Nóg meer snø en de ,,solicitatie"van Olaf

De winter heeft de eerste keer dit seizoen goed uitgepakt. Bij ons ligt er nu zo'n 20 cm sneeuw. In grote delen van zuid-Noorwegen heeft het gesneeuwd en heeft op sommige plekken al tot overlast geleid. Mijn eerste ritje door de sneeuw ging overigens zonder problemen. Wel reed ik net een paar meter op de weg naar het kafé, toen er al een auto half in de greppel lag met het hele voorkantje flink in elkaar. Even voor de goede orde......er wordt hier NIET gestrooid! Niet met pekel en niet met strooizand. Alleen schuiven ze (de boeren dus) met een sneeuwschuiver achter de trekker de meeste sneeuw van de weg. De weggetjes naar de huizen worden door de bewoners/boeren wat Olaf en ik noemen: gesnøbrøyt (sneeuwfrezen/blazen/ schuiven). Bij ons thuis wordt dat door onze Ole, onze buurman, gedaan.

Gisteravond organiseerden we Kvinnekveld (vrouwenavond) in het kafé. Wij hadden het idee dat het niet storm zou lopen door het weer én een belangrijke ouderavond over het bestaan van de plaatselijke school. Niets was minder waar. De tent was behoorlijk vol en volgens goed Noors gebruik kwam iedereen tegelijk en wilden ook tegelijk eten. Op zich geen probleem, was het niet dat iedereen hetzelfde wilde.....pizza med kjøttdeig (gehakt), paprika og mais. Olaf was door de drukte de tel kwijt en ik was in een mum door de pizzabodems, kjøttdeig heen. Maar iedereen heeft een pizza gehad. Door de drukte ging mijn plan om de Noorse dames kennis te laten maken met poffertjes enigszins de mist in. Uiteindelijk hebben de gasten, op het laatste moment, toch nog een bordje met poffertjes gekregen. En ze vonden het lekker! De kvinnekveld is volgens ons en de Hedaler vrouwen erg geslaagd. Het was goed bezet, erg gezellig en niet geheel onbelangrijk voor ons, een leuke omzet. De volgende kvinnekveld is 26 november.

Vanmorgen was het pak sneeuw gegroeid tot dus zo'n 20 cm en Poppy's pootjes zijn niet meer te zien. Ze vindt sneeuw geweldig leuk en heeft absoluut geen zin om weer naar binnen te gaan.

Vanmiddag heeft Olaf ,,gesolliciteerd" bij Fekjær Psychiatrisk Sentrum als 'renholder' schoonmaker. Hij heeft het baantje gekregen en gaat er vanaf dinsdag 2 dagen in de week van 8.00 tot 14.00. Zo kan hij het Noors een beetje bijspijkeren en er werken veel Hedalers in het centrum, dus het kan weer meer klandizie opleveren. Oh ja, en hij heeft dan een zakcentje :))

Ikzelf ga ook aan de bak, maar dan moet eerst alle werkzaamheden rond het kafé goed en gestructureerd kopen.

Hieronder nog wat winterimpressies én een filmpje van onze kleine sneeuwtrol. Klik op play/driehoekje.

29-10-2008 Nog meer sneeuw

Gisteravond vlak voor het naar bed gaan nog even op de thermometer gekeken. Het was toen

-9 graden! Vanmorgen vroeg is het weer begonnen met sneeuwen. Dus toen we opstonden was het natuurlijk sneeuwpret met Jack en Poppy. Vanmiddag probeer ik wat foto's van Bautahaugen te maken en die komen natuurlijk op de blog. Vanavond is er Kvinnekveld (vrouwenavond) in het kafé. We zijn benieuwd of er een hoge opkomst is.

