Mødrene på besøk / De moeders op bezoek

2 Juni was een spannende dag voor de twee moeders in Nederland. Zij gingen op ,,wereldreis" naar Noorwegen. Helemaal naar het hoge noorden! Om even over half 12 s' avonds laat kwamen ze aan op Gardermoen met koffers vol met o.a. oude kaas, Ossenworst, Brinta en lekkere drankjes. We dronken nog even een koffie op de luchthaven, maar daarna konden de moeders al kennismaken met hun eerste Noordse fenomeen......want het wordt in deze tijd van het jaar al niet meer echt donker. En toen we thuiskwamen om een uurtje of half 2 was het al eigenlijk daglicht. Gelukkig hebben onze kamers verduisteringsgordijnen en konden de moeders even een paar uurtjes slapen en bijkomen van de eerste indrukken.

Helaas heeft het mooie zomerweer met temperaturen van ruim boven de 20 graden, moeten plaatsmaken voor koeler weer met meer bewolking.

De volgende dag gingen we na het ontbijt naar het kafé en lieten we Bautahaugen zien. Vol bewondering keken de moeders naar de oude houten gebouwen met de begroeide daken. In de Joker supermarkt konden de moeders zien wat er allemaal in Hedalen te koop is en, heel belangrijk, hoe duur het wel niet is. Ja,ja een vuistgrote bloemkool voor ruim 3 euro! Na de bezichtiging van het het ,,centrum" van ons dørp, was er tijd voor een wandeling met Jack en Poppy en liepen we met z'n zessen naar de oude molen langs de rivier.

De moeders waren erg onder de indruk van het woeste water en dit prachtige plekje bijna achter ons huis en tuin. De voor de moeders ,,zware" klim naar boven werd beloont met een mooi uitzicht. We hadden het hun al gezegd, neem goede wandelschoenen met goed profiel mee, want in Hedalen is geen trottoir te vinden. De wandeling eindigde met kaffe og kake in onze tuin, want het zonnetje deed weer prima z'n best. Ik had speciaal voor de moeders een grote gulrotkake (worteltjestaart) gebakken. Jack en Poppy hadden het ook weer prima naar de zin want ze hadden weer eventjes 2 extra speelkameraden.
De volgende dag begonnen we met een zeer grote stap terug in de tijd. Zo reden we richting Dokka om de ruim 6000 jaar oude rotstekeningen te zien bij de Møllerstugufossen.

De plek schijnt in het verre verleden een verzamelplek te zijn geweest van elandjagers en die maakten, op deze mooie plek langs de grote waterval, de tekeningen in de rotsen. Ook hier zijn de moeders weer overweldigd door de kracht van de Noorse natuur. Daarna reden we naar

Fagernes om daar het Valdres Folkemuseum te bezoeken. Jammer genoeg was het vandaag erg bewolkt en aan de frisse kant, maar dat mocht de pret niet drukken. Indrukwekkend was de verzameling bunader (volksdrachten) uit de Valdres en verschillende delen van Noorwegen en de enorme verzameling poppen in volksdracht. Olaf was die dag zo'n beetje de reisleider en met de beschrijving in z'n hand liepen we langs de verschillende gebouwen, die helaas niet geopend waren. Gelukkig kon je een glimp opvangen door de kleine vensters. Ook hier lieten we de moeders,voor hun doen, flink klimmen, want wie wat wil zien in Noorwegen, zal vaak omhoog moeten klauteren.

Na het museumbezoek volgde een rondje winkelcentrum en een kop koffie met een wel zeer vreemde toast. Toast opgewarmd in de magnetron......Nee dan konden we beter wat eten bij de kro, waar we later een softijsje namen. Weer een weet voor de volgende keer. Eenmaal terug in Hedalen gingen de moeders de kaarten schrijven naar alle vrienden en bekenden in Nederland.

De volgende 3 dagen moesten de moeders zichzelf een beetje vermaken, want er moest natuurlijk gewerkt worden in het kafé. Vrijdag was het erg lekker weer en dat betekende koffie in de tuin en alsof ze het roken kwamen ook nog eens Jacob en (Noorse)buurman Jan langs.

