweest is het nu tijd voor kvalitetstid (quality time) voor onze viervoeters en trakteerden wij hun, maar onszelf natuurlijk ook, op een tochtje naar Vassfaret. Het gebied waar het kafé naar vernoemd is. Via de onvermijdelijke, onverharde bomveg (tol), rijden we dit mooie landschap binnen. De weg is vrij vlak en volgt voor een deel de rivier met de stroomversnellingen.

Bij de Aurdaldammen parkeren we de auto en kan het spelen beginnen. Poppy dook al snel in het (koude) water en Jack liep weer als een gek heen en weer op zoek naar een spoor van misschien wel een beer. Takken gooien, rennen kortom de hondenkinderen hadden het naar hun zin. En wij ook. De omgeving is er prachtig en besloten om eens på tur (op pad)te gaan. We blijven ons weer verbazen over de schoonheid, maar ook het wilde van de Noorse natuur. En we worden nog meer enthousiast als we verse sporen van elanden zien. Alleen bleef het bij die sporen.

.

De Aurdaldammen werd vroeger gebruikt voor het doorsluizen van de boomstammen die hogerop in de bergen werden gekapt en in de rivier werden gegooid. Door de stroming kwamen deze bij de dam terecht en kon er geteld worden hoeveel en van wie de stammen waren. Deze werden namelijk gemerkt.

.

Na een paar uur op pad geweest te zijn, werd de spoorzin van Jack minder en werd onze kleine witte bergtrol een beetje moe, dus gingen we weer terug richting auto. We zij er echter zeker van dat we in Vassfaret nog wel veel vaker gaan bezoeken.

De eerste dagen in Norge

Onze eerste dagen in Norge verlopen eigenlijk vrij relaxed. Elke morgen lopen we net zoals in Nederland met de viervoeters ,,een rondje". Alleen doen we dat hier over de Alpenweiden van Hedalen. Jack z'n jachtinstinct komt naar boven, want hij ruikt niet de tientallen honden zoals bij De Weer of het Jagersveld, maar hier ruikt hij herten, reeën en elanden. Hij holt als een dolle hond over het weiland en ziet Poppy als een wild konijn en rent achter haar aan. Volgens mij hebben ze het naar hun zin. We hadden inmiddels ook onze eerste post ontvangen bij het kafé. Een kaart van Freddy en van pa en Helene. We hoorden trouwens dat het veel regende in NL.....hahaha, hier is het behalve gisteren, toen het een groot gedeelte van de dag regende, droog, half bewolkt en een lekker zonnetje, al is het wel een stukje frisser...zeker 's avonds. Woensdag toen de verhuizers kwamen, zaten we 'smorgens in het zonnetje op de bank voor het kafé. Dinsdag hebben we bericht van Kundan gekregen dat we zijn huis konden huren én dat onze spullen bij hem in de garage konden worden neergezet. Woensdag was de grote dag. De vrachtwagen met aanhanger kwam voor het Kafé rijden en na een kop koffie voor de mannen, reden we naar het huis van Kundan. Wij waren al een tijdje boven om Kundan te helpen met het opruimen van de garage, waar onze spullen even komen te staan. we vroegen ons al af waar de verhuiswagen bleef, tot we we ineens de tracktor van de buurman zagen die de verhuiswagen naar boven sleepte. Het weggetje naar het huis is erg steil en onverhard (zoals alle wegen naar de huizen hier). Het was een vreemd gezicht die tracktor met de verhuiswagen en aanhanger. We hielpen de verhuizers mee met de boel in de garage te zetten. Maar dan moet de verhuiswagen naar beneden..........
allemachtig wat een drama!!! De verhuiswagen kon niet keren dus moest achteruit de weg af. Dat kon natuurlijk niet goed gaan. het hele spul verzakte in de greppel en was er met geen mogelijkheid meer uit te komen. Eerst met de tracktor van de buurman en later kwam assistentie van de grotere/sterkere tracktor. Duwen, trekken het hielp allemaal niets. Na ruim 3 uur werd de aanhanger afgekoppeld en werd de vrachtauto en aanhanger los van elkaar weer naar boven gesleept. De aanhanger werd maar direct naar beneden gereden en nadat de verhuiswagen naar beneden gereden was werd deze met de aanhanger gekoppeld. Tussendoor repareerden wij de weg, die een week geleden was opgeknapt voor de komende winter. Dit kan dus opnieuw gebeuren. De weg is één grote hobbelbaan. Het ,,grapje" koste ons drie en een half uur én 1000 kroner (zo'n €120,-). Maar er zal nog wel een hoger prijskaartje aan vast zitten, omdat de weg opnieuw opgeknapt moet worden. Misschien kunnen we dit declareren bij het verhuisbedrijf. Maar we hebben in ieder geval een huis en onze spullen staan er. Volgende week dinsdag gaan we het huis inrichten.
Wat is er nog meer gebeurd: we hebben een bankrekeningen geopend én hebben een Noors mobielnummer: 0047 91527008. Nu zijn we bezig om een vast telefoonnummer, internet en tv te regelen. De serveringsvergunning wordt geregeld en Olaf is druk op internet bezig voor een auto. Ja we hebben internet in het appartement, maar na dinsdag is het even afgelopen. Dan volgt een tijdje internetstilte. Voor de rest genieten we van alles om ons heen en zijn we al flink aan het inburgeren. Op een avond kregen we bezoek van Ronald en Marja. Marja had zich flink uitgesloofd met haar grote hobby: taarten bakken en verblijdde ons met een heerlijke welkomst (gulrot)taart. Lief hé...