Første snø i Hedalen / Eerste sneeuw in Hedalen

Vandaag was onze eerste sneeuwdag. De weersvoorspelling was correct. Vanacht was het al met -5 graden. aardig koud en vanmiddag begon het te sneeuwen. De sneeuw bleef liggen want rond een uur of 4 begon de temperatuur weer te dalen. Het is nu 28 oktober 22.00 uur en de buitentemperatuur is - 6,5 graden en zal nog ietsje dalen. Vanmiddag heeft Olaf de piggdekker (spijkerbanden) onder de auto laten zetten, want er wordt de komende dagen nog meer sneeuw verwacht. Hier zijn al enkele plaatjes van de eerste sneeuw vanmiddag.

Fiona in Hedalen

Na de afgelopen periode alleen maar bezig te zijn geweest met het kafé en de vele zaken er omheen, was het voor ons een leuke afwisseling dat we bezoek kregen van Fiona. Al was het maar voor een paar dagen; we keken er naar uit. Dinsdag begon het met een bezoekje aan Oslo. We hadden om 16:00 afgesproken bij de Bed & Breakfast waar zij een nachtje verbleef, omdat ze Oslo een beetje wilde verkennen. Olaf wilde ook nog een beetje Oslo proeven én naar Ikea, dus gingen we redelijk vroeg op pad. Eerst dus naar Ikea, om toch nog meer kronen uit te geven (voor het kafé) dan we hadden gepland. Daarna de auto bij Akerbrygge in de parkeergarage gezet en aan de wandel gegaan. Akerbrygge kennen we al, maar het blijft een erg leuk gedeelte van de stad. Het is een nieuwe woon, werk, winkelwijk een beetje te vergelijken met de London Docklands.

Oude fabriekspanden omgetoverd in appartementen, horeca, kantoren en winkels. Vooral langs de haven vindt ik het super.

Terrassen (nu met terrasverwarming) langs het water met visserboten, jachten en veerbootjes én uitzicht op Akershusfestning, de oude burcht.

Altijd leuk om hier te flaneren, te shoppen en een terrasje te pakken (al moet je wel de nodige kroner betalen voor een consumptie). Maar eigenlijk kwamen we om de gloednieuwe Operaen te zien. En bij het zien van het in april geopende operagebouw worden we erg enthousiast. Het is werkelijk een prachtig staaltje van moderne architektuur. Het hagelwitte marmeren gebouw rijst als een ijsrots uit het water van de Bjørvika haven. Het is die dag mooi weer en de zon en de blauwe hemel laten de Operaen blinken. Het is in korte tijd een bezienswaardige attractie geworden en dat merken we, want we zijn niet de enigen en er wordt net een busvol toeristen losgelaten. Je kan het gebouw ,,beklimmen" en dan heb je een mooi uitzicht op het centrum van Oslo, de Oslofjord en omgeving. De omgeving van Operaen is een megaproject. Ook dit is een voormalig havenindustrie gebied en er wordt druk gewerkt aan dit toekomstige centrumdeel van de stad.

We vinden Operaen prachtig en nemen natuurlijk ook even een kijkje binnen. In de open en lichte foyer valt de enorme wand op van hout op. Alles is prachtig vorm gegeven. Zelfs de toiletten zijn een bezichtiging waard. Nog nooit zulke waanzinnig mooie toiletten gezien! Helaas kunnen we niet in de grote zaal, maar we gaan zeker is een voorstelling bekijken. Als je een beeld wil krijgen van Operaen kijk dan op de website http://www.operaen.no/ In (noorse) index naast de foto zie je rechtsonderaan /film fra Operahuset, klik hierop en klik dan op play.

