La douce France en Norvège 2

Lang weekendje Sørlandet
Olaf en ik waren van plan om tijdens dit bezoek er even op uit te gaan met z’n vieren. We wilden met ons bezoek uit Frankrijk iets speciaals doen. En wat ga je dan met een ouwe zeerot naartoe? Juist, naar de zee. We wilden graag naar Sørlandet, de zuidkust van Noorwegen. Het is Noorwegen’s goed bewaard geheim, want de buitenlandse toeristen die in Kristiansand, Larvik of Langesund met de boot vanuit Denemarken aankomen, rijden meestal regelrecht naar de fjorden of het bergland. De Noren noemen het soms de Noorse Riviera en dat mogen ze best zo noemen, want Sørlandet is mooi, héél erg mooi en is totaal niet te vergelijken met het wilde bergland. Wij hebben al eens eerder kennisgemaakt met Sørlandet en waren toen al heel erg enthousiast. Het landschap is niet erg hoog en de kust met de vele inhammen (deze worden ook vaak fjorden genoemd) en duizenden skjær (scheren of rotseilandjes), waarvan sommige bewoond zijn. Tussen de skærgård (scherenkust) liggen kleine en grotere dorpen en stadjes met witte houten huizen.
We hadden even het weer afgewacht, maar toen de vooruitzichten goed waren, heeft Olaf via internet een huisje gereserveerd.
Vrijdag vertrokken we ’s morgens richting het zuiden, via de binnenwegroute. Via weg 35 reden we naar Kongsberg naar Notodden waar we in Heddal de grootse stavkirke van Noorwegen bezochten. Pa en Helene hadden al de stavkirke van Hedalen gezien, maar nu konden ze ook er eentje van binnen bekijken. Tja, het houtsnijwerk rond de ingangen blijft een prachtig kunststukje.

Na de kaffe en kake reden we verder Telemark binnen. De mooie fylke (provincie) met de oude boerderijen met stabbur (voorraadschuur). De weg was erg mooi, maar ook heeeeeel erg lang. Maar uiteindelijk reden we het minuscule Portør in en konden we na wat gezoek ons huisje binnen stappen. We hebben er bijna 7 uur over gedaan!!!! Na ons genesteld te hebben konden we ff Portør verkennen. Wat een waanzinnig mooi plekje is dit. Een kleine inham als haventje met wat huisjes en rorbyer (vissershutten). Ons huis voldoet aan alle eisen, al moesten pa en Helene even wennen aan de utendo, het buitentoilet. Er staan overal bramen en dat is voor onze Jack en Pop een aangename lekkernij. Het weekend werd ingeluid met een lekker aperitiefje.

Onze Noorse droom....... een rorby/hytte in Sørlandet!

Jack kijkt uit over het mooie Portør.

De volgende dag na het onbijt, reden we naar Kragerø. Het is een mooi en gezellig plaatsje aan de kust met leuke terrasjes aan het water en smalle straatjes die de heuvel op kronkelen. We maakten er een rondwandeling en uiteraard was er kaffe og kake. In de viswinkel kaapte een man net voor ons de hele krabben- en garnalenvoorraad. Dat was balen dus, maar er was nog wel gerookte makreel en gerookte blåkveite (volgens mij heilbot). Na afloop pikten we een terrasje met echte Noorse øl (bier), want het was heerlijk weer. Voordat we weer teruggingen, stapte ik met Helene de Vinmonopolet (staatsslijterij) in. Tja, dat zijn wel even andere prijzen dan in Frankrijk. Maar omdat ze vond dat de gekochte vis moest zwemmen, nam ze een betaalbare Chablis mee. ’s Avonds genoten we dus heerlijk van de makreel en heilbot met een glas Chablis.

filmpje

De dag erna reden we naar Risør. Een prachtige weg met mooie uitzichten op de Nordfjorden van Sørlandet, leidde naar Den hvite byen ved Skagerak (De witte stad aan het Skagerak). We parkeerden de auto en gingen op verkenningstocht. En al snel blijkt: Risør is een parel, welke zeker niet onderdoet voor de mooiste plaatsjes aan de Middellandse zee. Een mooie haven en hagelwitte houten huizen. Het weer speelt nu ook weer mee. We genieten van de zeelucht en vinden het alle vier helemaal top. Na een wandeling door de smalle straatjes en langs het zeewater, kregen we trek en gebruikten we een Noors-Thaise lunch op een terras met uitzicht op de haven. Daarna haalde Olaf Jack en Poppy op uit de auto en liepen we naar de vissershaven en genoten van de zon en het mooie schouwspel van de houten zeilboten van Risør.
We reden weer terug naar Portør om daar nog wat rond te kijken en was er het gebruikelijke aperitief klaar.

filmpje

Met hondenkroost op een rots in Portør.

