Ruim een jaar was ik aan het fantaseren waar ik m'n 50ste verjaardag zou gaan vieren. Het zou een bijzondere plek moeten zijn. Zou het Sydney worden, Athene misschien of Bora Bora in de Stille Oceaan.............Oh ja New York kwam ook nog even om de hoek kijken. Die fantasiën gingen al snel over. Wel hebben we serieus gekeken naar een expeditiereis naar Svalbard (Spitsbergen). Svalbard staat namelijk in mijn top 3 van wanna see plekken en ik zag me al helemaal zitten tussen de ijsberen.....Maar helaas werd het geen Svalbard. En dan ons eigen Noorwegen, èèn van de mooiste landen ter wereld. Ook daar hebben serieus over nagedacht. De hele familie uitnodigen en op een typisch Noorse lokatie een groot diner en feest geven, zoals dat hier gebruikelijk is, als men de kroonjaren viert. Probleempje zou de accomodatie zijn en/of het feit dat veel mensen het toch zouden laten afweten, omdat het of veel te ver weg zou zijn of om andere duistere redenen.
Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt. Gezien het feit dat ik in het trotste bezit ben van een 80jarige moeder en een 82jarige vader, leek het mij erg fijn om samen met Olaf en de honden, mijn 50ste verjaardag bij de personen te vieren, die er maar mooi voor gezorgd hebben dat ik besta :))) Dus ging de reis naar Nederland en Frankrijk!
Zaterdagavond reden we naar Oslo, waar we in ons appartementje zouden overnachten om vandaar uit zondag 's morgen vroeg naar Larvik te rijden voor de ferry naar Hirtshals in Denemarken.
Jack en Poppy zijn er ook al helemaal klaar voor de grote reis.
Vanaf Oslo is het ca. anderhalf uur rijden naar Larvik en daar konden de honden nog even een plas doen op Noors grondgebied. We hoefden niet lang te wachten voor we werden ingescheept en konden niet lang daarna smullen van het grote ontbijtbuffet.
Olaf zit al klaar in de nog lege lounge met uitzicht.
De vakantie kan beginnen!
Net zoals vorig jaar reden we na aankomst in Denemarken naar het strand. Daar konden Jack en Poppy spelen en rennen en de baasjes de benen nog even strekken.
Na de rit met pauzes in Duitsland reden we zondagavond laat Waddinxveen binnen, waar moeders al opwachtte. Na een borrel gingen we vermoeid van de reis naar bed.
De volgende dag maakten we een rondje Waddinxveen. Er moesten nog wat boodschappen gehaald worden en dat werd gecombineerd met een wandeling door het centrum. Nou ja......centrum; Waddinxveen zal nooit gekozen worden tot mooiste gemeente van Nederland. Het is een soort slaapgemeente onder de rook van Rotterdam en Den Haag. Een echt centrum is er niet en behalve de hefbrug en de kerk, is er weinig of niets te zien. Maar toch heb ik er m'n jeugd doorgebracht en heb er vele jaren gewoond. Daarom was het weer eens leuk om een ommetje te maken. Zoals in het hertenkamp 't Warnaarplantsoen. Helaas zijn de herten verdwenen en de karakteristieke vogelfolière, waar vroeger mooie vogels in rondvlogen is ook leeg. Het enige bijzondere is een koppel zwarte zwanen.
Tot onze grote verbazing zagen we dit bord!
Het wandelrondje sloten we af bij de supermarkt en de HEMA, waar helaas geen warme HEMAworsten werden verkocht.
Uitzicht op m'n geboortestad Rotterdam.
Om middernacht moest ik er aan geloven. Ruudje ziet Abraham...... 50 lentes jong! Er werd vlak daarvoor nog erg stiekem gedaan door Olaf en moeders en ja hoor, klokslag 0.00 uur kwam het tweetal binnen met deze prachtige Abraham. Hij ziet er heerlijk uit.
Ik werd nog meer verwend want moeders had nòg een lekker cadeautje in petto. Net zoals ikzelf zijn onze viervoeters ook heel erg nieuwsgierig wat er nu in dat pak zit.
