Vakantie, eindelijk na een lange tijd gaat het dan gebeuren. Als je de foto’s en berichten op de blog ziet, zullen de meeste wel denken, vakantie? Maar de uitstapjes, wandelingen enz. zijn de krenten in de pap en moeten we gewoon hard werken. Net zoals alle Nederlanders en een aantal Noren. :))
Op zaterdag de 21e september reden we ‘s morgensvroeg om 4.00 uur richting Larvik. De honden in de kofferbak en de tassen en de supergrote koelbox op de achterbank. Het regende licht in Hedalen, maar voorbij Drammen kwam het met bakken naar beneden. Gelukkig was er nog heel weinig verkeer en is het gedeelte Drammen-Larvik nu, op een klein stukje na, snelweg geworden. Na ruim drie uur rijden kwamen we in Larvik aan en hadden we net tijd genoeg om nog even met de honden te lopen op het terrein van de ferryterminal. Maar moesten snel terug, want men begon al met inschepen. Dus alles verliep erg vlot. We hadden onbijt met vaste plaatsen geboekt en beviel prima. De ontbijtbufetten aan boord zijn zeer uitgebreid en zo genieten we dus van onze eerste vakantie-uurtjes.
Voor we er erg in hadden vaarden we al de haven van Hirtshals binnen en konden we kort daarna van boord in een droog, winderig en overwegend zonnig Denemarken. Voor we verder gingen reden we naar een groot strand vlakbij Hirsthals om uit te waaien en de honden te laten rennen. Jippie… dat was even feest voor ze, na een tijd in de auto te hebben gezeten.
Na het Deense strandfeest begon de grote reis naar het zuiden. Na af en toe een drink-, plas- en uitlaatpauze bereikten we Hamburg en reden we zonder veel problemen de Elbetunnel door. Alles reden we via een printje van Michelin’s routeplanner bijgestaan door een wegen atlas van Duitsland en Frankrijk. Ruim voor de vakantie hadden we een Tom Tom besteld, maar de verzending was op z’n Noors. Dus moesten we zonder Tom Tom op reis. Na Hamburg richting Hannover en daarna richting Frankfurt. Er waren tijden dat ik het heerlijk vond om in Duitsland te rijden. Die tijd is verledentijd. Het is nu een crime. Op nagenoeg alle autobahnen zijn ze met opbrekingen bezig. Bij zo’n baustelle wordt het verkeer naar 2 smalle banen geleid, waar max. 80 km. mag worden gereden. Zo’n baustelle is lang (5 km), soms heel lang (15 km) en heeeeeeel veel vrachtverkeer. Helemaal een ramp wordt het als het donker wordt in Duitsland. Volgen mij is Zeeuws meisje (ons bint zuunig) in Duitsland gaan wonen, want alles is spaarzaam of helemaal niet verlicht. Bij onze eerste stopover in Kassel, hebben we ons wezenloos gezocht naar een hotel i.v.m. het ontbreken van verlichting. Toen we die eindelijk gevonden hadden, hebben we dit maar gevierd met een koud Duits pilsje op het terras van het Ibishotel, want het was tropisch warm. De volgende morgen volgde weer een ontbijtbuffet, en reden we om een uurtje of 9 verder , De airco in de auto kon aan, want buiten was het ruim 30 graden. Zonder moeite reden we Frankfurt voorbij, waar we de indrukwekkende skyline konden zien vanaf de autobahn. De hoge wolkenkrabbers doen wel erg on-europees aan. Na Frankfurt begon de ellende weer met de ene baustelle na de andere en weer was het erg druk. Ondanks dat het zondag was.Na de zoveelste baustelle werden we het zat. Op de radio hoorden we over kilometerslange stau (file) en besloten al de Franse grens over te gaan.