De avonden werden opgevuld met gezellige bezoekjes aan Marja en Ronald op de boerderij Bergsrud met een rondleiding langs de schapen, geiten en paarden en aan Riti en Jan.
Maandag stond Oslo op het programma, want na een paar dagen Noors ,,platteland" waren de dames toe aan het stadsgewoel van de Noorse hoofdstad. Nu niet eens op en neer over de Karl Johansgate, maar een heuse tour langs een paar mooie bezienswaardigheden. We zaten al vroeg in de auto en hadden de paraplu's en regenjassen bij de hand, want het weer zag er niet zo best uit. Maar dichter bij Oslo werd het zonniger en warmer. De plu's hadden we achteraf beter thuis kunnen laten en daarvoor in de plaats de zonnebrillen kunnen meenemen. Maar oké, we begonnen bij het Vigelandpark, het park met de blote mensenbeelden. Het was er behoorlijk druk met toeristen. Sommige beelden vonden de beide moeders errug interessant. Zoals dit beeld:
Vooral vanaf de achterkant zei Olaf´s moeder......

Jaja....laat die moeders maar schuiven hahahahaha.

Het hoogtepunt is de monolith van 17 m hoog uit één stuk graniet met 121 mensenfiguren die door elkaar heen gestrengeld naar de top bewegen. Eromheen staan 36 beeldengroepen van mensenfiguren die alle fases uit het leven en relaties uitbeelden. Ook de bronzen fontein is indrukwekkend.
Na al het bloot, rijden we naar de Akershusfestning om daar een goedkoop parkeerplaatsje te bemachtigen. En we hebben mazzel.

Door het oude fort, waar onder andere het ministerie van defensie, het verzetmuseum en diverse legeronderdelen zijn gehuisvest, lopen we de koninklijke garde tegen het lijf en zijn we getuige van de aflossing van de wacht. Voor we verder gaan drinken we een bakkie leut met een broodje en laten we de moeders weer wat moois zien: het stadhuis van Oslo. Pal aan de Pipervikahaven staat het markante bakstenen gebouw met de 2 torens. De officiële ingang is ivm. verbouwing gesloten en we gaan via de kantooringang naar de imposante raadhuiszaal. De marmer vloer en trap en de enorme wandschilderingen zijn erg indrukwekkend. De moeders en ook wij kijken de ogen uit. In deze zaal worden elk jaar in december, de Nobelprijs voor de Vrede uitgereikt.

Ja, da's toch ff wel wat anders dan het wangedrocht Stopera in Amsterdam!

Naast de grote raadhuiszaal konden ook de mooie feestzaal, raadzaal en zijvertrekken te bewonderen. In één van de gangen waren de diverse gaven van diverse andere buitenlandse steden en bezoekende buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders te zien.
Tegenover het raadhuis is de haven met de ferrybootjes naar de diverse (schier)eilanden in de Oslofjord en namen wij het bootje naar Bygdøy, want we hadden voor de moeders weer wat moois in petto. Bygdøy is het mooie schiereiland waar een paar van de meest opmerkelijkste musea van Oslo staan. De musea staan op verschillende lokaties tussen de vaak grote en prachtige houten villa's met mooie tuinen. Hier woont een deel van de upper-class van Oslo, waaronder zelfs Koning Harald en Koningin Sonja. Maar ons doel was het Vikingskiphuset. Hier staan het Osebergskipet en Gokstadskipet; 2 gerestaureerde vikingschepen en de vondsten die erbij gevonden werden. De vikingen spreken altijd erg tot de verbeelding en ook al hebben wij het al een keer gezien, het blijft fantastisch om te zien. Olaf bleef zich ook deze keer weer afvragen hoe zo'n fragiel lijkend scheepje, helemaal naar Amerika heeft gevaren. Want even voor de goede orde..... het waren de Noorse vikingen, die het éérst de oceaan via IJsland en Groenland overstaken naar Amerika rond het jaar 1000 en niet Columbus meer dan 400 jaar later!

In het museum bewonderden we het waanzinnig mooie en fijne houtsnijwerk dat de vikingen hebben toegepast aan sleedes, karren en de beroemde drakenkoppen.
De cultuurshock van de moeders werd daarna goed gemaakt door een lekker ijsje, met een horde mussen die het op onze ijsjes voorzien hadden. We namen weer het bootje terug naar Rådhusplassen en liepen een stukje over de Oslose Champs Elyssées, de Karl Johansgate richting Slottet, het Koninklijk Paleis.

filmpje!