Maandag’s zat het er helaas weer op in Sørlandet en gingen we weer terug. De lange bezienswaardige omweg lieten we nu maar voor wat het was en reden ditmaal over de E18 naar Oslo. Daar zouden we het lang weekend mee beïndigen. In Oslo gekomen was het eerst tijd voor kaffe en een broodje garnalen en daarna zouden we wat van Oslo laten zien. Langs het stadhuis welke i.v.m. de komende parlementsverkiezingen helaas was gesloten, de Karl Johansgate met het Nationaal Theater en uitzicht op het Koninklijk Paleis en de vruchteloze tocht naar minibanken die de Franse bankkaart maar niet wilde accepteren.

Hoog op het Oslose verlanglijstje van pa en Helene stond het nieuwe operagebouw. Dus konden we niet Oslo verlaten zonder een bezoekje aan dit nu al Operaen. Beiden genoten zichtbaar van dit geweldige gebouw. Olaf maakte hun ook attent op de toiletten, die volgens hem ook ff een kijkje waard zijn. We zijn nu ook weer een paar cd's rijker, want zowel Olaf als Helene kochten opera cd's. Na afloop liepen we naar de auto en zat ons lang weekend erop en reden we weer naar Hedalen.

Frans bezoek aan de Operaen!

filmpje

Jaaaa, de Osloërs kunnen niet wachten tot de sneeuw komt en daarom oefenen ze op ski's met wieltjes alvast voor de Olympische Spelen in Vancouver 2010.

Na het weekend moesten we weer aan het werk en konden pa en Helene weer wat relaxen. We hadden nog wel beloofd om een kijkje te nemen bij Ronald en Marja met hun schapen, geiten en paarden. Marja had natuurlijk weer voor lekkere kake gezorgd.

De laatste avond gingen we naar Vassfaret. Bij Nevlingen maakten we een wandeling. Ze konden nog even genieten van de Noorse natuur.

Na 14 dagen zat het erop voor pa en Helene. Het is voorbij gevlogen. Olaf moest helaas werken, dus ik moest ons bezoek naar Gardermoen brengen. Wij hebben in ieder geval erg genoten van de afgelopen 2 weken van ons Franse bezoek. Tusen takk!! Merci Beaucoup!!

