Sommeren begynner! / De zomer begint!

Na het relatief koele weer, toen beide moeders hier waren, is het weer steeds beter geworden en vooral warmer. De laatste dagen is het zelfs 30 graden en misschien wel warmer geworden. Met alle gevolgen van dien. Ten eerste is het een grote bloemenzee in de tuinen, de bermen, velden enz.

De duizenden lupinen langs de Noorse wegen en bij ons voor de deur, grote kogelboterbloemen,

margrieten, klokjesbloemen en heel veel orchideeën, maken van de Noorse natuur een groot kleurrijk feest.

Ook onze tuin is een groot bloemenveld.

Maar het heeft ook een keerzijde..... de grond is zo erg droog dat er in zuid-Noorwegen al flinke bosbranden hebben plaatsgevonden en enkele nog aan de gang zijn. Hier rond het huis kan je het warme zomerweer duidelijk horen en helaas voelen. Want tijdens het koele vochtige weer hebben vliegen, muggen en ander kriebelend, stekend en vliegend gespuis hun eitjes gelegd en met de warme zomerzon is er een ware explosie ontstaan, wat het vooral op ons en ook de arme Jack heeft voorzien. Knotten of in Nederlands knutjes...... je wordt soms gek van. Jack is al flink paranoia aan het worden want hij hoort en ziet ze overal en kan geen twee tellen meer stil zitten. Gelukkig komen de kriebelaars en stekers grotendeels 's avonds voor. Of.... 's morgens vroeg, want het is geen pretje om heel vroeg in de ochtend rond een uurtje of half 5 gewekt te worden door een wesp van 3 cm lengte en als je deze naar de andere wereld hebt geholpen, de volgende gezellig de kamer binnen komt vliegen en nummer drie heeeeeeeeeel lang bij het raam blijft vliegen en zoemen. Geloof me je doet echt geen oog meer dicht en ik neem nu regelmatig een kijkje op de zolder of er niet ergens een wespennest in de maak zit. We zijn allebei absoluut geen voorstander van spuitbussen tegen insekten, maar hebben nu toch maar de nodige ingeslagen, zodat nu de vensterbanken soms vol met dode insekten liggen. Tja, dat is de andere kant van het leven zo dicht in de natuur.

De zomer begint hier in Noorwegen met Sankthansaften, de avond vóór Sankthans (23 juni). Het is de midzomernacht en overal wordt de langste dag/kortste nacht gevierd met grote kampvuren langs het water en vrouwen en meisjes die kransen van bloemen maken en ze op hun hoofd doen. Natuurlijk hoort er ook een barbecue en een lekker drankje bij met tussendoor wat zang en dans. Nu het onbewolkt is, wordt het zéker niet meer donker. Slechts een uurtje is er slechts een donkere schemering, maar om 2 uur is al weer gewoon licht en komt de zon een uurtje later weer over de berg heen.

Het filmpje is op 21 juni gemaakt. Wij dachten dat het toen al Sankthansaften was, omdat ze het in Hedalen toen vierden. Dit viel namelijk in het weekend.

Het mooie weer nodigt uit om weer eens lekker på tur te gaan en zo reden we naar Feskidalen. Dit ligt aan de zuidkant van Hedalen. Samen met Jack en Poppy liepen we een stuk tot we een mooi uitzicht hadden over Begnadalen.

Op de terugweg zagen we al een bordje Gråskallen staan en we werden nieuwsgierig waar dat naartoe zou leiden. Het pad was behoorlijk steil en hijgend en bezweet - jaja onze conditie is ook niet meer wat het geweest was- kwamen we aan het eindpunt van onze klim. We stonden op de top van de 789 m hoge Gråskallen. Niet superhoog natuurlijk, maar wel met een prachtig uitzicht over Hedalen. Alleen lang genieten was er niet echt bij, want ook hier waren heeeeeel veel vliegjes die verschrikkelijk irritant om je hoofd heen vlogen en zoemden.

Beneden gekomen zorgde de beek voor een lekkere verkoeling voor honden en baasjes.

De Noorse zomer brengt ook een nieuwe baan voor Olaf mee. Hij had gesolliciteerd op de baan als assistent butikksjef bij de Joker, onze buurtsuper in Hedalen en is aangenomen. Ik ben hartstikke trots op hem! Nu werkt hij een paar dagen in de week maar per augustus gaat hij fulltime werken.
(De nieuwe werkplek van Olaf)

De lange avonden nodigen ook uit om ná het werk en eten nog een stevige wandeling te maken met natuurlijk onze viervoeters. Zo ligt er boven ons huis nog een mooi gebied met een klein meer. Dus besloten we rond het meer te lopen. Toch nog een wandelingetje van ruim 2 uur, maar wel weer met mooie uitzichten.

