Al een paar maanden was hij te horen op de radio: Alexander Rybak. Na een grootse nationale finale in het Oslo Spectrum, werd hij massaal gekozen tot de Noorse inzending voor het songfestival. Het songfestival of Melodi Grand Prix, zoals het hier heet, is enorm populair in Noorwegen en afgelopen zaterdagavond 16 mei zaten wij samen met 2 miljoen andere Noren aan de tv gekluisterd om te kijken naar de finale van het Eurovisie Songfestival in Moskou. Nederland was weer in de halve finale er uitgegooid. Noorwegen mag de laatste jaren WEL meedoen in de finale en doet het ook daarin erg goed. Vorig jaar behaalde het de 5e plaats.
Nu stond Alexander al hoog in de voorspellingen, maar die kunnen op zo'n avond volledig teniet worden gedaan. Maar al gauw was het duidelijk en was het ook zeker niet spannend meer, wie de winnaar zou worden: Norway twelve points - Norvège douze points. In het songfestivalgekke Noorwegen brak een groot feest los. En het was al feest want........toen de officiële uitslag kwam was het net over twaalf middernacht en begon de nationale feestdag 17. mai!
Grappig detail is dat één van de dansers uit de Valdres komt. Op de foto de derde van rechts. Dus we zijn dubbel trots.
Volgend jaar komt het hele Eurovisiecircus naar Norge. De ,,strijd" waar het wordt gehouden breekt nu al los. Oslo, Bergen, Stavanger, Hamar of Tromsø. Ik heb ook al voorstel: in de gymzaal van de Hedalen Ungdomskole. Lijkt me een te gekke lokatie!
Maar na een lange avond met wijn, chips, borrelnootjes en zenuwen, moest ik weer redelijk vroeg op voor een officieel moment....de vlag heisen bij het kafé. Een heel ritueel, want het is niet zomaar een vlaggetje. Onze vlag meet maar liefst 4 meter en het is een heel gedoe om het zware textiel de lucht in te krijgen in je eentje.
17. mai wordt overal in Noorwegen gevierd met dezelfde onderdelen: 's morgens vlaghijsen, aan het eind van de ochtend begint de optocht met de kranslegging bij een monument en dan in optocht terug. Dan volgt er een muzikaal konsert van het plaatselijke muziekkorps met daarna de kinderspelen en verkoop van ijs, worst, kaffe en kake. Rond een uurtje of twee volgt de officiële 17. mai tale (17 mei toespraak). Dan gaat men naar huis om te eten en begint rond 19.00 het avondprogramma met zang, dans en cultuur. Of je nu in zuidelijkste puntje van Noorwegen bent of aan de Noordkaap......dit zijn de vaste ingrediënten van de dag en hier wordt NIET van afgeweken. Zo gaat het in het heel groot in Oslo, waar een enorm defilé aan de koninklijke familie voorbij trekt, of in het klein bij ons in Hedalen.
Op 17 mei, wat ook wel Grunnlovensdag (Dag van de Grondwet) wordt genoemd, viert men dat op deze dag Noorwegen in 1814, een eigen grondwet kreeg. Op deze voor de Noren zeer belangrijke dag, laten zij zich van hun mooiste kant zien. En dat doet men in de bunad, in klederdracht. In Nederland ondenkbaar en wordt dit als oubollig gezien. Maar in Norge zijn de mooie bunader high fasion voor hoogtijdagen en zeker niet oubollig. De bunad gaat zelfs met z'n tijd mee. Elke streek heeft zijn eigen bunad. Hier in Hedalen loopt men vooral in de Valdresbunad, sommige in de Opplandbunad en sommigen dragen de bunad uit de streek waar zij oorspronkelijk vandaan komen. Ook signaleerden we een dame in Sami (vroeger Lapland genoemd)-bunad. Tegenwoordig is het ook voor de heren erg trendy om in bunad te verschijnen. Hedalen heeft zelfs een eigen herenbunad. Als je geen bunad hebt, wordt toch wel van je verwacht om er netjes bij te lopen en zo lopen wij in onze strakke Armani-pakken (of iets wat er naast gehangen heeft hahaha) naar terrein van de Ungdomsskole, waar men zich opsteld voor de tog (de optocht). Op deze dag wordt je begroet met het traditionele ' Gratulerer med dagen' of Gefeliciteerd met de dag.
(Hedalen's toekomst)
Ronald, Marja en Jan en Riti zijn dit jaar onderdeel van het 17. maikommité en zorgen voor de natjes en de droogjes én dat alles gladjes verloopt. Om klokslag 12:00 vertrekt de tog richting Bautahaugen voor de kranslegging en het spelen en zingen van het volkslied Ja, vi elsker dette landet, om daarna weer terug te gaan naar de school.
De tog og 17. mai kenmerkt zich door de vele vlaggen, vaandels van scholen, verenigingen en veel hip hip huraaaaaa geroep, vooral door de kinderen.
Om 14:00 begon het middag programma met het hoogtepunt....de 17. mai tale. Ronald had de eer gekregen om de tale te houden. Compleet in bunad verscheen hij op het podium. Het stond hem echt fantastisch. Marja is supertrots en wij ook, want dat een Nederlander zo'n belangrijke toespraak te laten houden is toch wel wat. Als afsluiting verwisselde hij zijn schoenen voor oranje klompen en eindigde met de woorden: Ik ben dan wel geïntegreerd, maar nog niet helemaal! Een luid aplaus kwam hem toe.
De tekst, in het Noors natuurlijk, van de toespraak en foto's van Ronald in bunad met oranje klompen zie je via deze link.
http://www.hedalen.no/OPPSLAG/2009/mai/17e/index.htm (dubbelklikken)
Na afloop van de tale gingen Olaf en ik naar het kafé. Jan en Riti en Ronald en Marja kwamen daarna ook en kon men genieten van mijn speciale 17. mai kake. De taart was gemaakt van cake gevuld met krenten, bosbesseen gevuld met een bosbessenkrem en bedekt met de Noorse vlag en een lentebloem in marsepijn.
Die middag werd het kafé goed bezocht en was de traditionele laks med rømme og agurksalat (ovengebakken zalm met room en komkommersalade) uitverkocht. 's Avonds was het weer een gezellig samenzijn en dronken we een wijntje op onze 1e 17. mai en op de Noorse overwinning.
Hip hip hurra!