De oude koffiepot kan naar de bruktbutikk en kunnen we voortaan genieten van een echt heerlijk bakkie leut. Natuurlijk werd er na de cadeau's een verjaarsborrel gedronken.
Toen ik de volgende morgen opstond, was het huis, de balkons en de voordeur versiert.
En Olaf had voor een mooie verjaardagstaart gezorgd.
Even voor de middag kwam Olaf's moeder met Esmeralda op bezoek, helemaal vanuit Den Helder met de trein. Ook de voor ons bekende buurvrouw en trouwe blogkijker Miep was van de partij. Ik vond het een mooie gelegenheid om de verjaarstaart aan te snijden.
Heerlijk ouderwets en typisch Hollands: een advokaatje met slagroom.
's Avonds zat het huis vol, want de Amsterdamse vriendenafdeling en Erwin en Nicolien kwamen op bezoek en was het beregezellig.
Om bij te komen van de drukte van gisteren, was het tijd om een flinke wandeling te maken met de honden. Het weer is prachtig en de korte broeken kunnen aan. Tussen Waddinxveen en Boskoop liggen een paar mooie polders. Vlak erbij ligt het (aangelegde) Gouwebos, waar de honden lekker los konden lopen.
's Middags gingen we naar Gouda om kaasinkopen te doen en maakten we een wandeling door de oude stad met èèn van de mooiste stadhuizen van Nederland. Over een paar maanden krijgt de stad weer zijn jaarlijkse cadeautje van het Noorse stad Kongsberg, namelijk een grote kerstboom. Duizenden mensen komen ca. 2 weken voor kerstmis naar de Grote Markt, als de straatverlichting is gedoofd en gehele markt en 't stadhuis is verlicht met kaarsen en kerstboom wordt ontstoken.
Vlakbij de Grote Markt staat de Sint Janskerk, de langste kerk van Nederland met de beroemde gebrandschilderde glazen.
Never far from home!
Ons rondje Gouda eindigde met een paar kilo heerlijke boerenkaas en een terrasje op de Grote Markt. De volgende dag zaten onze gezellige dagen bij moeders erop. Ik kan terugkijken op een geslaagde en ook bijzondere 50ste verjaardag.
We vertrokken vroeg, want we hadden een lange rit voor de boeg. Het verkeer zat voorbij Waddinxveen al vast, maar ik wist nog een sluiproute. Zo reden we soepeltjes richting Rotterdam. Op de van Brienenoordbrug moet ik altijd even omkijken naar ,,mijn" stad. Die skyline blijft gewoon erg indrukwekkend.
Voor we er erg in hadden reden we België al binnen en reden we even later langs Antwerpen. Jammer dat we niet even een ommetje kunnen maken om een doos pralines (sjokoladebonbons) te kopen en een bolleke te drinken op een terrasje. Onze grote ,,Belg" achter in auto (Jack komt uit Brasschaat) lag overigens lekker te ronken. Na de Franse grens maakten we een langere koffie en plaspauze en kwamen door een communicatiestoornis tussen de chauffeur met bijrijder enerzijds en de tøm-tøm anderzijds op de periferique van Parijs uit. Gelukkig waren er nagenoeg geen bouchons (file's) en reden we vloeiend door Parijs. Daarna maakten we nog een paar stops en moeste wel weer wennen aan de warme temperaturen van rond de 30 graden. Uiteindelijk kwam de Pont d'Aquitaine in zicht en kon m'n vader gebeld worden dat we in aantocht waren. Het was inmiddels donker toen we 's avonds om 9 uur aankwamen in Martignas, waar pa en Helene ons opwachtte.
De eerste dagen deden we het rustig aan. Met temperaturen tussen de 30 en 32 graden, was het prima weer om naar 't mooie strand van Le Porche te gaan. Pa en Helene zorgden er weer voor, dat we weer smikkelden en smulden onder het genot van een heerlijke, mooie Bordeauxwijn. Eèn van de hoogtepunten is natuurlijk de Fruits de Mer, met oa. oesters, krab en zeeslakken uit de Bassin d' Archachon, welke hier zowat om de hoek ligt.
