Bovendien waren er natuurlijk de chocoladeletters, pepernoten (de echte), speculaas en muizen. Misschien voor jullie doodgewoon, maar voor ons dingen waarbij het kwijl in de mond komt. Veel dingen hebben ze natuurlijk niet, en áls ze het hebben dan smaakt het of nergens naar, of het smaakt ronduit vreselijk.
Voor Sinterklaasavond weer in de keuken gestaan om gevuld speculaas te maken (met koekkruiden van Fiona) en borstplaat in alle kleuren. 
Nou je begreep wel, vol verwachting klopte ons hart. In het kafé stond de zak van Sinterklaas met lege dozen van de Joker (onze buurtsuper) en op de kast het Hollandse hokje met de teddyberen in de ooit door moeders gemaakte Sinterklaaskleding. De lucht gevuld met speculaas, rode kool, want er moet natuurlijk ook nog gegeten worden én glogg, als goede vervanger van onze warme bisschopswijn. Ook onze hondenkinderen waren in het kafé, want we hadden niet de verwachting dat er een Noor naar onze Sinterklaasavond zou komen. Het werd dus een echt heerlijk Nederlandse avondje, Tineke en Richard met de kinderen, Ronald en Marja en hun schapenverzorgers in vakantiedagen Yvonne en Bert. Uit de muziekboxen horen we dat de stoomboot uit Spanje weer aankomt.
De dag erna is het weer terug naar de Noorse realiteit. JUL!!!!! Kerstmis. Je kunt de radio of tv niet aanzetten of je hoort JUL. Jul hier, Jul daar, Jul overal. Ook in de gesprekken in de buurtsuper, op Fekjær (het ps. centrum) tijdens het vloerdwijlen door Olaf en in de keuken , waar ik sinds één dag leerling ben van Lena. The magic word is.....JUL!
Om de integratie te bevorderen besloten we de volgende dag om het kafé wat later te openen, omdat we een bezoekje wilde brengen aan het Lysfest op Bautahaugen.
Een kerstmarkt in minivorm, waar niet alleen de plaatselijke huismoeders hun kerstborduur, weef- en knutselkunsten kunnen verkopen, maar waar ook de patiënten van Fekjær hun kerstcreativiteiten kunnen verkopen.
De setting was natuurlijk super in het openluchtmuseum. Maar het is een beetje frisjes (-11 gr) en in één van de gebouwtjes pruttelde de kaffe en was er volop kake en vafler. Want als we hier iets hebben geleerd is het, dat bij koffie ALTIJD taart of wafels worden geserveerd!!! En geen fabriekstaartje uit de vriezer, nee hjemmelaget (thuisgemaakt). Het werd een gezellig noors-nederlands uurtje, want Marja en Yvonne hadden zich ook al in de stue genesteld. Nadien moesten wij als uitbaters van Het Kafé natuurlijk een rondje maken langs de uitstallingen met huisvlijt en kochten een jellykaars die héél functioneel in een glas zat, wat je later gewoon kan gebruiken voor bijv. je glaasje water. Buiten bij de warme worsten kochten we een Julenek. Een bos haver dat men hier buiten hangt met kerst, een teken van goede hoop en als er veel vogels van eten, betekent dit een goede oogst in het komende jaar. En nu maar hopen dus, dat de vogels die bos helemaal kaalvreten. De foto is van de Julenek bij Marja en Ronald.
De dag erop was weer zo'n integratiemoment. Na een onverwachte redelijk goede zondagomzet in het kafé sloten we de tent vroeg, want we maken ons op voor het koorkonsert van de koren van Hedalen.
Tineke en Richard zingen in het koor en uiteraard moeten wij zeker ons gezicht laten zien op de culturele avond. Hedalen heeft veel talent en het is dan ook een mooie avond waar Hedalen zich weer één van zijn beste kanten laat zien. De geluidskwaliteit van de filmpjes is minder, maar we kunnen jullie verzekeren, het klonk erg goed. En... er was kaffe en kake. Een leuke geslaagde avond dus.
Minder geslaagd was dat ik de dag erop geveld op bed lag door een griep. Ik voelde me een partij beroerd. Baalde temeer omdat ik voorbereidingen moest doen voor het komende Julebord. We hebben een reservering voor Kerstdiner voor ca. 15 pers. Heb mezelf nog naar het kafé gesleept om het vlees te marineren, wat 3 dagen vantevoren moest gebeuren. Daarna snel een warme douche, citrosan, en onder de wol. De dag erop moesten we weer op Fekjær verschijnen voor Olafs werk en ik in de keuken. Ik voel me nog steeds niet goed, maar houd vol. Stom misschien, maar Lena helpt mij ook met de voorbereidingen met de Julebord, en zou me erg lullig voelen als ik niet kom opdagen. In de keuken hoor ik dat er een griepepidemie in de omgeving heerst. Fijn! Olaf zal ongetwijfeld nog volgen. Het werken met Lena in de keuken is erg leuk en leerzaam. Samen kwebbelen we wat af. Lena komt oorspronkelijk uit Drammen, een grote stad dichtbij Oslo. Is een bigcity girl die een boer uit Hedalen aan de haak sloeg en hier nu woont, maar regelmatig terug naar de ,,geciviliseerde" wereld gaat. Ondank de gezelligheid ben ik blij dat ik om 4 uur weer thuis ben. Ik neem maar weer een dosis citrosan en duik het bed in.
Hieronder nog een paar mooie plaatjes van Bergsrud, het ,,landgoed" waar Marja en Ronald samen met Romy en Balder wonen, tijdens één van onze bezoekjes voor een bakkie leut(en).
Hieronder nog een paar mooie plaatjes van Bergsrud, het ,,landgoed" waar Marja en Ronald samen met Romy en Balder wonen, tijdens één van onze bezoekjes voor een bakkie leut(en).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten