Ferie i Nederland / vakantie in Nederland

Etter sjy måneder i Norge reiste vi tilbake til Nederland for ferie. Det ble en travelt reise av to uker med besøk til familie, og venner. I liten fritid besøkte vi noen fine steder. Det var veldig fint å se familiene og vennene igjen, men desverre det var ikke mulig å se alle. Tolv dager reiste vi gjennom vest- og nord-Nederland fra Vlissingen til Groningen. Se her på blog vår hva vi har gjørt i Nederland på ferie.

Zo.....dat was even voor onze Noorse blogkijkers. Ja, eindelijk is dan hier onze vakantieblog. Het duurde eventjes, maar we hadden nog niet echt tijd en ook even geen zin om direkt achter de pc te zitten en al die foto's uit te zoeken, te verkleinen op blogformaat en een verhaal schrijven. Maar 5 maart 's morgens vroeg om een uurtje of 2 was het dan zover, koffers, tassen en de hondenkinderen in de auto gezet. Door nachtelijk Noorwegen richting Larvik gereden. Bij Oslo werd het wegdek er niet beter op door de natte sneeuw. Olaf heeft gisteren de piggdekker (spijkerbanden) van de auto af laten halen en deze vervangen door winterbanden. Maar we hadden geen problemen. Daardoor waren we zelfs eerder in Larvik dan we dachten en de bootterminal was nog gesloten. Dus er was ruim tijd voor dame en heer hond om een laatste plas in de sneeuw te doen.

We hadden bij de boeking ook voor een ontbijt gereserveerd en eenmaal op de boot konden we in het pluche neerzakken met uitzicht op de kiel van het schip en het Skagerak voor ons. De Noorse buffetten zijn rijk gevuld en dus stoppen we ons helemaal vol met al het lekkers. Wij hebben er immers al de nodige uren opzitten. Als we aankomen in Hirtshals en we Denemarken in rijden wordt het allemaal een beetje vreemd voor ons. Na 5 maanden te hebben geleefd in een wit, besneeuwd landschap, zien we voor het eerst weer groen. Geen spoortje sneeuw te vinden. Kieviten vliegen over de glooiende weiden. Een beetje onwezenlijk voor ons. Duitsland zat vanaf Hamburg tot Bremen lekker vast met stau en baustellungen van vele kilometers lang en ontelbare vrachtauto's. Dat schoot dus niet erg op. Het weer echter was droog met een flauw zonnetje. Maar als of de duvel d'r mee speelt, toen we 's avonds Nederland in reden, plensde en waaide het flink. Welkom in Nederland! Moegereden kwamen we rond een uurtje of elf aan in Julianadorp, waar moeders (van Olaf) ons verwelkomde.

De volgende dagen bleven we in Julianadorp, waar we naar de kapper gingen en Olaf met grote ogen uitkeek naar de Nederlandse prijzen. Appelpuntje 1,90!!!! Bij ons in het kafé kost het omgerekend 3,50 en dat zijn ,,normale" prijzen. Reden natuurlijk om bij elk kopje koffie, taart erbij te eten, want we houden graag onze Noorse gewoontes in stand. Integratie is dus best leuk!
Zo vlak langs de duinen was het al overduidelijk dat in Nederland de lente gearriveerd was. De crocussen waren flink bezig de tuinen en plantsoenen op te fleuren.

Zaterdags vierde Anita haar verjaardag en was de hele familie van Olaf weer compleet én we waren verzekerd van een lekker Indisch buffetje. Tja, dat kennen wij niet hè. Ook niet het kroketje wat we de dag daarna bij Anita kregen. Dat was gewoonweg heerlijk!

Na Julianadorp reden we naar onze volgende logeeradres: Zaandam. Altijd gezellig en gastvrij bij Herman en Gea. Jack en Poppy hebben het er altijd enorm naar de zin en vlak erbij ligt het Jagersveld. Hier lieten we ze vaak uit. Dat was dus weer 'één groot feest voor ze en natuurlijk maakten we weer wat ,,ouderwetse" rondjes Jagerveld.

Gea en Herman waren natuurlijk erg benieuwd over ons wel en wee en gelukkig konden ze een beetje een beeld krijgen van de Noorse winter omdat we de laptop met foto's hadden meegenomen. Ook Bart kwam gezellig even langs om ons te zien en bij te kletsen.

Het leuke van deze vakantie is, dat ik nu eens niet zelf in de keuken hoeft te staan, maar er voor ons gekookt zal worden. Zo had Gea op speciaal verzoek, het typisch Groningse Stopverf, gemaakt: stampot van bruine bonen, met kerrie, gehaktbal en jus. Machtig maar errug lekkur...

Olaf werd in de watten gelegd met vla, gortepap en heel veel andere Hollandse toetjes. Tja ook dàt kennen we in Noorwegen niet.

Omdat we in Zaandam waren, konden we ook een bezoekje brengen aan onze ,,oude" buurmeiden Doeska en Nicole en konden we kijken hoe het met ons huisje in 't Zaansche is vergaan. Gelukkig weinig verandering, al zeiden de meiden dat het er niet gezelliger op is geworden.
We hadden van Herman en Gea vernomen dat Rob en Sandra volop bezig zijn met hun woonboot en we waren erg nieuwsgierig naar hun project, dus reden we, in de stromende regen, naar de Achtersluispolder, waar beiden samen met Herman druk bezig waren. Er moet zeker nog het nodige gebeuren, maar het wordt zeker een waar waterpaleisje.

Olaf ergerde al een tijdje zich groen en geel aan de uitlaatdemper van onze auto. Er zat een sportdemper op, welke een zwaar doordringend geluid (zeg maar takkeherrie) voortbracht. Bij ons zijn de kosten veel hoger, dus maakte hij een afspraak bij de Kwik-fit, voor een nieuwe demper. En dat is nu hoorbaar veel beter. Nu hebben we niet meer het gevoel dat we als aso's door stad en dorp rijden. En omdat we toch in de buurt waren reden we naar Hornbach waar we een flink aantal kilo's hondenkoekjes en botjes konden aanschaffen. Kunnen Jack en Poppy weer een tijdje vooruit.

Naast familie/virenden bezoeken wilden we toch ook een beetje de toerist uithangen. Gea paste op de honden en wij konden wat sfeer snuiven in Amsterdam. En volgens ons vonden Jack en Poppy dat helemaal niet erg en zijn die middag flink door tante Gea verwend.

Wij verwenden ons dus zelf met een rondje Amsterdam. Natuurlijk ff shoppen in de Bijenkorf en een lunsj bij Esprit, waar ze van die lekkere hamburgers hebben. Het weer speelde mee en liepen we met een lentezonnetje langs de Amsterdamse grachten. Maar om te zeggen dat we dit nou zo gemist hebben? ..........nee niet echt.

Toen we weer met tassen vol leuke dingen in Zaandam aankwamen, was Herman ook net thuis van zijn klusje: foto's maken van het Verkademuseum bij de Zaansche Schans. Deze werd door geopend door koningin Beatrix. Ook Bart moest voor z'n werk foto's maken en zo stond hij eventjes ,,boven" onze vorstin.

Na een paar dagen bij Herman en Gea, was de René aan de beurt voor een kort bezoek. In Diemen zat de ,,koninklijke" familie van vrinden al te wachten op het uitgebreide Indisch buffet, waarvoor wij onszelf in Noorwegen al voor hadden uitgenodigd. Freddy, Herman, Willem, Erik en natuurlijk René himself zorgden voor een gezellige koempoelan. René had zich weer eens flink indisch uitgesloofd om een tafel vol met de heerlijkste gerechten te zetten. Dat was dus smikkelen en smullen.

Het bezoekje aan René was maar kort, want de volgende dag gooiden we de auto weer vol en reden naar onze volgende bestemming.....Waddinxveen. Daar zat moeders (van mij/Ruud) al van grote hoogte te wachten op onze komst. en het moet gezegd worden.... niet alleen wij hebben een groots uitzicht, maar ook ma kan bogen op een wijds uitzicht.....van 8 hoog.

Maar sorry ma, ik moet zeggen dat ons uitzicht toch mooier is... hahahaha.

Ook moeders had van ons de ,,opdracht" gekregen om hollandse pot te koken en zo stond er dan die avond (zure)zuurkool met worst op tafel en een dag later witlof met ham en kaas uit de oven. Met ma besloten we een dagje Gouda te doen. Olaf is er nog nooit geweest en voor mij was het ook al een hele tijd geleden. Op de toeristische toer dus. Over de markt met het nog steeds prachtige stadhuis en het carillon, waar ik als kind al met ma en oma naar móést luisteren, als we in Gouda waren.