Et år i Norge! / Eén jaar in Noorwegen

We wonen nu één jaar in Noorwegen. Om precies te zijn op 1 september. Ja....ook hier vliegt de tijd voorbij. Reden om een korte evaluatie van het afgelopen jaar. Allereerst zijn we blij dat we deze grote stap hebben gezet. Het is zeker geen makkelijk jaar geweest. De verhuizing zelf en de opstart van het kafé, kostte erg veel energie. Maar ook daarna ging niet alles van het leien dakje. De up's en vooral down's van het kafé speelde een grote rol hierin en begon in de nawinterperiode een zorgenkindje te worden. We hoopten op een goed voorjaar en zomer. Die bleef, op een paar goede dagen ná, uit. Onze financiële rek was er inmiddels uit; al bleven we, misschien tegen beter weten in, doorgaan en hopen op beter. Je gaat geen kafé openen om het na 10 maanden weer te sluiten. Maar het resultaat is bekend, we stopten met het kafé. Spijt van dit hele avontuur hebben we niet. Het heeft ons ook veel gemak opgeleverd. Zo gingen de verblijfsvergunningen sneller (oké, voor Olaf met wat meer gedoe, maar toch...) Andere zaken konden sneller geregeld worden, onze integratie in Noorwegen ging sneller, maar ook de job van Olaf bij de Joker. Martha, de bedrijfsleidster, van Joker was vaste klant van het kafé en kende ons redelijk goed. Het kafé bestelde trouwens ook een groot deel van de waren bij de Joker. Maar het kafé is vooral een grote ervaring geweest voor ons. Een ervaring die ons ook leerde, om niet meer iets van horeca te beginnen in Noorwegen. Dat ook ik zo snel een job vond, was gewoon mazzel hebben en een flinke dosis positiviteit, flexibiliteit èn de Noorse taal een beetje beheersen. We hebben nu allebei een leuke baan, een gezellig vrijstaand huis met een grote tuin en omringd door een geweldig mooie omgeving en 2 auto's voor de deur. Kortom, wat we nu hier hebben, zouden we ons in Nederland nooit kunnen veroorloven. Puur materialistisch gezien dan....
Uiteraard zijn er de dipjes. Maar als we met de honden een bergwandeling van ruim 3 uur maken en zien hoe die twee zich vermaken en zich tegoed doen aan de bosbessen, dan is een dipje snel over hoor.
Het Noorse weer was ook een ervaring op zich. Ondanks de natte zomer, hebben we geen enkel moment het weer van Nederland gemist. De herfst is kort maar prachtig; de winter is lang maar fantastisch mooi en de lente is een verademing. We vinden het weer hier veel aangenamer. De lucht is zuiver én je hebt hier nog echt 4 jaargetijden. Ik spreek dan natuurlijk over dit deel van Noorwegen waar wij wonen.
Hebben we Nederland gemist afgelopen jaar? Nee! Als we iets missen, dan is het samenzijn met onze vrienden. Lekker spontaan ouwenelen over van alles en de humor met elkaar. Gelukkig hebben we skype en dat maakt wat goed. Echte Noorse vrienden hebben we hier (nog) niet. Maar dat heeft tijd nodig, zeker in Noorwegen. Gelukkig hebben we best al veel bezoek gehad van familie en de vrienden. Hier in het dørp hebben we Ronald en Marja, waar we af en toe een bakkie gaan doen en al het wel en wee mee bespreken. Aan hun hebben we veel steun en hulp gehad afgelopen jaar. Maar in het jaar is de Nederlandse gemeenschap behoorlijk gegroeid hier. Jan en Riti, Richard en Tineke + kids, Jacob, Ben en de laatste aanwinst Ageeth en Arjan. In totaal 14 stuks. Soms hebben we mekaar nodig en dan is het net even makkelijker om de nuances in het Nederlands te bespreken dan in het Noors. Maar op nog meer Nederlanders zitten we niet echt te springen. We zitten hier niet echt te wachten op een Nederlandse enclave zoals aan de Spaanse Costa's. Wat dat betreft loopt het samenwerkingskontrakt van de Valdresgemeenten en Placement (de emigratie organisatie van norsk.nl) net op tijd af.
In het afgelopen jaar zijn we ook zelf veranderd. Dat merken we vooral de laatste tijd met de Nederlandse bezoeken. We merken nu toch wel dat het leven hier heel anders is, dan in in het drukke en gestreste Nederland.
Als je gaat emigreren, dan weet je dat alles anders zal zijn en zal gaan. Maar dat is dan ook de uitdaging. We vinden dat we het eerste jaar prima hebben doorstaan, en gaan dan ook gewoon lekker verder met de uitdagingen in ons Noorse leventje.

Livet etter kaféen / Leven ná het kafé

Het is een wat teleurstellende zomer hier. De bewoners spreken van een zomer zoals in Vestlandet (het westen van Noorwegen) met veel regen. Er is in de regio bijna 2 keer zoveel regen gevallen als voorgaande jaren. Het weer in heel zuid-Noorwegen zit in een diepe dip. In het noorden is het anders. Daar hebben ze een topzomer. Was het zeewater bij Noorwegens zuidelijkste stad Kristiansand slechts 14 graden, in het noorden voorbij de poolcirkel was dit daarentegen maar liefst 20 graden. De regen bij ons haalde z'n climax, toen een giga hagelbui met een heftig onweer onze hele appeloogst kapot maakte en door een blikseminslag onze internetontvanger in één klap opblies en we een paar weken geen internet en vaste telefoon hadden. Gelukkig hadden we de internetontvanger van het kafé dus konden we toch onze mails lezen en verzenden. Door het weer is onze tuin ook niet meer zo top. Maar op een droog moment voltrok zich toch weer een klein wonder: de Mecanopsis (IJslandse- of schijnpapaver) bloeide weer. Ik vind het één van de mooiste bloemen.