Harald en Sonja waren niet meer in hun werkpaleis en zaten hoogstwaarschijnlijk al aan de aperitief op hun landgoed Kongsgård. Nadat we een rondje paleis hadden gemaakt en mijn moeder eventjes met de de Koninklijke Garde op de foto wilde, waren wij ook toe aan een aperitief in de vorm van een bak koffie en brus op een terras.

Het dagje Oslo werd afgesloten met 2 grote pizza's bij het Noorse eetinstituut Peppe's Pizza bij Akerbrygge. Ze gingen schoon op, want van zo'n dagje lopen en veel indrukken wordt je zo hongerig als een.....viking.

Geen verblijf bij ons is compleet zonder een wandeling in Vassfaret, dus na een dagje in de drukte van de stad, naar de rust en natuur, samen met honden. De auto parkeerden we bij Nevlingen om daar te voet langs het meer en de bossen te wandelen. We lieten Olaf's moeder zien waar we in februari met Erwin, Nicoline en Olivier over het ijs tot bijna het midden van het meer hadden gelopen. En mijn moeder had rendiermos ontdekt en was de rest van tourtje ook weer rustig, want ze ging rendiermos plukken voor de plantjes en potjes thuis in Nederland. In Nederland zie je het alleen rond de kerst en dan is het ook nog behoorlijk prijzig. Poppy moest natuurlijk weer het water in en ,,oma" zou de temperatuur wel even controleren.

Het was jammer dat we de wandeling voortijdig moesten beïndigen, omdat Olaf's moeder kwam te vallen en d'r enkel verzwikte. En een beetje strompelend kon ze over de rotsen en paden naar de auto lopen. De moeders konden ook nog even kennismaken met de 'uten do' . En uiteraard was mijn moeder weer uitermate nieuwsgierig, vandaar deze fotootjes van een ' uten do' van binnen en van buiten.

Ook weten de moeders nu hoe elandkeutels eruit zien. Nou moeders, hier nog een paar ter herrinnering hahahaha.

De laatste dag van de moeders in Hedalen, werd besloten met een kort bezoekje aan Hadeland Glassverk in Jevnaker. Het ligt toch op de weg naar de luchthaven Gardermoen en misschien hadden de dames nog even zin om hun overtollige pensioengeld uit te geven aan wat mooi glaswerk. Maar Hadeland kon niet veel verdienen, want de dames hielden de hand flink op de knip.

Het kopje koffie wat we bij Hadeland gepland hadden moesten we door tijdgebrek op Gardermoen gebruiken. Het was vrij rustig op de luchthaven en dus was het inchecken zo gepiept. Maar na het bakje koffie, moesten we toch echt afscheid nemen. Het weekje is erg snel voorbijgegaan maar het erg gezellig. Tusen takk! Dank jullie wel!

Na het uitzwaaien werd het wel weer erg rustig in Noorwegen hahahaha.

Het dagje erna zijn we på tur gegaan met Jack en Poppy. Een flinke wandeling met veel klauterwerk over keien en wat veenmoerasjes. Maar werd beloond met een prachtig uitzicht en rond de top van de berg cirkelde een adelaar. Wat ik zonet al zei....de rust is wedergekeerd.

Hip Hip Hurra for Norge!!!! - Hiep hier Hoera voor Noorwegen!!!

GRATULERER MED DAGEN!
Al een paar maanden was hij te horen op de radio: Alexander Rybak. Na een grootse nationale finale in het Oslo Spectrum, werd hij massaal gekozen tot de Noorse inzending voor het songfestival. Het songfestival of Melodi Grand Prix, zoals het hier heet, is enorm populair in Noorwegen en afgelopen zaterdagavond 16 mei zaten wij samen met 2 miljoen andere Noren aan de tv gekluisterd om te kijken naar de finale van het Eurovisie Songfestival in Moskou. Nederland was weer in de halve finale er uitgegooid. Noorwegen mag de laatste jaren WEL meedoen in de finale en doet het ook daarin erg goed. Vorig jaar behaalde het de 5e plaats.
Nu stond Alexander al hoog in de voorspellingen, maar die kunnen op zo'n avond volledig teniet worden gedaan. Maar al gauw was het duidelijk en was het ook zeker niet spannend meer, wie de winnaar zou worden: Norway twelve points - Norvège douze points. In het songfestivalgekke Noorwegen brak een groot feest los. En het was al feest want........toen de officiële uitslag kwam was het net over twaalf middernacht en begon de nationale feestdag 17. mai!