Het was warm de eerste week.........
De Franse voorzetting van m'n 50ste verjaardag.
Hadden we zo'n fluitend vogeltje niet eerder in Waddinxveen gehoord????
Lekker vakantie vieren op 't strand van Le Porche.
Na een paar daagjes bakken en braden op 't stand van Le Porche, gingen we naar Bordeaux. Pa moest naar de Nederlandse ambassade voor een nieuw paspoort. De ambassade is in een van de gebouwen rond de prachtige Place de La Bourse. Een mooie plek om even te wachten. De fontijn spoot roze water en de beelden ,,versierd" met roze linten i.v.m. de grote actie tegen borstkanker.
Weer een kiekje op de mooie Place de La Bourse
Na een tijdje kwam pa weer terug van de ambassade en liepen we via Place du Parlement door de straatjes van oud Bordeaux. Zo kwamen we uiteindelijk bij de Grosse Cloche terecht. Het één van de poorten van de oude stad en de Grosse Gloche heeft, zoals de naam al aan geeft een klok in de gevel.
Een wandeling in (oud)Bordeaux is voor ons altijd een mooie belevenis.
De klok van de Grosse Cloche.
De bekende auto uit de muur van de Grande Marche aan de Cours Victor Hugo.
Helene had het ons de vorige keer al belooft en eindelijk was daar het moment...een lunch bij Café des Arts.
En alles wat ze over 't café vertelde bleek waar. Het interieurs is nog het zelfde als lang geleden en de bediening sympathiek. Je kan er terecht voor een kop koffie, een biertje, glaasje wijn, voor de lunch en een diner. Maar wij kwamen voor de lunch. We dachten aan een petit (kleine) lunch en bestelden een salade met
confit de canard en magret de canard. Krijgen we daar een enorm bord met lekkers!!! En wat smaakte het hemels. Een mooi Medocwijntje erbij en 't feest was compleet.
De petit (kleine) lunch.
Na de heerlijke lunch liepen we door de Rue Catherine, welke één van de langste winkelstraten van Europa schijnt te zijn. Bij Decathlon sloeg Olaf een dozijn t-shirts en zo liepen we met volle tassen naar het plein voor het Grande Theatre, waar we op een terras een paar pilsjes dronken en ons dagje Bordeaux afsloten.
In mijn verjaardagsweek wilde ik graag eens naar de mooie en bekende streek de Perigord toe. En op een dag stapten we in de auto en reden richting Sarlat. Het was mistig onderweg, maar later kwam steeds meer de zon er doorheen. De eerste stop was in Les Eyzies-de Tayac-Sireuil in de vallei van de Vézère. Hier ligt de Grotte de Grand Roc in de rotswanden. De omgeving is bezaaid met grotten waarvan sommige wereldberoemd zijn om de prehistorische rotstekeningen van ca. 10.000 tot 15.000 jaar oud. De Grotte de Grand Roc is overigens een ,,gewone" druipsteengrot. In de rotsten zijn huizen gebouwd.
In de vallei van de Vézère stap je in de wereld van onze verre voorouders, de Neanderthalers en de Cro Magnonmens.
We reden verder door naar Sarlat. Een bijzonder mooi stadje in de zogenaamde Perigord Noir, de Zwarte Perigord. Nadat we de auto geparkeerd hadden, konden we onze ontdekkingstocht beginnen door de smalle straatjes en stegen van Sarlat.
Op de Place de Peyrou ligt het huis van de schrijver en filosoof Étienne de La Boétie. Op het plein wordt een markt gehouden met regionale producten.
Achter de Cathedrale de St. Sancerdos staat de Laterne des morts.
De achterzijde van de Cathedrale de St. Sancerdos.
De Perigord is een waar luilekkerland en beroemd om de truffels en de foie gras. Maar wij keken toch wel heel op toen we dit bord in een etalage van een winkel zagen.