Na de opera liepen we via Oslo Sentralstasjonen, dat over een paar jaar ook een hele metamorfose heeft ondergaan naar dé straat van Oslo: de Karl Johansgate. Eerst een grote winkelstraat, maar verder naar het parlementsgebouw tot Slottet (Koninklijk Paleis) wordt het zo'n beetje de Champs Elysées van Oslo, met chique hotels, boutiques en warenhuizen

Het loopt tegen vieren als we nog ff een snackje willen eten. Krijgen we een bak noedels met bedorven kip. Gelukkig proefden we het met de eerste hap al, dus brachten we die troep terug en kregen met excuses onze geld terug. Het werd tijd om Fiona op te halen en toen maakten we kennis met de Oslo versie van de file 'Køen' (spreek uit als keu-en). Ok, niet zoals wij die tegenwoordig in héél Nederland kennen, maar toch.... Fiona's B&B is in een leuk gedeelte van Oslo met grote houten huizen en het was erg leuk om haar weer te zien. Het was al donker toen we in Hedalen aankwamen en Fiona mocht als eerste de gjesterom in gebruik nemen.

De dagen daarna gingen we natuurlijk naar het kafé en liet Olaf, Fiona de naaste omgeving een beetje zien d.m.v. het uitlaten van Jack en Poppy, die het natuurlijk helemaal fantastisch vonden. Ook gingen we een tochtje maken richting de bergen. Zo hoopten we Fiona een beetje sneeuw te laten zien want hier is op de omringende bergen weinig sneeuw meer over. Het was die dag koud én nat. Maar we konden haar gelukkig toch een paar mooie plekjes laten zien. We maakten een stop bij de Lomen stavkirke, waar natuurlijk de paarden extra de aandacht trok van Fiona.

we rijden verder tot Vang en hadden hier onze friluftlunsj omdat er niets in de buurt was waar we ff konden zitten, eten en drinken. Wel kon Fiona kennismaken met een paar Noorse specialiteiten: brunost en reinsdyrpølse (bruine zoetige geitenkaas en rendierworst).

Na de friluftlunsj gingen we verder. De omgeving is prachtig en er ligt wat sneeuw op de bergen, maar niet overdreven veel. Wel kunnen we weer mooie plaatjes schieten. Bij de stavkirke van Øye gingen we weer terug. Maar er kwam wel een grote verrassing voor ons op de terugweg...

Tussen Øye en Vang zag Fiona plotseling 2 elanden in een open stuk langs het bos. Bijna 2 maanden in Norge en nog geen, hert, ree laat staan eland gezien en Fiona komt ff langs en ja hoor elanden langs de kant van de weg. Vlug gestopt om deze Skoges Kongen (koning van het bos) te zien. Het zijn geweldig grote en mooie beesten. Het was een vrouwtjeseland met een ouder jong. Ze observeerden ons en net toen Fiona met het fototoestel een foto wilde maken liepen ze weg het bos in. Op de foto is weglopende eland niet echt scherp, maar toch duidelijk te zien. We zijn er een beetje opgewonden van.

De dag dat Fiona weer vertrok, lieten we haar nog even ,,onze" eigen stavkirke van Hedalen zien.

Ik moest daarna weer naar het kafé voor de voorbereidingen die middag/avond en Olaf bracht Fiona naar Gardemoen toe voor haar terugvlucht naar Nederland. Op en neer naar de luchthaven was ie toch zo'n 4 uurtjes onderweg....

Het is daarna weer wat stiller in Huize Slettebråten.

Na de opening

De opening van het kafé was een groot succes en er kwamen meer gasten op de opening dan wij verwachtten. En na een erg korte nacht stonden we de (zon)dag daarna weer vroeg achter de potten en pannen voor de voorbereiding. Het was de avond van de opening slecht weer met natte sneeuw en 'n koude wind. Toen we naar het Kafé reden was het glad omdat het ook nog gevroren had. Ook het terras was spiegelglad. Was dit een aankondiging van de winter???