Net onder Straatsburg reden we de Rijn over, die de grens tussen Duitsland en Frankrijk markeert. Bienvenue en France! En gelijk is alles anders. Na een stukje route nationale reden we bij Colmar de peage (tolweg) op. Geen drukte, opbrekingen, maar wijngaarden, kleine stadjes, kastelen op de bergen en……ooievaars! Ja, we zijn in de Alsace (Elzas) en is na de wijn, choucroute (zuurkool) bekend om de ooievaars.
Na Colmar was onze route via Mulhouse, Montbeliard, Besançon, Beaune in de Bourgognestreek. Rijden in Frankrijk is leuk en je komt langs mooie en bekende plaatsen en regio’s. Jammer genoeg kunnen we niet overal stoppen. Na Beaune reden we de N79 op. Het was vrij druk en met een trage Spaanse bus voor, ons schoot dit stuk niet erg op. Onderweg begon het ook nog flink te regenen zagen mooie bliksemflitsen in de omringende bergen. Eindelijk konden we even voor Montluçon de peage weer op richting Clermont Ferrand en reden zo de mooie Auvergne binnen. In de verte zagen we de toppen van het oude vulkaanlandschap en de verlichte zendmast van de bekende Puy de Dôme.
Eigenlijk waren we van plan om hier in de buurt een hotelletje te zoeken, maar toen Olaf voor Clermont Ferrand de eerste borden richting Bordeaux zag staan, besloten we om door te rijden. Hij had geen zin meer om morgen wéér een stuk te rijden. Toen we de de A89 opreden en gingen tanken met een broodnodige plas- en uitlaatpauze, lieten we m'n vader weten dat we er al aan zaten te komen. De verrassing was groot en de hele familie moest ,,verplicht" blijven wachten, want het zou wel een latertje worden. Als we eindelijk over de Pont d' Aquitaine rijden is het nog maar een kwestie van minuten. Om ca. 1.00 uur 's nachts komen we na 2 1/2 jaar weer thuis in Martignas. Met kaarsjes en champagne worden we verwelkomt door m'n vader, Helene, (half)broertjes Eric en Serge en niet te vergeten Precy. Heerlijk om er weer te zijn.
Die nacht slapen we als roosjes en worden laat wakker. Het zonnetje schijn en pa staat al klaar met de koffie in de veranda. Met een vers knapperig baguette en croissant is dit natuurlijk het ultieme wakker worden op z'n Frans. De rest van de dag stond in het teken van het relaxen in de veranda, op de ligstoel onder de eik in de tuin met de Ipod en een boek.
Papá en Helene zorgden voor een lekkere lunch met een flesje Clairet. Tegen de avond kwam het aperitief op tafel om daarna vervangen te worden voor een heerlijke Medoc (wijn) bij het diner en als afsluiter een glaasje Armagnac bij de koffie en gateau (taart). Volgens de Noorse norm zouden we nu al een ernstig en acuut alkoholprobleem hebben en zijn we rijp voor Fekjær Psychiatrisch sentrum in Hedalen voor een afkickperiode. Maar gelukkig zijn we in Frankrijk, waar ze niet zo paranoide zijn t.o.v. alkoholische drankjes,.......integendeel.
De volgende dag besloten we wat meer actie te ondernemen na 2 dagen in de auto zitten en 1 dag relaxen in de tuin. We gingen met Helene naar Bordeaux. Tot 5 jaar geleden dacht ik dat Bordeaux een vieze oude havenstad was. Maar toen we voor het eerst daar kwamen, waren we compleet verrast. Bordeaux is een werkelijk prachtige stad. Sinds een aantal jaar geleden zijn de 18e eeuwse panden schoongemaakt en is er een modern tramnet aangelegd. Op die tram is Bordeaux met recht trots. In de oude binnenstad zit de stroomvoorziening van de tram in de rails en zo wordt het beeld van de oude stad niet bederven met tramleidingen. Sinds een paar jaar is de gehele binnenstad uitgeroepen tot Unesco werelderfgoed. Dwalen door Bordeaux is geweldig. In oud-Bordeaux met de kleine smalle straatjes en onverwachte pleintjes met cafés, terrassen en winkeltjes kan een hele dag doorbrengen. We begonnen bij Place de Tourny en de Place de la Comédie, waar het mooie operagebouw staat en het poepchique Regent Grand Hotel.
