På tur med hundene / Er op uit met de honden

Al een paar zaterdagen is één van de baasjes de pineut. Omdat Olaf meestal moet werken ben ik het dus. Zaterdag betekend quality time voor de honden en dat houdt in een stevige wandeling ofwel op z'n Noors: på tur.
De rugzak weer volgepropt met alles wat we nodig hebben en dan het spul in de auto en ,,de weide wereld in".
Op de kaart van Sør-Aurdal had ik wat wandelroutes gevonden welke je binnen een uur met de auto kan bereiken.
De eerste wandeltocht begon een half uur bij ons huis vandaan bij Sæterbygda. Nadat ik de auto geparkeerd had kon de pret beginnen. Officieel moeten in onde kommune de honden aan de lijn, maar omdat er geen mens te zien is, overtreedt ik de regels. Jack moet z'n energie kwijt en dat kan niet als 'ie aan de lijn moet lopen. Trouwens..... lopen met die twee aan de lijn is soms levensgevaarlijk met de vaak smalle - en steile wandelpaden langs afgronden.
Onze eerste stop is de grote waterval van de Hølera met uitzicht op Begnadalen.





Natuurlijk weken we van het pad af en kwamen we op onbekend terrein. In geen velden op wegen was er de blauwe markering te zien, dus liepen we maar weer het hele stuk terug.
Maar uiteindelijk vonden we het juiste pad weer en kwamen we na 2 uur aan op het fantastisch mooie eindpunt van onze tocht.....Kvervilsjuvet.
Hier raast de Hølera met geweld door een smalle kloof.

Op de rotsen met uitzicht op de Kvernvilsjuvet at ik m'n boterham met de thermoskoffie en voor de viervoeters wat brokken met een bak met water.

filmpje

Op weg terug kwamen we langs de afslag naar het Trollstugu (trollenhuis). Dit is een grot die in het ravijn, welke je via een enorm steil pad kan bereiken. Niet echt te doen dus met die twee.

Onderweg terug naar de auto hebben we onszelf ,,volgevreten" met bosaardbijen.

De rest van de avond waren beide viervoeters uitgeteld en hadden de baasjes rust.

De zaterdag daarop reden we via Reinli naar Stavadalen. Daar via de bomvei (tolweg) naar Nørdre Fjellstølen waar ik de auto parkeerden. Het was een ,,makkie" want er stond al een bordje klaar die ons de weg naar ons wandeldoel leidde.

Het pad was eerst een traktorweg, maar ging later over tot een wandelpad. Na ruim een uur bereikten we het meer Kvitingen.

En even daarna de rotsen met de jettegrytene (leterlijke vertaling: heksenketel)

Dit erosiefenomeen is onstaan doordat stenen/rotsen door de stroming van water (rivier/beek/ waterval/gletcher ed.) zolang hebben rondgedraaid dat dit helemaal is uitgesleten.

Deze jettegrytene behoren tot de grootste van Noord-Europa.

Ik wilde eigenlijk een rondje Kvitingen doen, maar de rotsen rond de Jettegrytene waren erg steil en voor de honden niet te doen, dus liepen we weer terug.

Maar ons wandelavontuur is nog niet ten einde, want ver boven ons lonkt de Makalaus.

Deze 1099 meter hoge top is vrij makkelijk te bereiken en vanaf het het pad naar de top heb je prachtige vergezichten richting Stavadalen en Bagn.

De ronde top van de 1099 m hoge Makalaus komt in zicht.

En op de top word je beloont met een fantastisch uitzicht op Golsfjellet en de Jotunheimen.

filmpje1

filmpje2

Op de top was er weer even tijd voor een bak thermoskoffie en wat lekkers voor de dappere Jack en Poppy. Daarna kon de terugtocht weer beginnen en 's avonds lagen de 2 uitgebreid te snurken op de bank.