Klokslag 14.00 gingen we open en de eerste gasten kwamen al aan. Voor koffie/thee, wafels maar ook eten. Op zich geen probleem, maar het leek daarna wel of heel Hedalen langskwam voor koffie/thee, wafels én eten. Allemaal tegelijk! Olaf had op een moment acht gasten voor de desk die koffie/thee en wafels kochten, maar ook hun bestelling doorgaven en afrekenden. Het werd een hectisch moment en alsof ze uit de hemel kwamen vallen, kwamen Marja en Ronald binnen om óók een bakkie leut te halen en om te kijken hoe het met ons ging. Zij zagen de meute mensen en de ,,paniek" in de keuken en ging direkt mee helpen. Desondanks duurde de wachttijd soms te lang. Maar we waren dan ook weer volkomen verrast door de grote aanloop.

Na zessen werd het rustiger en konden we het samen weer aan. Toen we na de sluiting naar huis reden waren we even opgebrand door de spanning, onverwachte drukte enz. De dag erna hebben we in huis rondgehangen en zijn we bijgekomen van het openingsweekend.
Ook afgelopen weekend liep het erg goed. Vrijdag was rustig, maar zaterdag en zondag klokslag vier uur staan de gasten in de rij. Door de tijdige voorbereidingen en de wetenschap dat het volgens de Noorse traditie om 4 uur etenstijd is, konden we het met z'n tweeën aan.

We hebben dus kennisgemaakt met het cultuurverschil. In Nederland staan om tusseneen uurtje of 6 -7 de spruiten op tafel. In Noorwegen is dat 4 uur. Ze eten hier frokost (ontbijt), dan rond een uur of 12 lunsj, rond vier uur de grote warme maaltijd, wat verwarrend 'middag' wordt genoemd en dan volgt rond een uurtje of 8 kveldsmat(avondeten), een kleine hap.

De leveranciers zijn nu eindelijk geregeld. Tot nu toe deden we dit via Martha van de Joker maar sinds gisteren hebben we zelf bier besteld bij Ringnes ( het Noorse Heineken) en kunnen we via internet bij Asko ( de grote leverancier in Noorwegen)bestellen. Internet hebben we nu ook in het kafé. Nu is alleen nog tv (satellietcontract) een probleem. Hierdoor lopen we een voetbalavond mis. we wilden een voetbalavond voor de kwalificatiewedstrijd Noorwegen-Nederland organiseren. Omdat we nog geen tv contract kunnen aangaan, kan er dus geen tv in het kafé gekeken worden.

Voor de rest zijn we nog op allerlei fronten bezig met het kafé. Opeens zijn we wereldberoemd in Hedalen. Iedereen kent je nu en een paar boodschappen in de buurtsuper wordt snel een gezellig praatje. De anonimiteit van het Zaanse - en Amsterdamse leven is voorbij. Wij zijn nu 'guttene av kaféen' - dé jongens van het kafé. We hebben een paar rustpuntjes en die gebruiken we om met Jack en Poppy te struinen door de bossen, de tuin te doen of voor de buis te zitten etc. Olaf mistte een beetje de Nederlandse oude kaas, dus zijn we maar ff naar Beitostølen gereden (bijna 2 uur rijden!)voor een goede kaas. Het is dan wel geen oude kaas, maar smaakt erg goed. In Beitostølen konden we Poppy en Jack verassen met een klein beetje sneeuw. Het uitzicht daar op de Jotunheimen vind ik zelf geweldig, ondanks het wolkendek.

Vassfar Kaféen har åpnet /Vassfar Kaféen is geopend

De dagen voor de opening worden steeds spannender. Vooral omdat er nog een aantal dingen niet geregeld zijn. Pinapparaat is nog niet geleverd, internet een probleem, TV (voor de voetbalwedstrijden en tekenfilms) een nog groter probleem, en zo kunnen we wel doorgaan. Maar we houden vast aan 4 oktober voor de grote openingsdag. Gelukkig kunnen we de waren en bier bestellen bij Martha en Tor-Ingar van de Joker (buurtsuper) aan de overkant. We zijn blij dat ze ons helpen en zouden het zonder hun ook niet gered hebben om de opening op 4-10 te laten plaatsvinden. Ook Sigrid zet alle zeilen bij om de uitnodigingen op tijd klaar te hebben. Om tijd te besparen gingen we ze zelf ophalen in Hønefoss. Maar het resultaat is prachtig. De uitnodigingen, posters en visitekaartjes zien er gelikt uit.