Grappig detail is dat één van de dansers uit de Valdres komt. Op de foto de derde van rechts. Dus we zijn dubbel trots.
Volgend jaar komt het hele Eurovisiecircus naar Norge. De ,,strijd" waar het wordt gehouden breekt nu al los. Oslo, Bergen, Stavanger, Hamar of Tromsø. Ik heb ook al voorstel: in de gymzaal van de Hedalen Ungdomskole. Lijkt me een te gekke lokatie!
Maar na een lange avond met wijn, chips, borrelnootjes en zenuwen, moest ik weer redelijk vroeg op voor een officieel moment....de vlag heisen bij het kafé. Een heel ritueel, want het is niet zomaar een vlaggetje. Onze vlag meet maar liefst 4 meter en het is een heel gedoe om het zware textiel de lucht in te krijgen in je eentje.

17. mai wordt overal in Noorwegen gevierd met dezelfde onderdelen: 's morgens vlaghijsen, aan het eind van de ochtend begint de optocht met de kranslegging bij een monument en dan in optocht terug. Dan volgt er een muzikaal konsert van het plaatselijke muziekkorps met daarna de kinderspelen en verkoop van ijs, worst, kaffe en kake. Rond een uurtje of twee volgt de officiële 17. mai tale (17 mei toespraak). Dan gaat men naar huis om te eten en begint rond 19.00 het avondprogramma met zang, dans en cultuur. Of je nu in zuidelijkste puntje van Noorwegen bent of aan de Noordkaap......dit zijn de vaste ingrediënten van de dag en hier wordt NIET van afgeweken. Zo gaat het in het heel groot in Oslo, waar een enorm defilé aan de koninklijke familie voorbij trekt, of in het klein bij ons in Hedalen.
Op 17 mei, wat ook wel Grunnlovensdag (Dag van de Grondwet) wordt genoemd, viert men dat op deze dag Noorwegen in 1814, een eigen grondwet kreeg. Op deze voor de Noren zeer belangrijke dag, laten zij zich van hun mooiste kant zien. En dat doet men in de bunad, in klederdracht. In Nederland ondenkbaar en wordt dit als oubollig gezien. Maar in Norge zijn de mooie bunader high fasion voor hoogtijdagen en zeker niet oubollig. De bunad gaat zelfs met z'n tijd mee. Elke streek heeft zijn eigen bunad. Hier in Hedalen loopt men vooral in de Valdresbunad, sommige in de Opplandbunad en sommigen dragen de bunad uit de streek waar zij oorspronkelijk vandaan komen. Ook signaleerden we een dame in Sami (vroeger Lapland genoemd)-bunad. Tegenwoordig is het ook voor de heren erg trendy om in bunad te verschijnen. Hedalen heeft zelfs een eigen herenbunad. Als je geen bunad hebt, wordt toch wel van je verwacht om er netjes bij te lopen en zo lopen wij in onze strakke Armani-pakken (of iets wat er naast gehangen heeft hahaha) naar terrein van de Ungdomsskole, waar men zich opsteld voor de tog (de optocht). Op deze dag wordt je begroet met het traditionele ' Gratulerer med dagen' of Gefeliciteerd met de dag.

(Hedalen's toekomst)
Ronald, Marja en Jan en Riti zijn dit jaar onderdeel van het 17. maikommité en zorgen voor de natjes en de droogjes én dat alles gladjes verloopt. Om klokslag 12:00 vertrekt de tog richting Bautahaugen voor de kranslegging en het spelen en zingen van het volkslied Ja, vi elsker dette landet, om daarna weer terug te gaan naar de school.


De tog og 17. mai kenmerkt zich door de vele vlaggen, vaandels van scholen, verenigingen en veel hip hip huraaaaaa geroep, vooral door de kinderen.






