Høsten eller vinteren? Herfst of winter?

We moeten toch wel bekennen dat we best trots zijn dat wij in dit mooie land wonen (helaas voor Rita V.). Ik bedoel dit nu puur landschappelijk. Zo maakten we op mijn verjaardag een fjelltur (bergwandeling) naar de Høgfjell. Deze 1010 meter hoge berg ligt op een klein uurtje rijden van hier. Nu lijkt 1010 meter niet super hoog, maar als je bedenkt dat de boomgrens hier op 800-900 meter ligt, krijg je toch al bijna het gevoel alsof je in het hooggebergte loopt. De Høgfjell ligt nabij de wat bekendere Vikerfjell ten zuiden van Nes i Ådal.
We hadden de rugzak met de thermoskan met koffie, matpakke (lunchpakketje), fles water en de nodige extra jassen mee, want in de bergen is het kouder en winderiger. Met kaart, kompas begonnen we de wandeling naar de top. Na enige tijd namen we de route die voor het skiën wordt gebruikt. Over rotsen, boomstammen, door veenmoerasjes klommen we naar boven, met steeds grootsere uitzichten.

Uiteindelijk bereikten we na dik 3 uur de top. Het was koud en ‘t waaide flink, maar het uitzicht is geweldig. De Tyrifjorden, Sperillen aan de ene kant en aan de andere kant de 1284 m. hogere Sørbølfjell. Jack en Poppy verkenden de top en intussen zaten wij in de beschutting van het reuzensteenmannetje (stenen door wandelaars neergelegd om te markeren) onze boterhammen op te peuzelen met een warme bak koffie.
filmpje

De weg naar beneden liepen we via het blauw gemarkeerde pad. Eenmaal weer thuis, waren wij en de viervoeters flink moe, maar konden voldaan genieten van Olaf’s omgekeerde appeltaart, gemaakt van de appels uit eigen appelgaard.

Ik ben sinds 3 weken een paar dagen per week aan het werk in Vang kommune de meest noordelijke en bergachtige gemeente van Valdres. Ca.90% ligt boven de 900 m! Het aanlegwerk moest gedaan worden in Øye. Hedalen is het meest zuidelijke dorp van Valdres en Øye de meest noordelijke en liggen op een afstand van 2 uurtjes rijden van elkaar. We zijn vorig jaar al eens in Øye geweest met Fiona. Maar nu was ik daar dus voor mijn werk. En ik moet zeggen ik heb wel eens een slechtere werklocatie gehad. Omgeven door hoge bergen met steile rotswanden en tal van watervallen.

Toen het werk afgelopen maandag klaar was, reed ik via de andere kant van het meer Vangsmjøsa terug richting Fagernes. Die rit was gewoonweg fantastisch mooi. Het had sinds een paar dagen wat gesneeuwd op grote hoogte en waren de toppen al wit bestuift. De waanzinnig mooie herfstkleuren maakten het plaatje kompleet. Halverwege de onverharde weg maakte ik een stop bij de kvernhus (molen) van Leine. Wat een onverwacht mooie plek was dit. Hier is de hele waterloop nog nagenoeg intact met een viertal watermolens en de watervallen. Tussen de bomen door piekt de 1776 m Vennisfjellet.

De weg verder bleef ik vervolgens nog een paar keer stilstaan om te genieten van de uitzichten op het Vangsmjøsa en de hoge bergen aan de overkant van het meer.

Na het werk in Øye stond er donderdag en vrijdag nog een job te wachten in Brandebu. Dit ligt nabij de Randsfjorden in de streek Hadeland. Nadat ik vrijdag de job geklaard had, had ik nog ff tijd om wat van de omgeving te zien op de terugweg naar Hedalen. Hadeland is een totaal ander Noorwegen dan Vang. Hadeland is grotendeels een cultuurlandschap met glooiende akkers, grote oude boerderijen en kerken op de toppen van de bergen.

De geschiedenis is duidelijk te merken aan de vele grafheuvels en historische plaatsen. Hier liggen ook de laatste rustplaatsen van Halvdan Svarte, de vikingkoning, die hier in ca. 860 om het leven kwam. Ik zeg rustplaatsen omdat in oude tijden de koningen na hun dood in vieren werden verdeeld en op verschillende plaatsen van hun rijk werd begraven. Hadeland lag vroeger op de pelgrimsroute naar Nidaros (Trondheim), waar het graf van de Noorse patroonheilige Sint Olav zich bevond/bevindt.
Een ritje over de wegen tussen de akkers van Hadeland, is niet het typische beeld wat je van Noorwegen hebt. Zeker niet als het zonnetje schijnt. Want het is de afgelopen dagen bijzonder lekker herfstweer, ondanks dat de temperatuur in de nacht onder nul gaat. De boeren zijn druk in de weer om het hooi binnen te halen en bijna overal is er het mooie uitzicht op de Randsfjorden.
Vlakbij Brandebu ligt een steencirkel, zeg maar een mini Stonehenge, en enkele grafheuvels.

Door de akkerwegen reed ik naar Granvollen, waar de twee stenen Søsterkirkene uit de 12e eeuw naast elkaar staan. Het was een belangrijke pleisterplaats op de pelgrimsroute. Vlakbij ligt ook de Tingelstadkirke en het Hadeland Folkemuseum

Jullie moeten nu natuurlijk niet denken dat ik lekker vakantie vier tijdens m’n werk, maar zoals ik al zei maak ik op de terugweg naar huis een klein maar mooi omweggetje. Ik heb tegenwoordig altijd m’n fototoestel bij me, want voor je het weet heb ik weer een klus op andere locatie. Maar misschien dat jullie nu begrijpen waarom we best wel trots zijn, dat we hier wonen.

Na het zonnige Hadeland en Hedalen, was de volgende ochtend de schrik erg groot toen we wakker werden in een witte wereld. Het is 3 oktober en het sneeuwde!!! Ok, het is nog een beetje papperige sneeuw, maar het bleef wel liggen en aan het eind van de dag had het ongeveer 5 cm gesneeuwd. Er waren er 2 die het geweldig vonden…….Jack en Poppy. Wijzelf en de andere Hedølinger, vinden het nog een beetje te vroeg voor de winter. Maar ja… het leverde wel de eerste mooie sneeuwfoto´s op.