Een kroketje in Nederland okee, maar hier Sarlat proeven we liever de lokale lekkernijen.
Sarlat is geen onbekende bij de toeristen. Talloze restaurantjes en winkels waar fois gras verkocht wordt.
Wij lunchen op een piepklein pleintje, maar helaas is het eten en de bediening van mindere kwaliteit. Net zoals overal in de restaurantjes vind je hetzelfde menuutje voor bijna de dezelfde prijs. Jammer dat op zo'n manier de lokale keuken erg naar beneden wordt gehaald. Dankzij het (massa)toerisme.
In de hoofdstraat ziet Olaf weer één van z'n favourite auto's, de Renauld 4.
Na het bezoek aan Sarlat rijden we via een gedeelte van de kastelenvallei langs de Dordogne. En stopten we even bij het Chateau de Montfort.
Langs de mooie route zien we een aantal kastelen aan de Dordognevallei, maar bij La Roque-Cageac moesten we zeker even stoppen. Het dorp ligt pal aan de Dordogne en wordt één van de mooiste dorpen van Frankrijk genoemd. En niet zonder reden. De huizen liggen tegen de rotswand aan en over de rivier varen de gabares, de typische boten die vroeger goederen vervoerden en nu hoofdzakelijk toeristen.
Over de daken van de huizen zie je de Dordogne stromen.
In het dorp is een echte (sub)tropische tuin met oa. palmen, bamboe, olijven en citrusbomen.
Na een wandeling door het mooie dorp reden we verder via de Route National richting Bergerac en Bordeaux. Het dagje Perigord is veel te kort, maar hebben toch een beetje indruk gekregen van de bijzonder mooie streek. We zouden graag er graag een langere periode willen rondkijken.
Op onze voorlaatste dag besloten we nog even naar Bordeaux te gaan en dan wat meer naar de wijken die we nog niet echt gezien hebben, zoals St. Michel. Hier kennen we eigenlijk alleen de brocante (rommel/antiekmarkt). In de wijk Sainte Croix met de mooie Église de Sainte Croix.
De kerk staat bekend om het mooie orgel. Wij konden genieten van de generale repetitie van het concert wat even later zou gaan plaatsvinden.
's Avonds liepen we door het mooi verlichte Bordeaux weer terug naar de auto.
De toren van de Église de St. Michel en de Grosse Cloche zijn mooi verlicht.
Onze vakantie in Martignas kan eigenlijk niet eindigen zonder naar het Bassin d'Arcachon te zijn geweest. Wij gingen een paar uurtjes naar Andernos als afsluiting van ons verblijf bij pa en Helene.
Dan breekt de dag aan dat we de lange terugreis gaan maken. Na 't ontbijt namen we afscheid van pa en Helene en weer met een volle kofferbak reden we via Parijs, België naar Aken, waar we een hotelovernachting hadden. Het weer werd er niet beter op. We hadden besloten om over Zweden te rijden, maar door 't slechte weer en omdat het al donker was konden we niet het uitzicht zien vanaf de bruggen over de Store Belt en de Sont. In Malmö hadden we we weer een overnachting. En onze viervoeters liggen prinsheerlijk op de slaapbank.
's Morgens na 't onbijt, konden Jack en Poppy met het park in Malmö en reden we via Göteborg richting Noorse grens. Hoe dichter we bij Norge kwamen hoe mooier 't weer werd. Overigens is de van Bohuslän, boven Göteborg erg mooi met diepe zee-inhammen en eilanden. Mischien eens een vakantietje plannen naar Zweden?? Bij de Noorse grens was het afwachten of er controle was, maar gelukkig geen douane te bekennen en opgelucht rijden we Norge binnen met een strakblauwe hemel en een heldere herfstzon. Welkom Thuis! Maar toen we Hedalen binnen reden zagen we tot onze verrassing wel wat sneeuw liggen. Het had 2 dagen daarvoor gesneeuwd. Veel was alweer verdwenen, maar op de bergen lag er toch nog wat.
Onze vakantie zit erop en hebben weer genoten van onze weken bij moeders en bij pa en Helene.