Om 14:00 begon het middag programma met het hoogtepunt....de 17. mai tale. Ronald had de eer gekregen om de tale te houden. Compleet in bunad verscheen hij op het podium. Het stond hem echt fantastisch. Marja is supertrots en wij ook, want dat een Nederlander zo'n belangrijke toespraak te laten houden is toch wel wat. Als afsluiting verwisselde hij zijn schoenen voor oranje klompen en eindigde met de woorden: Ik ben dan wel geïntegreerd, maar nog niet helemaal! Een luid aplaus kwam hem toe.
De tekst, in het Noors natuurlijk, van de toespraak en foto's van Ronald in bunad met oranje klompen zie je via deze link.

http://www.hedalen.no/OPPSLAG/2009/mai/17e/index.htm (dubbelklikken)

Na afloop van de tale gingen Olaf en ik naar het kafé. Jan en Riti en Ronald en Marja kwamen daarna ook en kon men genieten van mijn speciale 17. mai kake. De taart was gemaakt van cake gevuld met krenten, bosbesseen gevuld met een bosbessenkrem en bedekt met de Noorse vlag en een lentebloem in marsepijn.



Die middag werd het kafé goed bezocht en was de traditionele laks med rømme og agurksalat (ovengebakken zalm met room en komkommersalade) uitverkocht. 's Avonds was het weer een gezellig samenzijn en dronken we een wijntje op onze 1e 17. mai en op de Noorse overwinning.
Hip hip hurra!

Våren / Lente

Zo, dat was heel lang wachten voor een nieuw bericht, maar eindelijk zijn we er weer.

Na een winter die iets meer dan 5 maanden duurde is dan de lente hier écht begonnen. En dat kan je overal zien, horen en ruiken. De sneeuwlaag is nagenoeg verdwenen en het wordt met de dag groener. De trekvogels, zoals merel, spreeuw, vink en vele andere gevederde vriendjes, zijn weer teruggekeerd uit zuidelijke oorden en laten zich van hun mooiste kant zien én horen. Ook lieten de eerste bloemen zich zien. Net als in Nederland is dit het Klein Hoefblad.
Maar dé Noorse lentebode op bloemengebied is de mooie Blåveis. Komt niet in Nederland voor.
Het bijna zoals het eerste kievitsei in Nederland. De eerste vinder van de Blåveis komt in de krant.

Ook in de tuin van het nieuwe huis en bij het kafé wordt het steeds fleuriger en komen de krokussen en de witte bosanemonen in grote getalen voor.
In de lente begint het leven weer in de natuur, en zo zijn we al een paar keer op en neer gereden om op Bergsrud bij Ronald en Marja de nieuwste aanwinsten te bewonderen. En dan kan het gebeuren dat je tijdens het koffie drinken, getuige bent van de geboorte van de eerste lammeren en belt Marja opgewonden op dat Lina is bevallen van een veulentje.

Lente is ook 30 april - Koninginnedag. Althans voor de Nederlanders. Tijdens het schilderwerk in het nieuwe huis ging de Nederlandse vlag met oranje wimpel in top en had ik alle Hedaler Nederlanders 's avonds uitgenodigd voor koffie en zelfgemaakte oranjegebak in het kafé. Door de tragische gebeurtenis in Apeldoorn, wat ook op de Noorse radio en tv te horen en te zien was, was de feeststemming er af, al werd het toch wel een gezellig samenzijn.

De afgelopen periode was een hectische tijd. In het nieuwe huis moesten we nogal wat schilderwerk doen, een vloer in een deel van de woonkamer leggen en natuurlijk schoonmaken. Maar ook weer inpakken, verhuizen en uitpakken. Daarnaast was het kafé tijdens de paasvakantie elke dag open en waren de laatste weken van april druk bezet. Nog maar net bijgekomen van de hele emigratie naar Noorwegen en alles wat erbij komt kijken, was deze verhuizing even wat teveel van ,,het goede'' en waren we eigenlijk verschrikkelijk moe. De lange dagen, weinig slapen maakten van ons snel geïrriteerde zombies met flinke wallen onder de ogen. Gelukkig kregen we fantastisch verhuis- en schoonmaakhulp van Jan en Riti en was Jan de grote hulp van Olaf, tijdens het leggen van de vloer. Maar inmiddels zitten we alweer ruim een week in ons gele huisje en konden we ook al beginnen met wat tuinierwerk. Onder onze appelbomen bloeien nu vollop de narcissen en blauwe druifjes. Jack en Poppy vinden het helemaal geweldig en rennen heuvel op en af, want onze 2800 vierkante meter tuin ligt op een helling. Ook hebben ze al kennisgemaakt met de buurhonden en laat Jack zich van zijn meest machokant zien terwijl Poppy denkt een leuk speelkameraatje gevonden te hebben.