In de stad is de expositie Cow Parade te zien. Overal in het centrum staan kleurige koeien. Voor het Regent Grand Hotel ligt natuurlijk de chique koe La Diva met pladgoud en strasssteentjes.
In één van de winkeltjes naast het hotel is een boutique waar men chocolade verkoopt. De hele winkel staat vol met de lekkerste chocoladekunstwerken. Oh, die lucht al!!!!!!! Een eldorado voor chocoladeliefhebbers als ik. Daarna werd het een kriskras wandeling en een lekker koud pilsje op het terras van Café des Arts.
Op de Place Pey Berland gingen we uitgebreid de mooie kathedraal St. André bekijken. Het mooie bouwwerk stamt al uit de 11e eeuw. Naast de kathedraal staat de Tour Pey Berland met op de top een ,,gouden" madonnabeeld.
Bordeaux is een stad voor lekkerbekken. Wijn, entrecôte Bordelaise en....cannelés de bordeaux.
Een lekkere traktatie bij een kopje koffie.
Eén van de oude stadspoorten van Bordeaux: Porte de Dijeaux
Onze tochtje eindigden we Auchan in Meriadeck. In deze supermarkt kijken we vol verbazing de ogen uit. Ongelooflijk! Wat een keuze aan franse kazen, worsten, hammen, wijnen, groenten enz. enz. Ja, dan is de keuze toch wel wat kariger bij ons in Noorwegen en vooral duurder............veel duurder. Dit is een waar luilekkerland voor ons.
Ik had besloten om deze vakantie uit te kijken naar een nieuwe fotocamera. M'n Canon IXUS 3,2 begint wat minder te worden. Dat kan ook niet anders na 8 jaar enorm intensief gebruik. Toen ik 'm kocht in Alice Springs, Australië, was het het nieuwste van het nieuwste wat digitale fotocamera's betreft. Duizenden foto's zijn ermee gemaakt van Australië tot en met de vele foto's van Noorwegen. Maar de knopjes gaan ,,waggelen" door slijtage. We hadden al hier en daar gekeken en prijzen vergeleken, maar toen we bij Auchan waren besloot ik tot de koop van de Panasonic Lumix DMCTZ8 superzoom en 12 megapiksels. Vanaf nu dus foto's met de nieuwe camera.
Thuis wachtte papá al met het aperitief en uiteraard werd die avond weer heerlijk gegeten.
Olaf is weer helemaal verrukt met z'n boeuf haché.
Woensdag had het weer een dipje. Wat bewolking en af en toe een buitje. En met 20 graden was het ,,fris". Olaf en ik besloten daarom om vandaag naar het Franse fenomeen Leclerc te gaan in St. Médard. Het zijn de megasupermarkten die op z'n Frans Hypermarché heten. En met 52 kassa's kan je dit zeker hyper noemen. En wéér die enorme keuze aan alles en ook nog zo goedkoop, dat je jezelf in de hand moet houden om je wagentje niet propvol te gooien.
Donderdag was weer gewoon lekker warm en de temperatuur zou alleen maar stijgen. De dagen daarna werden thuis doorgebracht of op het strand van le Porsche. Bijna het strand voor ons alleen en een machtige branding van de Atlantique. We kunnen ons de tijd niet heugen dat we naar een echt strand zijn geweest. Strandlakens, Ipod, boek en de rugzak met water en wat te eten en natuurlijk de zonnebrandcrème. Ondanks de crème zijn we behoorlijk verbrand. Ons blanke vernoorste huidje is niet opgewassen tegen de scherpe Franse zomerzon. Door het aanhoudende warme weer, hebben we een aantal uitstapjes maar gelaten voor wat het was. Vaker dan we ooit hadden durven hopen gingen we naar Le Porsche om te zonnebaden en in de oceaan te duiken. Wat was dat gewoonweg heerlijk.