Afgelopen weekend stortten we weer eens in het grotestadleven. In Amsterdam stonden we elk jaar aan de kant van de grachten om de Canalparade te bekijken tijdens de Amsterdam Pride. In Oslo zijn er eind juni de Skeive Dager, zeg maar "scheve dagen" of Oslo Pride. Veel gays vanuit heel Noorwegen komen op de laatste zaterdag in juni naar Oslo om de parade te zien en te feesten. Ook wij dus. Het was die dag heet en de zon brandde genadeloos op Oslo, maar het sfeertje was heerlijk. Eerst natuurlijk lekker genieten van een ijskoffie op een terrasje en daarna relaxed kuieren door de binnenstad om vervolgens een plekje te zoeken voor de parade.

Nu viel de parade absoluut niet te vergelijken met het carnaval op de Amsterdamse grachten, maar het viel ook tegen en was erg kort. Het feest voor het raadhuis daarintegen was wel erg gezellig. Door de warmte hadden we het 's avonds ook wel gehad en reden we weer naar Hedalen. Jack en Poppy waren die avond verzorgd door Marja en Ronald, dus we hoefden ons niet echt te haasten.

Op 29 juni was het Poppy haar grote dag. Onze kleine, maar stoere hondemeid werd 2 jaar.

Ook die dag was het weer hottie en besloot ik om samen met Jack een bad te nemen in de rivier bij de waterval en molen. Poppy vond het geweldig maar Jack vond het allemaal errug nat. Alleen zijn tenen gingen het water in.

Mødrene på besøk / De moeders op bezoek

2 Juni was een spannende dag voor de twee moeders in Nederland. Zij gingen op ,,wereldreis" naar Noorwegen. Helemaal naar het hoge noorden! Om even over half 12 s' avonds laat kwamen ze aan op Gardermoen met koffers vol met o.a. oude kaas, Ossenworst, Brinta en lekkere drankjes. We dronken nog even een koffie op de luchthaven, maar daarna konden de moeders al kennismaken met hun eerste Noordse fenomeen......want het wordt in deze tijd van het jaar al niet meer echt donker. En toen we thuiskwamen om een uurtje of half 2 was het al eigenlijk daglicht. Gelukkig hebben onze kamers verduisteringsgordijnen en konden de moeders even een paar uurtjes slapen en bijkomen van de eerste indrukken.

Helaas heeft het mooie zomerweer met temperaturen van ruim boven de 20 graden, moeten plaatsmaken voor koeler weer met meer bewolking.

De volgende dag gingen we na het ontbijt naar het kafé en lieten we Bautahaugen zien. Vol bewondering keken de moeders naar de oude houten gebouwen met de begroeide daken. In de Joker supermarkt konden de moeders zien wat er allemaal in Hedalen te koop is en, heel belangrijk, hoe duur het wel niet is. Ja,ja een vuistgrote bloemkool voor ruim 3 euro! Na de bezichtiging van het het ,,centrum" van ons dørp, was er tijd voor een wandeling met Jack en Poppy en liepen we met z'n zessen naar de oude molen langs de rivier.

De moeders waren erg onder de indruk van het woeste water en dit prachtige plekje bijna achter ons huis en tuin. De voor de moeders ,,zware" klim naar boven werd beloont met een mooi uitzicht. We hadden het hun al gezegd, neem goede wandelschoenen met goed profiel mee, want in Hedalen is geen trottoir te vinden. De wandeling eindigde met kaffe og kake in onze tuin, want het zonnetje deed weer prima z'n best. Ik had speciaal voor de moeders een grote gulrotkake (worteltjestaart) gebakken. Jack en Poppy hadden het ook weer prima naar de zin want ze hadden weer eventjes 2 extra speelkameraden.
De volgende dag begonnen we met een zeer grote stap terug in de tijd. Zo reden we richting Dokka om de ruim 6000 jaar oude rotstekeningen te zien bij de Møllerstugufossen.

De plek schijnt in het verre verleden een verzamelplek te zijn geweest van elandjagers en die maakten, op deze mooie plek langs de grote waterval, de tekeningen in de rotsen. Ook hier zijn de moeders weer overweldigd door de kracht van de Noorse natuur. Daarna reden we naar

Fagernes om daar het Valdres Folkemuseum te bezoeken. Jammer genoeg was het vandaag erg bewolkt en aan de frisse kant, maar dat mocht de pret niet drukken. Indrukwekkend was de verzameling bunader (volksdrachten) uit de Valdres en verschillende delen van Noorwegen en de enorme verzameling poppen in volksdracht. Olaf was die dag zo'n beetje de reisleider en met de beschrijving in z'n hand liepen we langs de verschillende gebouwen, die helaas niet geopend waren. Gelukkig kon je een glimp opvangen door de kleine vensters. Ook hier lieten we de moeders,voor hun doen, flink klimmen, want wie wat wil zien in Noorwegen, zal vaak omhoog moeten klauteren.

Na het museumbezoek volgde een rondje winkelcentrum en een kop koffie met een wel zeer vreemde toast. Toast opgewarmd in de magnetron......Nee dan konden we beter wat eten bij de kro, waar we later een softijsje namen. Weer een weet voor de volgende keer. Eenmaal terug in Hedalen gingen de moeders de kaarten schrijven naar alle vrienden en bekenden in Nederland.

De volgende 3 dagen moesten de moeders zichzelf een beetje vermaken, want er moest natuurlijk gewerkt worden in het kafé. Vrijdag was het erg lekker weer en dat betekende koffie in de tuin en alsof ze het roken kwamen ook nog eens Jacob en (Noorse)buurman Jan langs.

De avonden werden opgevuld met gezellige bezoekjes aan Marja en Ronald op de boerderij Bergsrud met een rondleiding langs de schapen, geiten en paarden en aan Riti en Jan.
Maandag stond Oslo op het programma, want na een paar dagen Noors ,,platteland" waren de dames toe aan het stadsgewoel van de Noorse hoofdstad. Nu niet eens op en neer over de Karl Johansgate, maar een heuse tour langs een paar mooie bezienswaardigheden. We zaten al vroeg in de auto en hadden de paraplu's en regenjassen bij de hand, want het weer zag er niet zo best uit. Maar dichter bij Oslo werd het zonniger en warmer. De plu's hadden we achteraf beter thuis kunnen laten en daarvoor in de plaats de zonnebrillen kunnen meenemen. Maar oké, we begonnen bij het Vigelandpark, het park met de blote mensenbeelden. Het was er behoorlijk druk met toeristen. Sommige beelden vonden de beide moeders errug interessant. Zoals dit beeld:
Vooral vanaf de achterkant zei Olaf´s moeder......

Jaja....laat die moeders maar schuiven hahahahaha.

Het hoogtepunt is de monolith van 17 m hoog uit één stuk graniet met 121 mensenfiguren die door elkaar heen gestrengeld naar de top bewegen. Eromheen staan 36 beeldengroepen van mensenfiguren die alle fases uit het leven en relaties uitbeelden. Ook de bronzen fontein is indrukwekkend.
Na al het bloot, rijden we naar de Akershusfestning om daar een goedkoop parkeerplaatsje te bemachtigen. En we hebben mazzel.

Door het oude fort, waar onder andere het ministerie van defensie, het verzetmuseum en diverse legeronderdelen zijn gehuisvest, lopen we de koninklijke garde tegen het lijf en zijn we getuige van de aflossing van de wacht. Voor we verder gaan drinken we een bakkie leut met een broodje en laten we de moeders weer wat moois zien: het stadhuis van Oslo. Pal aan de Pipervikahaven staat het markante bakstenen gebouw met de 2 torens. De officiële ingang is ivm. verbouwing gesloten en we gaan via de kantooringang naar de imposante raadhuiszaal. De marmer vloer en trap en de enorme wandschilderingen zijn erg indrukwekkend. De moeders en ook wij kijken de ogen uit. In deze zaal worden elk jaar in december, de Nobelprijs voor de Vrede uitgereikt.

Ja, da's toch ff wel wat anders dan het wangedrocht Stopera in Amsterdam!