Ondanks dat er toch nog de nodige klusjes moeten gebeuren, hadden we op 12 mei een echte rustdag. Olaf's verjaardag! Normaal gaan we traditiegetrouw naar een dierentuin, maar die ligt meer dan 400 km zuidelijker in Kristianssand en dat is net een beetje te ver voor een dagje op en neer en helaas zat er nu ook een reisje Martignas er niet in, dus houden we het op een flinke en mooie wandeling in onze woonomgeving richting Fledda. Wandelschoenen aan, de rugzak met water en kviklunsj en de honden mee en hup...på tur. Zie hier wat impressies van onze tur.

Het filmpje is helaas gedraaid, dus jullie moeten hiervoor wel even de moeite nemen om dit te kunnen zien, of je beeldscherm omdraaien hahahaha.

En tot slot van onze wandeling nog een mooi uitkijkje door de bomen naar de stavkirke van Hedalen.

Påske - Pasen

Na de verrassende winterse onderbreking, zette het mooie lenteweer zicht gelukkig voort in Hedalen. Het erf bij de garage is nagenoeg weer ijs- en sneeuwvrij en het uitzicht vanaf de huiskamer wordt wijdser nu de sneeuwberg met de dag lager wordt. Thuis en bij het kafé konden we de afgelopen dagen in een t-shirtje heerlijk genieten van de zon en door de weerkaatsing van de sneeuw zijn onze hoofden en armen al aardig gekleurd. Tijdens de wandeling met Jack en Poppy droegen we gewoon een t-shirt en een open fleecevest, want het is anders veel te warm. En hier en daar wordt het eerste groen weer zichtbaar.

De naderende lente is ook duidelijk zichtbaar bij de Noren, want er staat weer wat belangrijks op de Noorse kalender: Påske ofwel Pasen.
Net zo groot als de verschillen met kerstmis in Nederland geldt dit ook wel voor Pasen in Noorwegen. Het is één en al Påske wat je hoort en ziet op de tv, radio en in de supermarkt.

De winkels liggen vol met gele paasprullaria, eieren, påskemarsipan, sjokolade, en de gele tulpen en narcissen die hier heel mooi ' paaslelie's heten. Maar zo belangrijk kerstmis is voor de Noren, zo geldt dat zeker ook voor pasen. Zo zijn Skærtorsdag (Witte donderdag) en Langfredag (Goede vrijdag) en 2e Påskedag (2e Paasdag) officiële vrije dagen. Een superlang weekend dus. De kinderen hebben allemaal de week vóór Pasen vakantie en een groot gedeelte van de Noren nemen een paar dagen op, zodat ze bijna anderhalve week vakantie hebben. Noorwegen is dus weer op slot! Hele bedrijven en instanties zijn dus dicht. Als je iets nu wilt regelen, vergeet het maar, of je moet giga veel mazzel hebben. Påske voor de Noor betekent: på tur - erop uit trekken, de natuur in. Het is de laatste kans om te skiën en dat wordt dan ook massaal gedaan. Veel Noren hebben een hytte (hut/buitenhuisje of heel vaak een superdeluxe traditioneel huis)

op een vaak mooie plek in de bergen en gaan dan met de hele familie er naartoe.

(zie hier een paar Noorse hutjes)
De paar Noren die geen hytte hebben huren er één, tegen vaak enorme prijzen, want de paasweek is de duurste week van het hele jaar!!! Nee, geen Noor zal er maar aan denken, om met Pasen in de file te staan bij de overvolle woonboulevards, zoals veel Nederlanders doen op feestdagen.

Ook in Hedalen is het goed te merken dat het Påske is, want ik heb het nog nooit zo druk gezien op de weg en in de Joker (onze supermarkt). Veel mensen uit de regio Oslo hebben een hytte in de omgeving van Hedalen, en die gaan nog even boodschappen doen in de Joker of nog beter....een espresso, cappuccino of café latte drinken in ons kafé. Het kafé is deze week dan ook de hele week geopend.