De woensdag vóór de opening staan we in alle vroegte op om samen met Sigrid de uitnodigingen in de 300 brievenbussen te doen. Dat doen we in de regen, want de Indian Summer van de laatste periode is nu echt over. En dat de winter vlak voor deur staat blijkt wel, toen we de posters bij de slagbomen van de bomveien (tolwegen) ,,plakten". Op de weg naar Nesbyen wordt het gebied wat hoger en zagen we tot onze grote verrassing de 1e sneeuw.

Niet veel...maar toch. Later hoorden we op de radio dat de eerste wegen al gesloten waren i.v.m de sneeuwval. Tjeemig......dat wordt een spoedcursus sneeuwkettingen omdoen.

4 oktober 2008
De dag van de opening van ons kafé.

De regenachtige dag begint met een officiële ceremonie protocolair: het heisen van de Noorse wimpel. Het is een bijzonder moment is om de 4m lange wimpel omhoog te heisen.

Dan doen we de laatste voorbereidingen voor de avond. Om een uurtje of vijf komt Leif Erik en Anna Degene met de bandleden. We hebben livemuziek van lokale jongeren. Een paar dagen geleden met Leif Erik gesproken en kregen we te horen dat de bandleden afzonderlijk muziek maakten en er veel geïmproviseerd zou worden. Hmmm, dachten wij misschien toch beter een paar cd's van huis meenemen? Maar ja...we steunen het lokale talent. Anna Degene hadden we in juni al belooft dat ze tijdens de opening mocht zingen. Maar onze verrassing was enorm toen de band begon te spelen. Het klonk echt super!!! Als je af en toe dat valse gebler hoorde op de Nederlandse tv tijdens al die 'wanna be' shows. Hier stond ECHT talent in ons eigen kafé!

Daarna begint het spannend te worden. Vlug met de døggies naar huis, een douche nemen en omkleden en dan kan de avond beginnen. Klokslag 7 uur komen de eerste gasten al binnen en daarna bleven de gasten binnenkomen. Ronald, Marja en Ilona kwamen ook als eersten en brachten 2 heerlijk zelfgemaakte taarten mee. Die avond was koffie/thee, wafler en taart gratis en dat was een verrassing voor de Noorse gasten, die niet zoveel gratis gewend zijn. Ook maakten we kennis met Tineke, Richard en de kinderen. Zij zijn net een paar dagen geleden vanuit Nederland naar Hedalen verhuisd.

Onze opzet was om die avond zoveel mogelijk tussen de gasten te zijn. Maar door de grote drukte, die we absoluut niet verwacht hadden, moesten we hoofdzakelijk achter de desk blijven. We hadden ook gratis pizza en brachten dit rond, zodat we toch het contact hebben kunnen maken. Wel hebben wij een korte onvoorbereidde speech (in het Noors) gehouden. Volgens mij hadden ze het begrepen want er kwam een reusachtig applaus. Het deed ons beiden enorm veel goed. We zijn ook erg blij dat Ronald en Marja ons helpen tijdens de drukte. Voor ons was de openingsavond geslaagd en wij hopen voor de gasten ook. Op het laatst gingen zelfs de beentjes van de vloer. Om 1.00 was het bier bijna op en was het sluitingstijd. De laatste gasten gingen om 2.00 weg en we kregen erg veel bedankjes. Daarna was het opruimen en afsluiten. Het was een zeer geslaagde opening. 's Nachts reden we door de natte sneeuwbuiten naar huis om zelf nog ff een flinke borrel te nemen.
Hieronder een impressie van de avond