Naast de grote raadhuiszaal konden ook de mooie feestzaal, raadzaal en zijvertrekken te bewonderen. In één van de gangen waren de diverse gaven van diverse andere buitenlandse steden en bezoekende buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders te zien.
Tegenover het raadhuis is de haven met de ferrybootjes naar de diverse (schier)eilanden in de Oslofjord en namen wij het bootje naar Bygdøy, want we hadden voor de moeders weer wat moois in petto. Bygdøy is het mooie schiereiland waar een paar van de meest opmerkelijkste musea van Oslo staan. De musea staan op verschillende lokaties tussen de vaak grote en prachtige houten villa's met mooie tuinen. Hier woont een deel van de upper-class van Oslo, waaronder zelfs Koning Harald en Koningin Sonja. Maar ons doel was het Vikingskiphuset. Hier staan het Osebergskipet en Gokstadskipet; 2 gerestaureerde vikingschepen en de vondsten die erbij gevonden werden. De vikingen spreken altijd erg tot de verbeelding en ook al hebben wij het al een keer gezien, het blijft fantastisch om te zien. Olaf bleef zich ook deze keer weer afvragen hoe zo'n fragiel lijkend scheepje, helemaal naar Amerika heeft gevaren. Want even voor de goede orde..... het waren de Noorse vikingen, die het éérst de oceaan via IJsland en Groenland overstaken naar Amerika rond het jaar 1000 en niet Columbus meer dan 400 jaar later!

In het museum bewonderden we het waanzinnig mooie en fijne houtsnijwerk dat de vikingen hebben toegepast aan sleedes, karren en de beroemde drakenkoppen.
De cultuurshock van de moeders werd daarna goed gemaakt door een lekker ijsje, met een horde mussen die het op onze ijsjes voorzien hadden. We namen weer het bootje terug naar Rådhusplassen en liepen een stukje over de Oslose Champs Elyssées, de Karl Johansgate richting Slottet, het Koninklijk Paleis.

filmpje!

Harald en Sonja waren niet meer in hun werkpaleis en zaten hoogstwaarschijnlijk al aan de aperitief op hun landgoed Kongsgård. Nadat we een rondje paleis hadden gemaakt en mijn moeder eventjes met de de Koninklijke Garde op de foto wilde, waren wij ook toe aan een aperitief in de vorm van een bak koffie en brus op een terras.

Het dagje Oslo werd afgesloten met 2 grote pizza's bij het Noorse eetinstituut Peppe's Pizza bij Akerbrygge. Ze gingen schoon op, want van zo'n dagje lopen en veel indrukken wordt je zo hongerig als een.....viking.

Geen verblijf bij ons is compleet zonder een wandeling in Vassfaret, dus na een dagje in de drukte van de stad, naar de rust en natuur, samen met honden. De auto parkeerden we bij Nevlingen om daar te voet langs het meer en de bossen te wandelen. We lieten Olaf's moeder zien waar we in februari met Erwin, Nicoline en Olivier over het ijs tot bijna het midden van het meer hadden gelopen. En mijn moeder had rendiermos ontdekt en was de rest van tourtje ook weer rustig, want ze ging rendiermos plukken voor de plantjes en potjes thuis in Nederland. In Nederland zie je het alleen rond de kerst en dan is het ook nog behoorlijk prijzig. Poppy moest natuurlijk weer het water in en ,,oma" zou de temperatuur wel even controleren.

Het was jammer dat we de wandeling voortijdig moesten beïndigen, omdat Olaf's moeder kwam te vallen en d'r enkel verzwikte. En een beetje strompelend kon ze over de rotsen en paden naar de auto lopen. De moeders konden ook nog even kennismaken met de 'uten do' . En uiteraard was mijn moeder weer uitermate nieuwsgierig, vandaar deze fotootjes van een ' uten do' van binnen en van buiten.

Ook weten de moeders nu hoe elandkeutels eruit zien. Nou moeders, hier nog een paar ter herrinnering hahahaha.

De laatste dag van de moeders in Hedalen, werd besloten met een kort bezoekje aan Hadeland Glassverk in Jevnaker. Het ligt toch op de weg naar de luchthaven Gardermoen en misschien hadden de dames nog even zin om hun overtollige pensioengeld uit te geven aan wat mooi glaswerk. Maar Hadeland kon niet veel verdienen, want de dames hielden de hand flink op de knip.

Het kopje koffie wat we bij Hadeland gepland hadden moesten we door tijdgebrek op Gardermoen gebruiken. Het was vrij rustig op de luchthaven en dus was het inchecken zo gepiept. Maar na het bakje koffie, moesten we toch echt afscheid nemen. Het weekje is erg snel voorbijgegaan maar het erg gezellig. Tusen takk! Dank jullie wel!

Na het uitzwaaien werd het wel weer erg rustig in Noorwegen hahahaha.

Het dagje erna zijn we på tur gegaan met Jack en Poppy. Een flinke wandeling met veel klauterwerk over keien en wat veenmoerasjes. Maar werd beloond met een prachtig uitzicht en rond de top van de berg cirkelde een adelaar. Wat ik zonet al zei....de rust is wedergekeerd.