Dag Nederland - Hei Norge

Misschien zijn alle verhaaltjes een beetje saai, zo zonder foto's, maar die komen er later gewoon op.

Het is vreemd wakker worden in een leeg huis. overigens ligt het grote luchtbed prima. We ruimden de laatste spullen op en laadden dit in de auto of hebben de ,,restjes" aan Doeska en Nicole (onze buurmeiden)gegeven. Olaf liep z'n laatste rondje met Jack en Poppy bij De Weer, het park waar we vele rondjes hebben gelopen met onze viervoeters.
De auto is afgeladen er kan echt niets meer bij. En voor onze wijn hoeven we ons (hopelijk) geen zorgen te maken. Deze hebben de verhuizers incognito meegenomen. En pa, straks zitten we in Hedalen aan een lekker wijntje aan jullie te denken.....
Na het huis nog even doorgelopen te hebben doen we de deur achter ons dicht. We nemen afscheid van buurman Piet en Doeska & Nicole en al zwaaiende rijden we de P.J.Troelstralaan uit met het nodige gesnotter. Gelukkig staan we bij Hoorn al weer in de file en ook op het laatste stuk Afsluitdijk staan we een tijd in de rij. Dit is in ieder geval wat we zeker NIET zullen missen: de files. Ook in Duitsland is het flink druk en we verspelen dus veel tijd, waardoor we moeten gassen in Denemarken. Maar we komen op tijd aan en als we ingechecked zijn, komt zo'n 10 minuten later de boot. Eigenlijk hebben we nu helemaal niet het gevoel dat we gaan emigreren, het lijkt gewoon vakantie. Rond een uurtje of 2 komen we in Norge aan en rijden naar Hedalen, waar we aankomen rond een uur of 5. Het begint dan al licht te worden. We proberen wat te slapen, maar dat lukt niet echt. Als Hedalen wakker wordt komt toevallig ook Ronald langsrijden die Marja naar haar werk heeft gebracht. We rijden naar Bergsrud om ff bij te kletsen onder het genot van een bakkie leut. Later hadden we een afspraak met Elling voor de officiële contractondertekening en sleuteloverdracht van het kafé en omdat het nog steeds niet bekend is of er een woning beschikbaar is rijden we met Elling naar Kundan. Hij had al aangegeven dat hij zijn huis wilde verhuren. We zijn gelijk verkocht......mooi, groot huis, mooi uitzicht op de bergen, dubbele garage en 2000 m2 grond/tuin. Alleen is nog niet bekend wanneer hij eruit gaat. Maar nu gaan we tijdelijk verblijven in een klein appartement in Bronnbaklia/Hedalen. Als woensdag de verhuiswagen komt hopen we meer te weten, ander moet de boel ergens opgeslagen worden.
's Avonds gaan we weer naar Ronald en Marja voor het zoveelste bakkie koffie. Door al die koffie zijn we niet echt moe, maar zijn we wel erg blij dat we op ons luchtbed liggen.