Door een kleine technische storing is dit blogbericht wat laat, maar een maandje geleden was Fiona weer eens in Hedalen. En dat was voor ons erg gezellig en voor Fiona zelf, een kennismaking met een nieuwe uitdaging......skiën! Maar Fiona is een wandelgek, en dat betekende dus, frisse lucht snuiven en på tur met de viervoeters. Het was niet te koud en de sneeuwscooters hadden hier en daar paden ,,gemaakt" waardoor we eindelijk weer langs de molen bij de rivier konden lopen. 
(In het midden van deze foto is tussen de kale bomen ons gele huisje te zien)
Olaf moest wel een paar dagen werken, maar op één van zijn vrije dagen lieten we Fiona even kennismaken met het laatste restje van de Noorse winter in Beitostølen. Nadat we wat hadden gegeten in de Jotunstogo liepen we richting de Valdresflya. De weg was afgesloten i.v.m. de sneeuwval, maar konden daarom wel een mooi stuk lopen over de nu besneeuwde- én autovrije weg. Het waaide en we zagen de sneeuwbuien rond de bergen dichterbij komen. Fiona vond het supermooi. Langs de kanten lag de sneeuw soms 2 mtr hoog.
Vóór dat Fiona kwam had ze al laten weten: ,,Ik wil eens proberen om te gaan skiën", en op een mooie dag, kon ze kennis maken met de lange latten. We gingen skiën op de besneeuwde moerasgebied langs de weg naar Begnadalen, waar het vlak is. Voor zo'n eerste keer ging het verbazend goed en ze was al direkt razend enthousiast.
Na ongeveer anderhalf uur rondjes skiën, reden we weer naar huis voor een kop warme thee en een boterham. Snel werden de skifoto's en 't ski-avontuur naar Gert gemaild.
Een tijdje geleden waren we bij de skischans van Holmenkollen en zagen daar een beeld staan van een hond staan. Het beeld was gemaakt door Elena Engelsen, een Noorse dieren beeldhouwster. Zij heeft o.a. in Amsterdam gestudeerd en in het Beatrixpark aldaar staat ook een beeld van haar, (ook) een hond. Nadat we Fiona dit bekend maakte, ging ze aan de slag op 't internet, maar vond behalve foto's, geen atelier of gallerie informatie. In Oslo staan wel een paar beelden van Elena Engelsen, en Fiona wilde graag even een kijkje nemen. Zo gingen Olaf en Fiona een dagje kultuur snuiven in Oslo. Olaf had al een tijdje het Nationaal Museum voor Architektuur op z'n verlanglijstje staan en nu was er een mooie gelegenheid om dit te bezoeken.
Bij het Oslo Sentralstasjon zijn een aantal skulpturen van Elena Engelsen te bewonderen. De bekendste is 'de Tijger' bij de ingang van Oslo Sentralstasjonen.
Vlak in de buurt hangt ook 'de Ossekop' van haar.
Fiona maakt zelf ook prachtige beelden of afbeeldingen van dieren. Kijk maar eens op de blog en websites: www.fionazondervan.nl of beeldenvandieren.blogspot.com (zie lijst met links en bloglinks)
Na een bezoek aan de grote boekenwinkel Norli, de lunch en even funshoppen, kwam het tweetal weer aan in Hedalen.
Het weekje Fiona ging erg snel voorbij en Jack en Poppy moesten weer heel erg wennen dat hun speel- en wandelkammeraatje weer naar huis was.
Nadat we hoorden dat bij Fiona in Groningen, de krokussen bloeiden en de lammetjes door de weide dartelden, kregen wij nog even een paar sneeuwbuien op ons dak. Maar over 't algemeen begint 't nu ook hier al een klein beetje te lenteren. Overdag boven nul en 's nachts rond 't vriespunt. Een paar dagen hadden we zelfs 12 graden en dan smelt de sneeuw erg snel. Maar we weten dat koning winter niet zomaar opgeeft en we verwachten dan ook nog de nodige nawinterse ,,narigheid".
Narigheid hadden we ook met het water. Op 't Noorse ,,platteland" hebben veel huizen hun eigen bron(water). Ook wij dus. In Nederland betaal je flink voor de flessen mineraalwater bij de supermarkt en bij ons komt 't gewoon uit de kraan. Om de 2 jaar laat je 't water testen bij een laboratorium van de Mattilsynet (de Noorse voedselveiligheid authoriteit).
Maar bijna twee weken lang zag 't water er geelbruin uit en rook het naar 'n schapenstal. Niet drinkbaar, maar ook niet bruikbaar voor de was- en afwasmachine. Mits je graag wilt dat je kleding en afwas stinkt naar een schapenstal. Gewoonweg hartstikke goor! Nu weten we, dat het bij 't begin van de lente, als de sneeuw en bodem begint te smelten, er wel eens kans is op verlkleuring van het water met een lichte ijzersmaak; maar als je 't water even door laat spoelen is alles weer ok. Maar deze kleur en lucht maakte ons heel erg voorzichtig, en ik kreeg al boze dromen van de schapenboer die boven ons woont en z'n schapenmest boven op de plek gooit, waaronder diep onder de grond, onze bron ligt. Zoiets begint natuurlijk vlak voor 't weekend en zijn daarom waren we een paar dagen in de weer met flessen en jerrycans met water, welke we tapten bij Olaf's werk. Boven de Joker konden we overigens ook douchen en bij Marja en Ronald mochten we ons wasje doen. Een beetje omslachtig en kamperen in je eigen huis. Maar alles is weer in orde nu en kunnen we weer drinken van ons eigen lekkere bronwater.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten