Terwijl Nederland zijn koudste winter sinds 13 jaar meemaakt met ,,grote hoeveelheden" sneeuw, ijs op de sloten en kanalen en uiteraard en natuurlijk de zo ,,gewoonlijke" verkeerschaos

die daarbij gepaard gaat, hebben wij hier de koudste winter sinds 30 jaar. Lange periodes met erg lage temperaturen en veel sneeuw. Hier in het binnenland is men wel wat gewend, maar aan de kust is het weer even wennen. Schepen ondervinden veel hinder omdat de havens zijn dichtgevroren en ijsbrekers proberen de boel bevaarbaar te maken. Ja, en in Oslo is het ook wel eens chaos, omdat de spoorwegen problemen hebben met de wissels (waar ken ik dat toch van.............). Men spreekt hier ook al van chaos als het drukker als normaal, zoals nu, als de bevolking van Oslo en omgeving massaal naar hun hytter gaan i.v.m. de wintervakantie. Wij hebben geen vakantie en werken gewoon lekker door. Maar in het weekend trekken we erop uit met de honden en gaan we på tur. Een paar weken geleden maakten we een mooie tocht langs de rivier de Begna.

Maar op een dag gebeurde er iets bijzonders............ Het was op 13 februari en we gingen på tur in Vassfaret. Thermos mee met koffie en wat muffins en zo konden op een mooi plekje weer verschrikkeluk genieten van het uitzicht en het zonnetje.

Toen we weer thuiskwamen was het zo ,,warm" dat we in het portaaltje bij de voordeur weer konden genieten van een nespressootje met svele, room en jam. De vogels floten anders dan normaal en we hoorden en zagen de sneeuw smelten van het dak. Op de termometer zagen we het toch duidelijk: 5 graden boven nul! Na 2 maanden onafgebroken vriesweer, was het nu bij huis boven nul. De lente zit eraan te komen.

De lentedroom kon eigenlijk al de volgende dag de diepvries in. Maar met -4 graden was het een wel perfecte dag om te skiën. Met z'n drieën gingen på skitur. Jacob had een printje gemaakt van de route, want Olaf en ik wilden nu eens niet ons bekende tochtje maken. Het werd de route Fledda-Sørbekkseter-Fledda. We dachten er zon 2 uurtjes over te doen, maar dat werden er 4. Maar het was dan ook een erg mooie skitocht en op het hoogste punt hadden we een geweldig uitzicht en zagen we in de verte de Jotunheimen en Golsfjellet schitteren in de zon. De zon had het bij ons hier helaas laten afweten. Na 4 uur (inclusief val/opstaan stops, adempauzes en een korte koffie en broodjespause) zweten en zwoegen, waren we toch wel blij om de auto weer te zien.

's Avonds zaten we uitgeblust voor de tv te kijken hoe Emil Hegle Svendsen de eerste (zilveren) medaille haalt voor Noorwegen op de Olympiske Spelen in Vancouver. Vanaf nu zend de NRK (de Noorse NOS) maar liefst 500 uur Olympische Spelen uit. Dat zijn bijna 20 hele dagen! We kunnen er niet omheen. Het is hier enorm populair en Noorwegen gaat altijd naar huis met een flinke hoeveelheid medailles. Na een moeizame start met een aantal teleurstellingen, is Noorwegen echt helemaal op dreef. Bijna elke dag worden er medailles gehaald.

Nederland doet het ook prima, maar de enige keer dat wij het schaatsen zagen, was het net die katastrofale rit van Sven Kramer op de 10.000 mtr. Dat was echt flink balen!!!

Bij het huis is de ree nu wel tot de categorie huisdieren gaan behoren. We voeren ze nu met wat hooi, oud brood en ze zijn dol op uitgebloeide bossen rozen.

De reeën bij de achterdeur.

filmpje/video

Op m'n werk was er van de week ook een leuke verrassing. Moeder eland met haar 2 jongen stonden te genieten van een grote hoop snoeihout. Het was voor het eerst dat ik een eland van zo dichtbij kon zien. Geweldig!

De dagen beginnen nu aanzienlijk langer te worden. Om 18:00 is het nog gewoon licht en het levert dan weer van die fantastische lichtspektakels op, waar Scandinavië zo bekend om is.

En de sneeuw blijft maar vallen. Om het huis is een stelsel van ,,loopgraven", waar Jack, Poppy maar ook de reeën kunnen lopen en rennen.