Eind juli is ook de verjaardag van ons grote vriend en hondenkind Jack. En tot zijn groot plezier kreeg hij een superbot, wat na één avond natuurlijk al weer op was. Samen met Poppy hebben zij ook te lijden van het natte weer. Jack houdt al helemaal niet van nattigheid. De wandelingen zijn dus helaas wat kort.

Het begin van augustus is ook tevens het laatste voor het kafé. Per 3 augustus is het kafé dicht. De succesvolle Pizzakveld die we samen met Modini en Dhipani organiseerden wordt tevens ons afscheid van het kafé. Hieronder het affiche van onze laatste pizzakveld.

Het was de beste avond sinds de openingsavond van 4 oktober vorig jaar. Een goed afscheid dus.

De dagen erna moest alles opgeruimd en schoongemaakt worden. Onze eigen spullen gingen mee naar huis, zodat we nu weer met een zooi verhuisdozen in de gastenkamers zitten. Maandag 3 augustus was het kafé weer leeg, behalve dan de inventaris die bij het kafé hoort. De sluiting was zoals het begon...... met regen en de wimpel aan de vlaggemast. Maar nu werd deze gestreken. Het kafé is gesloten.
Dat we zelf niet in een enorme dip zitten, heeft te maken dat we beide een baan hebben en het daar bijzonder naar onze zin hebben, ondanks dat het soms erg vermoeiend is. Omdat mijn job niet om de hoek is, was het al snel duidelijk dat er een 2e auto moest komen. Olaf kon zijn geliefde hobby weer uitvoeren......op internet speuren naar auto's. En natuurlijk vond hij er de nodige. Maar toen ik hem duidelijk maakte dat ik niet een hele dag in de auto wil zitten om 2 minuten naar een auto te kijken, die hoogstwaarschijnlijk toch niet aan onze eisen voldoet, bleek er op 3 kwartier van ons een mooie Audi 100 te staan. Olaf belde om een afspraak maken en na een paar dagen reden we naar huis mét de donkerblauwe Audi. Dit wordt mijn ,,werk¨auto.

We zijn nu beiden in het weekend vrij, als Olaf niet hoeft te werken op een zaterdag, want dat kan wel eens gebeuren. Dus tijd om de omgeving weer eens te verkennen. We waren nog nooit in Reinli geweest. Reinli is naast Hedalen, Bagn en Leirskogen één van de dorpen van Sør-Aurdal. Ook hier staat een stavkirke en omdat het hoogseizoen is, konden we deze met een gids bezichtigen. Het werd een heel leuke rondleiding met grappige en interessante details. En Olaf kon voor de eerste keer eens aan de schandpaal.

Dan krijgen we een heel leuk sms-je. Herman vraagt ons of het oké is dat hij en z'n moeder een paar dagen bij ons mag komen. Dat vinden we natuurlijk hartstikke leuk en een klein weekje later ontmoetten we mekaar in een regenachtig Oslo. De dag erop kwamen ze naar Hedalen. Het waren een paar gezellige dagen, ondanks dat we alletwee moesten werken. Eén van de avonden maakten we een tochtje naar Nevlingen. Moeders was herstellende van een knieoperatie, dus ging de rolstoel mee. Herman kon zich storten in het plukken van tyttebær (veenbessen). Het is nu volop bessentijd en overal staan, bosbessen, wilde frambozen, tyttebær en de wat zeldzamere en delicate Moltebær. Hele families gaan nu på tur om bessen te plukken.

Door het natte weer zijn ook de paddestoelen iets eerder dan normaal te bewonderen en te plukken. Alleen daar beginnen we (nog) niet aan, want voor je het weet zit je aan de paddo's of nog erger. Want er zijn nogal wat giftige exemplaren die verdraaid veel lijken op de eetbare.