White meets blue!
En als je thuiskomt en wordt verrast door pa en Helene met een Cremant de Bordeaux en een uitgebreide fruits de mér, met de oesters van het Bassin d'Arcachon, is het vakantiefeest compleet. Eigenlijk was het altijd een feest, want elke lunch en diner waren weer een verrassing.
En slurpen maar.....
Maar 's zondags was het tijd voor de brocante van St. Michel. De rommelmarkt van Bordeaux. In de multiculturele buurt St. Michel kan je dan urenlang snuffelen langs de vele verkopers van kitsch, kunst, rommel en antiek. Er hangt altijd een apart sfeertje. Olaf kocht een antieke sauskom en ik was meer van kijken, kijken - niet kopen.
Inmiddels was het zonnetje weer goed aan het branden en besloten naar de Quais en hangars te gaan. Aan de oevers van de bruine Garonne zijn deze oude havenloodsen, een aantal jaren geleden omgebouwd tot een trendy uitgaansgebied met talloze restaurants en terrassen. We konden nog net even over de marché de Chartrons lopen. Je kreeg trek van de luchten en even later zaten we op een terras te genieten van Baskische specialiteiten.
Na de Quais bij de Chartrons reden we nog even naar Place des Quinconses. Op dit enorme plein staat één van de prachtigste fonteinen die ik ooit gezien heb: het Monument des Girondins. Erg indrukwekkend. Vandaar liepen we nog even naar de Opera om daarnaast op het terras een koel biertje te drinken. Thuis had pa natuurlijk weer de nodige voorbereidingen getroffen voor een heerlijk hapje.
De prachtige fontijnen van Monument des Girondins.
Olaf met la vache orange.
Tussen de petit dejeuner, lunch, aperitief en het diner, werden onze viervoeters ook niet vergeten met een wandeling door het bos achter de tuin.
En Poppy had de bal van de straatkatten toegeëigend.
De tweede week was er weer ruim tijd voor la plage van Le Porsche, maar ook voor een uitstapje naar een voor ons speciaal plekje: St. Emillon. Het erg mooie vestingstadje ligt op een heuvel en is wereldberoemd om de meest fantastische wijnen. Rond het stadje liggen de wijngaarden van oa. Pommerol. Het stadje is bezaaid met wijnwinkels met flessen wijn te koop van 5 euro tot 5000 euro en misschien duurder. Voor mij is het een waar mekka, met al dat goddelijke vocht in de fles.
In St. Emillon bevindt zich ook het Cloitre des Cordeliers. In deze kloosterruïne, wordt weer zo'n kostelijk vocht geproduceerd: Cremant de Bordeaux. Zalige bubbels!
Helene trakteerde ons op het plein van St. Emilllon op een lekkere lunch en daarna kregen we een rondleiding in de monolitische kerk, de catacomben en de hermitage de St. Emillion. Deze Unesco monumenten zijn in de 11e geheel uit de rotsen gehouwen. Helaas was de rondleiding alleen in het Frans en werden er veel details verteld, die niet op de het Nederlandse stenciltje stonden. We wandelden daarna verder het stadje door en na een sorbetijsje, kwamen we uiteindelijk terecht in een wijnwinkel met degustion (proeverij). We gaan voor de bijl en vallen voor een mooie volle St. Emillionwijn. Een cadeautje van Helene.
Het was laat in de middag toen we St. Emillion verlieten en via een mooie route door het wijngaardgebied met mooie chateau's met nog mooiere namen. Een korte stop waar we de cannelé bordelaise opsnoepten langs de oevers van de Dordogne. Ja, dit land is eindeloos voor smulpapen zoals wij hahahaha.
