Op de luchthaven lagen de koffers al op de bagageband toen we daar aankwamen en binnen een halfuur zaten we in de RER richting het centrum om vervolgens over te stappen naar de metro richting Châtelet/Les Halles. Daar eenmaal boven begroet een warme Franse lentezon ons. Wat een heerlijk welkom.
Olaf en ik zijn beide Parijsgek. Beide zijn al meerdere keren in deze geweldige stad geweest. Het eerste wat we wilden was een kop koffie en wat te eten op terras. En even later zitten we dus lekker in de zon te genieten van ons onbijt/lunch, want het kleine broodje in het vliegtuig was net genoeg om je holle kies mee te vullen.
En zo zaten we om 12:00 al aan een glaasje wijn. We zijn nu in Frankrijk en zetten vijf dagen alle Noorse (eet- en drink)gewoontes radikaal aan de kant. We hebben alle tijd want we moeten wachten op Freddy en René. Na de vertraging met de Thalys raakten de heren natuurlijk weer eens hopeloos verdwaald in Parijjs. Ja, de twee Amsterdamse nachtvlinders waren natuurlijk totaal gedesoriënteerd, omdat ze nu eens in een échte stad waren en nogwel bij daglicht. Olaf besteedde de wachttijd om aan de overkant bij de SFR een prepaid kaart met Frans telefoonnummer aan te schaffen, zodat we, heel tres chique, nu ook een Frans telefoonnummer hebben. Voor ons veeeeeel goedkoper bellen dan met onze Noorse prepaid. Alleen in Frankrijk althans.
Joehoeeeee....Daar zijn we dan!
Toen de heren eindelijk aankwamen konden we, na de begroetingsceremonie, ons appartement in. Niks mis mee en bijna van alle gemakken voorzien. Vanaf het balkon konden we op de Tour St. Jaques kijken.
Vlug dumpten we de baggage om daarna lekker te flaneren. We zitten in de buurt van Centre Pompidou tegen de wijk Le Marais aan, dus lekker centraal van alles. Het weer is super en zo lopen we gewoon in ons t-shirtje door de straten van Parijs.
Olaf en ik genieten al met volle teugen; de bomen langs de boulevards staan al in het blad en overal ruik je de bloesem van de prunusbomen die in de parken en plantsoenen staan. Overal staan er bloemen.
Parijs laat zich van z'n beste kant zien, en wij gaan er helemaal in op. We eindigen ons eerste Parijse rondje op het voor ons bekende vrolijke terras in Le Marais, om te zien en gezien te worden.
's Avonds laten we ons op een terras verwennen met een lekker hapje en uiteraard een glaasje huppelwater. In Parijs is het goed uitgaan en dat doen we natuurlijk ook.
Wakker worden met een Parijse zon op je wangen.
Wat is er heerlijker dan een Parijse dag te beginnen met een croissant en een stukje baguette (stokbrood). René offert zich op om naar de boulangerie te gaan.
Na de petit-dejeuné lopen we richting de Seine langs de bouquinistes (boekenverkopers) om vervolgens naar het Louvre te gaan.
Het is eigenlijk veel te mooi weer om 't museum van binnen te gaan bekijken, maar Olaf kan zich niet weerhouden om in de glazen pyramide naar beneden te gaan. We kijken onze ogen uit. In de kunstboekenwinkel kan je werkelijk de hele dag vertoeven en Freddy was helemaal in z'n nopjes met de nieuwste snufjes in de Boutique de Pomme hahaha, de Apple Store.
filmpje!
In de tuinen Les Tuileries bij 't Louvre was het werkelijk supergenieten van de lunch met een fles rosé op het terras. Vervolgens liepen we via de Place de la Concorde naar Le Petit Palais, welke natuurlijk net voor onze neus, de deuren sloot, en de Champs Elyssees, waar vergaapten we ons aan de nieuwste modellen van de Peugeot en de Renault.
Olaf en ik staan regelmatig met onze neuzen tegen de ramen van winkels, supermarkten e.d. en vaak betreft het hier de enorme keuze en vooral de Franse prijzen. Auto's onder de 10.000 euro, flesje wijn van 5 euro (en dan geen vin de table), flesje cointreau 18 euro, grote entrecotes voor een habbekrats. Ja, als Noorse Nederlanders ga je dan helemaal uit je dak. Maar........ een kopje koffie op een terras of een pilsje in een bar is nagenoeg dezelfde prijs als bij ons (in Oslo dan).
's Avonds zorgde Olaf voor het diner in het appartement. Al maanden had hij er zich op verheugd: een grote malse franse entrecôte of biefstuk. Het werd het laatste.
Parijs is altijd verrassend, maar het was nu nog verrassender. Een paar dagen voor vertrek had m'n vader opgebeld met de mededeling, dat hij met Helene dat weekend óók in Parijs zouden zijn. Ze verbleven bij m'n (half)broertje Serge in Chatillon, net even buiten Parijs. Die zondag zouden we mekaar zien. Het was natuurlijk hartstikke leuk om mekaar hier te zien. Serge en Precy hadden we al meer dan twee jaar niet gezien. En volgens goed Frans gebruik moet dat gevierd worden met een dejeuné (lunch) voorzien van een aperatief en een mooi flesje wijn. De hele brasserie stond op stelten toen het hele groep zich had genesteld op het terras en Olaf kon eindelijk z'n tanden zetten in een onvervalste Franse entrecôte.
Filmpje!