Op de markt was er weer even een herrinnering aan vroeger tijden. Tot mijn grote vreugde zag ik dat het Rotterdamse patatinstituut Bram Ladage ook hier in Gouda gevestigd was. Ladage zorgt voor de lekkerste/beste patatjes friet die ik ken. Vergeet die machine/meel frieten van de Febo maar. Dus gingen we op een bankje op de markt genieten van een grote zak patat met picalilly.

Let wel even op de smakelijke gezichten!

Tot onze grote verbazing zagen we in een van de Goudse straatjes een landgenoot van ons. Voor een winkel stond een heuse Noorse troll. Reden om ma eens kennis te laten maken met onze landgenoot. En zo te zien klikte het meteen tussen die twee hahahaha. Ook in Goude hielden we onze Noorse tradities in stand en zo was het tijd voor kaffe og kake, koffie met taart. Uit de bakkerij/café kochten we gelijk maar de echte Goudse stroopwafels en de nodige delftsblauwe souveniers. We zijn nu eenmaal toeristen vanuit Noorwegen en de Noorse bezoekers van het kafé vinden het helemaal te gek.

Toen we thuis kwamen, was er wéér koffie met taart en kwamen de buurtjes van ma langs, die alle verhalen van de blog volgen en erg benieuwd naar ons waren. Het was voor moeders dus even een woonkamer vol gezelligheid. Na het bezoek aan moeders was de oma van Olaf aan beurt. Voor haar was de hele vakantie in Nederland gepland. Oma werd 90 jaar en Olaf wilde er natuurlijk bij zijn. Op aandringen van Olaf werd er voor oma een speciale wokavond georganiseerd. Op naar Zeeland dus.

We waren al vroeg in Vlissingen en daarom konden wij en jack en Poppy een frisse, maar lekkere strandwandeling maken langs de boulevard. Het was dikke pret voor ons en voor hun.

Op het strand werden we trouwens wel aangehouden door een agent. We mochten daar niet lopen i.v.m. drijfzand. Toen hij vroeg of we hier uit de buurt kwamen, zeiden we dat dit niet echt het geval was, maar ruim 15oo km verderop woonden. Dat was te omslachtig voor hem en kregen gelukkig geen bekeuring.

Uitgewaaid kwamen we ruim op tijd in het restaurant aan en zagen zo de hele familie binnenkomen met als stralend middelpunt oma. Oma was helemaal verrast toen ze Olaf zag staan. Een leuk en emotioneel moment.

Iedereen had een rode roos meegenomen en zo werd oma flink in de bloemetjes gezet. Voor Olaf was het natuurlijk heel erg leuk om zo zijn familie weer te zien en voor mij om mee kennis te maken. Ook ome Roel en tante Coby waren speciaal voor de verjaardag uit Canada gekomen. Na de bloemenhulde en cadeau's kon het wokken beginnen. Oma zag het allemaal aan en had het reuze naar d'r zin. Ze genoot er enorm van.

Olaf en de 90 jarige Oma

Na afloop van het wokken was oma wel een beetje moe en namen we afscheid van oma en de familie.

Wij reden die avond naar Freddy in Amsterdam, waar 's avonds laat aan kwamen. Het huis was door René helemaal Jack en Poppyproof gemaakt en Jack vond het helemaal top om met Freddy die nacht op de grote bank door te brengen.

De volgende dag verzorgde Freddy voor een lekkere brunch. Ook Herman en René waren uitgenodigd. Helaas had René die avond ervoor iets te lang wezen stappen, met alle gevolgen van dien en kon er dus niet bij zijn.

Het was zondag en dat betekend dus: 18.00 uur Happy Hour in de kroeg. Samen met Freddy en Herman eerst ff vooraf een vette hap gegeten, voor we ons in het Reguliersdwarsgebeuren stortten. Daar kwamen weer veel bekenden langs en was het erg gezellie. Daarna feesten en meezingen bij de Rouge en om af te sluiten naar de Zeedijk.

De volgende dag brak, schor opgestaan voor Freddy's ontbijtje. Daarna moesten we afscheid nemen en reden we richting het noorden naar ons laatste verblijf bij Fiona en Gert in Groningen.

Jack en Poppy haddden het harstikke naar hun zin met Luna en met z'n drieën renden ze door de Groningse modder toen we de middagwandeling maakten.

Fiona en Gert zijn de gelukkige eigenaars van een sauna en laten we daar nu net héél veel zin in hebben na zo'n drukke week. Afkoelen in de tuin en na een lekker wijntje het bed in.

Maar dan zit het erop voor ons in Nederland. Na het ontbijt nemen we afscheid van Fiona, Gert en Luna en rijden we naar het échte noorden.

