Lekker weg in eigen land!

Zoals ik al eerder schreef is hier de zomer(vakantie) in volle gang en zijn nagenoeg alle attracties in het hele land geopend. Want toeristen die vóór half juni of ná de eerste week augustus iets wil bezoeken, komen in Noorwegen vaak voor een gesloten deur te staan. Alleen in het zomerseizoen, welke ca. 6 weken duurt, is Noorwegen volledig open. Hier wilden wij natuurlijk eens een keer gebruik van maken en onder het motto "lekker weg in eigen land" besloten we om er een weekendje op uit te trekken. Nu hadden we niet zo'n zin om erg ver te rijden, dus werd het een rondje Tyrifjorden en omgeving. De weg langs de westkant loopt langs hoofdzakelijk glooiend akkerland met grote boerderijen en mooie uitzichten op het grote meer. Aan het einde liggen Vikersund en wat verder landinwaards Åmot. Hier bezochten we de Blaaferveværket. Hier bevinden zich de kobaltmijnen. Vanaf de 17e tot en met de 19e eeuw werd hier kobalterts gewonnen en volgens een ingewikkeld proces kobalt gemaakt. De mooie kobaltblauwe kleurstof werd gebruikt voor het kleuren van textiel, papier, glas en porcelein. Het kobalt werd vanuit hier, oa. aan Nederland verkocht voor het beroemde Delft's blauwe porcelein en aan Engeland voor het blauwe Wedgewood porcelein, maar het ging ook naar China en Japan.
Blaaferveværket is mogelijk het eerste bedrijf ter wereld waar de arbeidsomstandigheden geregeld waren. Zo kregen hier al in de eerste helft van de 18e eeuw, de arbeiders oa. ziekte- en pensioensgeld, speciale huisvesting en meerdere ..............die de leefomstandigheden van de arbeiders vergrootten.
Het voormalige fabrieksterrein is nu een populair picknickpark voor de Noorse gezinnetjes. In de oude gebouwen zijn expositieruimten, restaurants, café's en natuurlijk een winkel met heeeeeeeel veel blauwe potjes, vaasjes enz. enz.

Na de kaffe med kake, liepen we een behoorlijk stijl pad op naar de Haugfossen. De waterval werd ten tijde van de kobaltwinning gebruikt, maar is nu een geliefd foto-object.

Een stuk verderop woonde de direkteur van de mijnen in het mooie houten landhuis Nyfossum, met een tuin vol rozen, pioenrozen, bessenstruiken en een boomgaard. Het huis is te bezichtigen en in de hooischuur is een leuke expositie over de kleur blauw te zien.

Het mooie interieur van het landhuis moet wel goed bewaard blijven en daarom moeten we de pantoffels aan.

In de mooie tuin vliegen de zwaluwen je om de oren.

Na de bossen van Hedalen is de rozentuin van Nyfossum wel een geurige en kleurige afwisseling.
Op zoek naar een geschikte overnachtingsplaats, kwamen we bij Bjørndalen dit onverwachte beeld van de Noorse ,,koning van het skischieten (Biathlon) Ole Einar Bjørndalen tegen. We hebben hem tijdens de Olympische Winterspelen in Vancouver dit jaar regelmatig op de tv gezien en is grootgrossier in medailles. (15 gouden plakken tijdens wereldkampioenschappen en 6 gouden plakken tijden de laatse 4 winterspelen. Een echte Noorse sportheld dus. Vandaar dat 'ie op de foto mag/moet.

We passeerden inmiddels de grens van de fylke (provincie) Vestfold en na wat gezoek vonden we op Thorrud Camping vlakbij Eidsfoss, een leuke campinghytte. De camping ligt aan het Eikeren meer. De temperatuur wees maar liefst 28 graden aan dus gaan de kleren uit en de zwembroek aan. Als je die hebt meegenomen natuurlijk. Die van ons lagen dus nog in de kast in Hedalen.

Zwembroek of niet, het verfrissende water van de Eikeren lonkte zo erg, dat ik een duik niet kon weerstaan. Waterrat Poppy had de tijd van haar leven..........het baasje ging nu ook eens zwemmen.

Je moet in Noorwegen geen hoge watertemperaturen verwachten en daarom duurde het ook een hele tijd voor het andere ,,baasje" nat was. Onze grote Jack met watervrees ging met veel moeite en heel veel geduld alleen met zijn poten het water in.

Na het zonnebaden en waterbaden, aten we een hapje op het terras van de kro in Eidsfoss om daarna op de steiger van de camping te genieten van een lange heerlijke Noorse zomeravond.

Jack en het ,,baasje" kijken naar de zon die achter de bergen verdwijnt.

De volgende dag was 't weer wat minder fraai en toen we een wandeling maakten Door Eidsfoss begon het helaas te regenen.

Eidsfoss is óók Noors industrieel erfgoed. Hier stonden van 1697 tot 1961 de ijzerfabrieken en was het lange tijd 's lands enige staalprodusent. In vroeger tijden vaarde er een stoomschip over het meer en reed er een stoomtrein van en naar Tønsberg aan de kust. In Eidsfoss werden oa. de gietijzeren ovenkachels gemaakt die nu nog in menig oude Noorse huizen staan.

Het hele gebied is nu een soort openluchtmuseum. Eidsfoss hovedgård is het hoofdgebouw, en ligt in een parkachtige tuin met een renaissancegedeelte, waar duidelijk eens wat onderhoud aan moet gebeuren. We wandelden in de regen langs de diverse gebouwen. De nog bestaande fabrieksgebouwen worden gebruikt voor opslag en verhuur en de kleinere houten gebouwen zijn kleine ambachtelijke werkplekken en galleries. De arbeiderswoningen worden nog steeds bewoond.

Onze terugrit naar huis onderbraken we bij Fossesholm herregård, een mooie grote herenboerderij. De oudste delen stammen uit 1541. We kozen voor een rondleiding en kregen zo de mooiste vertrekken te zien van de herregård. De herregård is eeuwenlang het domein geweest van het geslacht von Cappelen. Een oorspronkelijk uit Duitsland stammende familie die een flinke vinger in de pap had in het oude Noorse industriële tijdperk, oa. die van Eidsfoss ijzerfabriek.

Het gebouw in het midden van het erf werd gebruikt als klokketoren, en waterreservoir met daarin zwemmend een school forellen.

Op de herregård namen we nog een bakkie leut en een kom rømmegrøt (roompap) en reden we de nevels van de omringende bergen in naar huis.

Ook als de zon niet schijnt is Noorwegen is verschrikkelijk mooi !