Onze week in Hedalen

Komende week staat het kafé centraal. Een paar dagen geleden nog was het kafé hét ontmoetingspunt voor deze prachtige Telemarkkoeien, die ons kafé prefereerden boven de grazige Hedaler alpenweiden.
De koeien waren losgebroken en lieten overal hun visitekaartje achter, dus ook op het terrein van het kafé. Iets wat Jack natuurlijk weer een delicatesse vond. Wij wat minder.......

Afgelopen weekend was het echt heerlijk weer en zaterdagnamiddag maakten we een mooie fles Bordeaux open en genoten we met een paar lekkere hapjes erbij van een zonnig aperitief. Alleen met pa en Helene erbij en het plaatje zou compleet zijn.

Als je de foto's ziet heb je 't idee dat het zomer is ,maar het begint het hier al aardig herfst te worden. Vooral op de hoger gelegen gebieden zie je berken al flink verkleuren en het wemelt van de paddestoelen in alle soorten en maten. De nachten zijn al flink koud en maandagnacht hadden we ons eerste nachtvorstje al te pakken. Net onder 't vriespunt.

De rest van de week is het zo'n 9-10 graden. Maar ik kan zeggen dat het niet zo koud voelt als in Nederland, omdat je hier nauwelijks of geen wind hebt. Die wind die het in Nederland dan zo vaak guur en koud maakt. We lopen gewoon met onze sweater buiten en zitten dan ook op het bankje in de zon koffie te drinken.

Gisteren hebben we verf gekocht voor het kafé. We gaan het kafé toch een eigen touch geven. Olaf kon niet wachten om te zien hoe de nieuwe kleur uit zou pakken en ging aan de slag.

Ik zou later gaan kijken en ging naar het kafé toe med sykkel (met de fiets). Helmpje op en trappen maar. Het weggetje van/naar ons huis is erg steil en naar beneden toe rijden, rem je alleen maar, want anders vlieg je met een noodgang of de greppel in -zoals de verhuiswagen- of de hoofdweg op met het risico dat er net een auto aan komt. Op de terugweg is een héél ander verhaal. Ik kom niet verder ons weggetje op dan de afvalbakken. Dan moet ik klimmen/lopen. Volgens mij is het steigingspercentage 75%, want ik kom hijgend en zwetend bij ons huis aan. En voel de bilspieren trekken. Dames/heren als je bilspieren wil trainen kom dan naar ons weggetje in Hedalen en loop die een paar keer per dag heen en weer en je krijgt een prachtig achterwerk. We kennen iemand die een fortuin uitgeeft om 2 x per jaar naar Thailand te reizen om de billen te verfraaien, nou dat kunnen wij helemaal gratis hier. Alsof ik niet genoeg training heb gehad kom ik op het goede idee om het gras te maaien. Dat is al aardig lang aan het worden. Alleen vergeet ik één ding.....ons gazon is niet als het postzegeltje in Zaandam. Gelukkig is er een motormaaier aanwezig. Maar ook het Noorse gras is niet zoals het Zaanse en zo ben ik maar liefst anderhalf uur (!) bezig om, rond het huis, het gras te maaien.