Gelukkig zijn we vóór de grote files al Hamburg voorbij. Vlak voor de Deense grens worden we aangehouden door de Deutsche Zoll (douane). Maar konden na een paskontrole en kleine en korte bezichtiging van de kofferruimte doorrijden. Ook de Deense douane hield grenskontrole, maar konden toen gewoon doorrijden.

Ruim op tijd komen we in Hirtshals aan en na de boottocht komen we 's nachts in een nog steeds besneeuwd Noorwegen aan. Bij thuiskomst om 6.00, vlug een douche en een paar uurtjes het bed in.

Als we opstaan is de lucht hemelsblauw en lacht de zon ons tegemoet. Maar eerst gaat Olaf sneeuw ruimen, want het pad is door de takras (sneeuw wat van het dak valt) moeilijk begaanbaar. Dan is er koffie met Nederlandse speculaas op het terras. Ja, ook in Hedalen begint de lente zich ook al aan te kondigen.

Vinterferie / wintervakantie

Nadat Nicoline, Erwin en Olivier weer naar Nederland waren vertrokken, begon voor ons de Vinterferie. Althans voor deze regio, want Sør-Norge/Oslo heeft het er dan al op zitten. Het kafé was elke dag open van 11.00 tot 15.00 voor kaffe og kake en lunsj. Het liep niet echt storm, maar er waren een paar topmomenten, die overigens helemaal niet met de vinterferie te maken hadden. Eerst hadden we woensdag 25-2 een vol kafé met de Hedøler dames. We hadden Mohammed en Lida van Fjellbygda Beito uitgenodigd voor een kaasdemo van de Beito-ost. Ik had voor die avond een klein gerechtje, bestaande uit Quiche Lorraine met salade gemaakt. Om was het kafé vol met kwebbelende dames en zat de stemming er al goed in. Mohammed en Lida hielden een praatje over de verschillende kazen en hoe deze gemaakt en bewaard worden. Daarna kon het proeven beginnen.

De kazen vielen bijzonder in de smaak. En de kaasjes gingen daarna dan ook grif over de toonbank. Martha van onze buur(t)super Joker, heeft dan ook besloten om de Beito-ost in haar winkel te verkopen. Kortom een zeer geslaagde avond met leuke verdiensten voor zowel ons, als
Mohammed en Lida. Ze sliepen die avond met de kinderen bij ons thuis, omdat ze morgen verder naar het zuiden moesten rijden voor een volgende demo.

De dag erna was de grote jaarsvergadering van de bygdeutvalg (dorpsraad/commissie). De opkomst was redelijk, zo'n 25 stuks. Jan Warberg (ondanks de naam is ie hartstikke Noors), de voorzitter, had zijn antieke harmonium meegenomen, zodat er ook nog enige muzikale intermezzo's waren. Ik had hem ervoor al gevraagd of het mogelijk was om in dit clubje te komen. Goed voor m' n Noors, de integratie en het lijkt mij erg interessant. Op de avond was het ook de bedoeling dat alle Nederlanders in Hedalen een presentatie hielden. En nog voor de opening kwamen de culturele verschillen al aan het licht. Wij, als Nederlanders, gaan eerst (uitgebreid) koffie drinken vóór een vergadering begint en zo ook deze vergadering. We voelden de blikken van de Noren al, want in Noorwegen is er pas koffie mét taart aan het eind van een vergadering. De vergadering begon met de gebruikelijke notulen, en daarna de verkiezing van de nieuwe bestuursleden. Jan noemde mij op als kandidaat bestuurslid en werd daarna met applaus gekozen. Ik ben dus vanaf nu bestuurslid van de Hedøler dorpsraad/commissie. Ronald is tot reservebestuurslid gekozen. Na een betoog van Rigmor over de Natur og Kulturstig, een natuur- en cultuurpad, melde Ronald zich aan als hulp en nu gaat Olaf ook meehelpen met de organisatie en realisering hiervan. Na de samenzang was er dus koffie met taart en bleven nog flink wat mensen koselig (gezellig) napraten.

De dagen erna verliepen wat rustig. Het weer was verrassend zacht en hebben zelfs 's middags thuis koffie op het terras gedronken in een stralend zonnetje. Komende dagen gaan we ons voorbereiden op onze vakantie naar Nederland. Ook daar hebben we natuurlijk veel zin in.

1e Familiebezoek

Anderhalve week geleden mochten we de eerste familieleden verwelkomen in Hedalen. Zaterdag 14 maart sloten we het kafé 's avonds af en reden daarna naar luchthaven Gardermoen/Oslo, waar het vliegtuig ca. 22:20 zou arriveren. Omdat we zelf nog niet echt gegeten hadden, schoven we bij een benzinestation. Toch gemakkelijk is dat hier. Nagenoeg bij elk benzinestation kan je een snelle hap naar binnen werken. En de Noorse hamburgers mogen er zijn. Geen maatje McDonalds, maar een flink formaat. Heerlijk af en toe zo'n vette hap. Maar ja, door die vette hap moesten we wel wat meer doortuffen. Gelukkig was het weer goed en de wegen redelijk schoon en zo kwamen we net op tijd. Het vliegtuig was net geland en we konden nog even wachten. Gezien de fotograaf moest er ook een celebrity of lokale bekendheid in het vliegtuig zitten. Later bleek dit Maritt ..... te zijn een noorse skister.

Samen met Erwin, Nicoline en Olivier, kwamen ook de koffers. Het was natuurlijk een heel fijn moment om na een halfjaartje weer eens familie te zien. We gingen nog even een koffie drinken in de aankomsthal, voor we naar Hedalen gingen rijden. Maar daarna mocht het drietal toch echt voor het eerst kennismaken met de Noorse buitenlucht, die zeker niet echt koud was. Sinds een dag of twee is de temperatuur naar ,,normale waarden" gestegen. Was het 3 dagen geleden nog overdag zo'n -12 tot -15 en 's nachts rond de -20, nu schommelt het tussen de -4 overdag tot -8 's nachts. Na een nachtelijke rit kwamen we thuis aan, kon het huis bewonderd worden en hadden Jack en Poppy hun oog al laten vallen op Olivier, als speelkammeraadje. Tijdens het welkomstwijntje, werden we verrast met o.a. een heerlijke fles Amarula creamlikeur en een blok oude kaas en pakken brinta voor Olaf.

De volgende dag konden we een beetje uitslapen en was er gezamelijk ontbijt. Verwonderd keken alledrie naar het uitzicht. Ondanks de lage bewolking zagen ze, dat we toch echt uitzicht hebben een heuse berg van meer dan 11oo meter! Ook de hoeveelheid sneeuw maakt veel indruk. Olaf en ik moesten echter weer aan het werk in het kafé. Ons kafé wer natuurlijk eerst bewonderd en Erwin en Nicoline waren erg onder de indruk. Wij gingen daarna aan het werk en de familie ging på tur met de auto. Erwin, die zich verbaasde over het gemak waarmee Olaf over de besneeuwde Noorse wegen reed, mocht het nu zelf uitproberen. Ze kregen de auto mee en gingen een dus klein toertje maken. Erwin reed heeeeeeeeel zachtjes weg en na een paar uurtjes kwamen ze naar het kafé. Wij draaiden die zondag heel erg goed, en toen we afsloten haden we ons beste weekend sinds begin november achter de rug. Moe maar voldaan keerden we huiswaarts.

Maandag gingen we skiën in Aurdal. Hier ligt een klein skigebied, het Valdres Alpinski Senter.

Olaf en ik wilden daar al eens naartoe, maar het kwam er maar niet van. Nu was het een mooie gelegenheid om er eens een kijkje te nemen èn te skiën natuurlijk. Olaf en Nicoline zaten in de auto al flink met het zweet in de handen. Niet voor het skiën, maar de lift. Hier in dit skigebied waren er enkel sleepliften. Na de skihuur en de skipas kopen kon het feest beginnen.......

Olaf was alles van zijn skiles in Beitostølen vergeten en stond nu verdwaasd om zich heen te kijken en ging stapvoets vooruit en heeft de lift alleen van een afstand gezien. Hij bleef een beetje in de barnebakken (voor de allerkleinste skiërtjes) aanmodderen. Erwin en Olivier waren al naar beneden in richting van de skilift geskied en ik zag Nicoline al met de roze skibroe en skies in de lucht. Hmmm het begin is dus nogal steil dus. Ik ging eerst Olaf maar wat bijstaan. Toen Olaf het voor gezien hield, zaten ook Erwin, Olivier en een totaal verwilderde Nicoline op een bankje met een peuk in de hand. Nicoline wilde het record vallen (en opstaan) verbreken leek het. Maar goed....ze is in de (sleep)lift geweest en is, met veel vallen, naar beneden geskied. Na de koffie met wafels, bleven Olaf en Nicoline in het restaurant en samen met Erwin en Olivier, ging ik zelf ook maar eens aan de lift en de afdaling beginnen. Ook ik deed een poging het record vallen (en opstaan) te verbreken, want voor de lift ging ik al onderuit. Die sleeplift was helemaal een ramp en na 5 pogingen had ik het eindelijk door en werd ik naar boven gesleept. Eenmaal boven, was het beginstuk makkelijk, maar daarna begon het een stuk steiler te worden. Op het laaste gedeelte viel ik gelukkig op tijd stil voor een supersteile afdaling. Wat later op de kaart een stuk zwarte piste bleek te zijn. Kortom..... ik heb nog nooit zoveel sneeuw van heel dichtbij gezien en net zoals Nicoline, kwam ook ik verwilderd aanzetten en had ik het wel gezien na die ene afdaling. Olivier en Erwin gingen nog een rondje en daarna was het tijd om weer huiswaart te gaan.

De volgende dag reden we betijds naar Beitostølen. Weer stond het zweet in de handen van Nicoline en Olaf. Eenmaal aangekomen besloot Olaf om zijn langrennski's aan te doen. Hij durfde de confrontatie met de skilift niet aan. Nicoline was erg dapper en besloot het toch wel te doen. Het was er behoorlijk druk, want zuid-Noorwegen incl. Oslo heeft Vinterferie, wintervakantie. Gelukkig ging het hier veel beter dan gisteren. Met 7 afdalingen en slechts 2 kleine valpartijtjes, ging het hartstikke lekker. Ook bij Nicoline, al nam ze me flink in de houtgreep toen we samen de stoellift uitgleden, ging het stukken beter en heeft een aantal afdalingen geskied. Olivier en Erwin, zochten de wat zwaardere pistes op. Na wat warms in het restaurant gingen we weer richting Hedalen.
We konden die ochtend erop weer wat langer op bed liggen, want voor vandaag stond een wandeling in Vassfaret op het programma. De weg ernaartoe was iets moeilijker dan een paar dagen geleden toen we hier ook al waren. Het had eergisteren gesneeuwd en het laatste gedeelte van de weg was niet gebrøyt. Ook onze viervoeters waren van de partij. Het drietal was erg onder de indruk van het landschap, de sneeuw en de wandeling tot midden van het meer Nevlingenvatn. Middenin waren de sporen van de rendieren te zien die nu hier in de buurt verblijven. Ook is er een geweldige echo, die uiteraard vele keren werd uitgeprobeerd.

Na afloop was er de traditionele pølse med lompe (worst in een aardappelpannekoek) thuis. Die middag was het kneuteren en relaxen bij de peis (haardkachel). Helaas werd Erwin flink beroerd en ging hij die avond vroeg naar bed. Maar gelukkig was hij de volgende ochtend weer wat opgeknapt. Na het ontbijt en de koffie moesten we alweer naar Gardermoen. De korte vakantie zat er alweer op. We hebben erg genoten van de dagen dat ze hier waren. Maar over enkele weken zien we mekaar weer, want we gaan naar Nederland! Voor vakantie natuurlijk. Olaf's oma wordt 90 jaar en daar willen we natuurlijk graag bij zijn. We pakken er een paar dagen voor en erna bij en zo zijn we dan ruim 11 dagen daar ,,in het zuiden" met een nu al vol programma.
Eerst gaan we nog een werkzaam weekje tegemoet. Het kafé is i.v.m. vinterferie elke dag geopend, hebben we morgen (woensdag 25-2) de traditionele kvinnekveld (vrouwenavond) met een kaasdemonstratie van Beito-ost door Mohammed en Lida. Misschien wel bekend, omdat ze ca. 2 jaar geleden op tv waren te zien bij het Tros programma "Ik vertrek". Ze zijn een kaasmakerij begonnen, en maken heerlijke kazen die wij nu ook willen serveren in het kafé.

Meer over de kaas kan je zien op de website http://www.fjellbygdabeito.no/ . Dan hebben we nog een grote vergadering van de bygdeutvalg, zeg maar zoiets als dorpsraad. Ook komen de patienten van Fekjær bij ons eten en hebben we de lange zaterdag van 11:00 tot 0:00 en natuurlijk de zondag. In Nederland zouden ze zeggen druk, druk, druk. Maar naar goed Noors gebruik komt er ook een tijd for å slappe av, om te relaxen. En dat kan niet beter, dan in onze eigen waanzinnig mooie omgeving. Nog ff wat impressies van anderhalve week geleden.