(Palmpasen bij het kafé)
Behalve 1e Paasdag, dan zijn wij ook dicht en gaan ook wij naar goed Noors gebruik, på tur. Maar 2e Paasdag, zijn we geopend en hebben we een Paasmenu staan: heldere kippenbouillon met lentegroenten, een lamsbout met knoflook en rozemarijn met jawel....gekookte aardappelen en diverse groenten en als toet een speciale paas(citroen)taart met roomijs.

Na Pasen krijgen we minstens zo druk, want er zijn de nodige vergaderingen en een grote verjaardagsfeestavond.
Tot slotte volgt hier (in een wat melige bui) de traditionele paasboodschap.

Wij wensen jullie vanuit Hedalen:

En Spennende og God Påske

ofwel

Een heel fijn Pasen!

Lentekriebels? Verhuiskriebels?

Na onze volle- en drukke vakantie, konden we een paar daagjes uitrusten. Zoals ik al in het vorige bericht zei, begon ook in Hedalen te eerste tekenen van de lente zich aan te kondigen. Blauwe hemel, lekker zonnetje en een temperatuur die steeg naar ruim 9 graden en ook 's nachts (net) niet onder het vriespunt zakte. De spreeuw, merel en roodborstje waren weer teruggekomen van hun winterverblijf in het zuiden en de knoppen van de berken, lijsterbes en elzen beginnen al groter te worden. De sneeuw rondom het huis smelt langzaam en wij zitten elke middag op ons terras te genieten van een bakkie troost. Kortom de lentekriebels komen.

Maar....................na een klein weekje lenteren, werd het toch weer aanzienlijk kouder en zorgde het onbewolkte weer dat 's nachts het kwik toch weer daalde naar -13 graden! De zon bleef overdag z'n uitbundige werk doen en daarom ging ik weer eens på tur (erop uit) met Jack en Poppy. Nu zijn de paden en boswegen nogal onbegaanbaar door de sneeuw, maar gelukkig kunnen we over de sporen van de snøscooter (sneeuwscooter) lopen. Zeker nu het weer flink aan het vriezen is. Anders zak je tot aan je middel weg in de sneeuw. Het mooie is, dat als je op de snøscootersporen loopt, op stukken komt waar je ander nooit kan komen en dus weer héle mooie plaatjes kan schieten.

Af en toe zie je merkwaardige hopen grond die gedeeltelijk of geheel niet besneeuwd zijn. Jack en Poppy waren erg nieuwsgierig naar deze hopen en zijn er niet bij weg te slaan. Het zijn mierenhopen en door de warmte blijft de sneeuw er niet op liggen. Op het hoogste punt waar dit snøscooterspoor liep was een mooi uitzicht op Vassfaret, Vidalen, de Manfjellet (1148 m hoog) en de Storrustefjellet (ca. 1280 m hoog).

Aan de lentekriebels kwam een einde toen we afgelopen vrijdag wakker werden en er een verse laag sneeuw van 7 cm lag en het die dag aan één stuk door sneeuwde tot we aan het eind van de middag door bijna 20 cm sneeuw moesten lopen. Het filmpje hieronder maakt duidelijk dat Olaf hier eigenlijk niet zo veel trek meer in heeft. En Jack ook niet! Maar onze Hedøler sneeuwtroll (Poppy) vond het natuurlijk weer helemaal te gek.

Zo zitten we dus eind maart nog met een aardig pak sneeuw.

Een groot en onverwacht nieuwtje is, dat we over een anderhalve maand gaan verhuizen. De woning waar we nu in wonen is/was tijdelijk en het was niet zeker tot hoelang we in dit huis konden blijven. Het was dus allemaal wat onzeker. Verleden week zagen we op de plaatselijke internetsite een huis te huur en hebben een kijkje genomen en waren erg gecharmeerd van het huis. Het is een ouder en iets kleiner huis (ruim 150 vierkante meter) met kelder, 2 verdiepingen en een zolder, en een grote garage /schuur (ook met kelder) en de omgeving is wat dichter bebouwd, maar wel met een echt Noorse uitstraling én een supertuin van 2300 vierkante meter compleet met appelboomgaard. Maar ook voor jullie belangrijk.....er zijn hier ook gastenkamers. Afgelopen zaterdag hebben we met de eigenaar gesproken en we zijn akkoord gegaan. Het adres blijft gewoon hetzelfde, alleen krijgen we een ander telefoonnummer. Maar meer informatie komt nog.
Hier alvast een paar fotootjes.