De volgende dagen kon Eric z'n ei even kwijt met onze auto. Helemaal enthousiast wilde hij de remschoenen vervangen, want die net tijdens de vakantie begonnen de remmen te piepen en ging er ook een piepje af in de auto met de melding dat de remschoenen vervangen moesten worden. Na afloop hadden we geen irritant piepje meer en en remde de auto weer super. Tevens had hij met een (nood)pasta een scheurtje gedicht in de carterpan.
Eén keer konden onze viervoeters mee naar Le Porsche. Het was iets minder warm en de wind kwam van zee. Lekker hollen langs het strand en Poppy die een duik in de zeewater fantastisch vond. Daarna lekker liggen bij de baasjes op het standlaken.
Als we naar m'n vader en Helene gaan, mag een trip naar Bassin d'Arcachon niet ontbreken. Want daar liggen Olaf's favoriete bootjes, de pinasse. Rond het bassin liggen een aantal leuke plaatsen en wij gaan nu naar Cap Ferret. Veel celebrities komen hier naar toe, sinds de budget vliegtuigmaatschappijen voor een appel en een ei richting Cote d'Azur vliegen en hordes bezopen en kotsende Britten plaatsen als oa. Nice ,,onveilig" maken.
Het is eb en dan zijn de oesterbanken goed te zien.
Hier komen de heerlijke oesters van Bassin d' Arcachon vandaan.
De typische bootjes van het bassin: de pinasse. Thuis hebben we enkele kleine modellen staan.
Helaas was het tochtje naar Cap Ferret van korte duur. Het was eb en dus laag water. Poppy liep op de ,,droge" bodem een snee in haar pootje op en moest naar de veterinair toe om gehecht te worden. Arm hondemeisje..........
De thuiszorg zorgt ervoor dat het verband verschoont wordt.
De temperatuur steeg deze vakantie regelmatig naar de 30 graden of hoger.
Nog even wilden we de Bordelaise sfeer proeven en daarom gingen we een middagje alleen naar de wijnstad.
Dan mag natuurlijk een flesje wijn op een terras niet ontbreken.
We slenterden door de straatjes van oud-Bordeaux met onverwachte pleintjes en oa. de Porte de Cailhau.
Aan het mooie Place du Parlement, zijn alle panden versierd met de fraaie mascarons. De mascarons zijn typisch voor Bordeaux.
Dan komen we uit op één van de mooiste pleinen van Bordeaux, de Place de la Bourse. Langs de promenade van de Garonne is hier een kunstwerk met water. De 18e eeuwse gebouwen van de Place de la Bourse weerspiegelen mooi in het kunstwerk om later in een mysterieuze nevel te ,,zweven".
Le tram de Bordeaux.
Nous aimons Bordeaux!
Helaas komt ook aan deze vakantie een einde. Naast de gewone bagage, wordt de auto volgestauwd met wijn, kazen ,worsten, cadeaux en pa's parambool met satelietontvanger. Kunnen we hopelijk straks in Noorwegen iets meer van de wereld zien dan de NRK.
Eric had alle lege flessen van de afgelopen twee weken neergezet. Nee wij schamen ons niet hoor. We hebben gewoon enorm genoten. In Frankrijk houd men van het goede leven en daar hebben wij twee weken van mogen genieten.
De terugweg reden we via een andere route. Parijs, Liege (Luik) en ja...zelfs even door een stukje Nederland van Maastricht tot aan Venlo. Daarna weer hopeloos zitten zoeken in een donker Duitsland met een overnachting in Münster.
De volgendag was het weer hartstikke druk in Duitsland, met de nodige baustelles en stau
Poppy had er genoeg van.
Jack was hartstikke moe van twee verwenweken.
Deutschland mit stau.
Onze vakantie eindigden we zoals we begonnen waren, op het strand van Hjørring in Denemarken. De door Helene gebraden kip aten we hier op, met uitzicht van de ondergaande zon in het Skagerak.
Na de bootreis kwamen we om 6.00 's morgen weer in Hedalen aan. Onze zomer is voorbij.
Papá en Helene, merci beaucoup voor de twee fantastisch heerlijke weekjes!
(De filmpjes komen nog)