Ik moet eerlijk bekennen dat als ik iets gemist heb de afgelopen bijna 2 jaar, is het dit wel. Voorheen gingen regelmatig naar Parijs/Frankrijk, maar sinds we in Noorwegen wonen is het er nog niet van gekomen. Dit is onze eerste échte vakantie, al is het maar kort.
Na het eten besloten we om met z'n allen naar Palais de Luxembourg te gaan.
Ook daar weer veel bloemen en honderderden mensen, die net zoals wij, van 't mooie weer genoten rond de vijver waar kinderen met de bootjes speelden.
Na een koud pilsje op een terras liepen we terug via de Boulevard de Saint Germain naar Quartier Latin.
Waar we de middag afsloten met een crêpe. Bij Chatelet namen we weer afscheid, maar de volgende dag was er een rendez-vous bij Trocadero.
Olaf en ik als reislijders (met lange ij!) vonden de volgende dag dat het tijd was om de a-culturele tantes Freddy en René wat échte cultuur te laten zien. Het werd de Sainte Chapelle.
Een prachtig gotische kapel met verbazingwekkende gebrandschilderde ramen, die natuurlijk geheel volgens onze traditie gedeeltelijk in de steigers stond. Daarna kon ik me weer eens vergapen aan alle bloemerij en planterij van de Marché des fleurs et d'oiseaux, de bloemen- en vogelmarkt.
filmpje!
Freddy en René moesten de cultuurchock van de Sainte Chapelle te boven komen op het plein voor de Notre Dame, maar de heren waren nog niet klaar met het culturele rondje.
Freddy wilde graag naar Montmartre. Een heel ander soort Parijs, waar Freddy z'n droomwinkel Tati weer even kon bewonderen en René z'n klim naar de Sacré-Coeur nog dagenlang zal blijven heugen.
Terwijl de beide heren op de toeristenval, de Place du Tertre gingen lunchen, liepen Olaf en ik door de dromerige, stille straatjes van Montmartre, waar je nog hier en daar de sfeer van het oude Parijs kan proeven en waar Parijs' enige wijngaard ligt.
De middag besloten we met een bezoekje aan Edith Piaf, althans bij haar laatste rustplaats bij Père Lachaise, waar veel beroemdheden liggen begraven. Erg indrukwekkend zijn de monumenten ter nagedachtenis van de concentratiekampen uit de 2e wereldooorlog.
's Avonds hadden we met pa, Helene, Serge en Precy afgesproken bij La Grande Dame de Paris...La tour Eiffel.
Het is en blijft één van 's werelds meest fantastische bouwerken in een prachtige omgeving. Ik geloof dat er dagelijks miljoenen foto's worden gemaakt en natuurlijk doen wij daar ook aan mee. Freddy is met z'n zoveelste filmpje bezig. We baanden ons een weg door de vele IJffeltorenverkopers en in één van de zijstraten gaan we met z'n allen chinezen.
filmpje
Nog een filmpje!
Maar we gingen daarna weer terug naar de IJffeltoren voor het lichtspektakel. Klokslag elf uur wordt de toren verlicht met honderden schitterlichtjes. Sprookjesachtig!
Terug bij de metrohalte moesten we helaas afscheid nemen van pa, Helene, Serge en Precy. Het was kort maar bijzonder fijn om ze weer even te hebben gezien.
Onze laatste dag was winkeldag. Olaf en ik zouden het liefst hele winkelwagens vol hebben meegenomen, maar we zitten al ruimschoots aan het maximale koffergewicht, want pa en Helene hadden natuurlijk ook al het nodige lekkers voor ons meegenomen. Zelfs de superkrenten Freddy en René gingen voor de bijl en kocht zowaar nieuwe kleding. Da's mooi, want dan kunnen ze eindelijk die Zeeman-onderbroeken weggooien hahahaha. Onze laatste lunch in Parijs deden we in Le Marais en daarna moesten we alweer afscheid nemen van de boy's. Hun Thalys stond op Gare du Nord te wachten. Het zat erop. Wij hadden nog een uurtje langer de tijd, maar dan moeten wij ook weer het ritje maken naar de luchthaven. Charles de Gaulle staat niet bekend als de gemakkelijkste luchthaven, maar wij hoeven niet te zoeken, het personeel is vriendelijk en dus zijn we ruim op tijd. Ons weekendje Parijs zit erop. Het had voor ons nog wel een paar daagjes langer mogen zijn, maar ja..... De vijf dagen waren een heerlijk opkikkertje wat we even nodig hadden na de lange, lange winter.
Even voor de landing vliegen we boven Oslo en zien we de Opera en Akerbrygge en jawel.......sneeuw landinwaarts. Tijdens het ritje naar huis, schuiven we nog even een pølse (worst) naar binnen en een uurtje laten worden we begroet door onze slaperige hondekinderen. De volgende dag is het gewoon weer werken..............in de sneeuw. Maar een paar uur later reed ik hondsberoerd naar huis en kroop het bed in. Voedselvergiftiging! Olaf volgt een dag later! En dat allemaal dankzij die worst van Statoil vorige avond. Gelukkig duurde het bij mij niet erg lang, maar Olaf kreeg het zwaar te verduren en is bijna een week ,,uit de roulatie" geweest.
Als we nu nog eens een keer naar Parijs gaan, laten we de worst van Statoil dus staan. En dat rijmt ook nog......
Van de week was het weer eens bar koud en 't sneeuwde de hele dag en ik was toen eigenlijk stinkend jaloers op al die Parijzenaars, die nu lekker konden genieten van hun koffie en ochtendkrandje op een terrasje in de zon. Ach......c'est la vie!
(Met dank aan Freddy voor zijn filmpjes)