Herman heeft zich overigens prima van dienst gemaakt door onze weideheuvel te maaien met de bosmaaier. Nogmaals dankjewel Herman!
Na een paar daagjes Hedalen vertrokken Herman en moeder naar Zweden, om daarna weer naar Nederland te reizen.

Het betere weer van de laatste dagen gebruikten we om wat langere wandelingen met Jack en Poppy te maken. Zo maakte ik na m'n werk een tochtje naar Brennasæter op zo'n 900 mtr. Onderweg zag ik m'n eerste Moltebær.

Van het weekend heb ik een kleine fjellhage (rotstuin) gemaakt. Gewoon om uit te proberen. Het is een klein, maar mooi hoopje stenen geworden met mooie bergplanten. Ze moeten voor de winter aanslaan en dan kunnen we volgend voorjaar genieten van de bloemerij.

Ik heb ook eindelijk m'n croc's aangeschaft. In Noorwegen uitermate populair. Eigenlijk zien ze er niet uit, maar ze lopen heerlijk.

We gaan ons nu voorbereiden voor ons volgende, maar voor ons zeer speciaal bezoek. Volgende week komen m'n vader en Helene vanuit het verre Frankrijk en we kijken daar erg naar uit.

We hebben ze al een verlanglijstje gestuurd met allemaal Franse lekkernijen, die je hier niet zo snel zult vinden.

Den store endring / De grote verandering

Afgelopen 2 weken stonden in het teken van de grote verandering. We hebben namelijk besloten om het kafé te sluiten. Het besluit komt natuurlijk niet ineens zomaar uit de lucht vallen. De voorspelde en verwachte aantal gasten kwamen niet of nauwelijks. Ook niet tijdens Pasen en andere hoogtijdagen7weekenden. en na een teleurstellende 17e mei (Noorse nationale feestdag) werd ook nog eens mijn motivatie flink minder. Maar men verzekerde ons….. in het hoogseizoen wordt het volle bak. Niet dus. Het hoogseizoen is nu bijna drie weken aan de gang en de ,,toeristen” komen maar mondjesmaat. Kortom, de reserve-inkomsten die we moesten opbouwen om de winterperiode door te komen, zouden we absoluut niet halen. Dat Olaf ook nog eens voor het kafé moet gaan werken was geen optie. Op een avond besloten we er een punt achter te zetten als de zomervakantie voorbij is. Ik zou in de tussenliggende tijd naar een baan zoeken, want die liggen nu ook weer niet voor het oprapen. Maar....... een paar dagen later zag ik op de landelijke internetsite van noem het maar arbeidsbureau, een vacature voor tuinman bij een tuincentrum/tuinaanlegbedrijf in Fagernes. Enfin, donderdag de vacature gelezen, vrijdag sollicitatie met cv gemaild naar het bedrijf en op maandagmorgen 8.00 uur werd ik gebeld of ik
's middag langs wilde komen en ik reed die middag weer naar huis met een baan op zak. De volgende maandag kon ik beginnen. Kijk zó doe je zaken!!!
Daarna moesten we de eigenaar Elling inlichten over de nieuwe ontwikkelingen. Na het gesprek is besloten om het kafé per 3 augustus te sluiten en trekken wij ons volledig terug van het kafé. Tot die tijd is het kafé beperkt in het weekend open om het bewoners te laten wennen aan het feit dat Hedalen straks weer zonder kafé zit. Helaas het zijt zo. Wel zijn we van plan om met de twee meiden van Vassfar Kursgård een feestavond als een soort afscheid te organiseren. Met hun hebben we de laatste periode erg gezellige en drukke pizza-avonden georganiseerd. Jammer genoeg waren deze niet voldoende om het kafé draaiende te houden.
Een week geleden ben ik begonnen met m'n baan en ik vind het echt heerlijk om weer iets te doen. Ben gewoon weer lekker bezig en het is een mooie werkplek. Hieronder een impressie. Jullie kunnen ook kijken op de website www.bkanlegg.no

Mijn werk bestaat oa. uit het reorganiseren van het plantgoed op het tuincentrum, het onderhoud van het plantgoed en omgeving, opkweken van planten en heesters maar ook klanten helpen en adviseren. Een nieuwe uitdaging dus.

Olaf loopt ondertussen ook al lekker bij de Joker (supermarkt). Hij heeft net een ,,cursus" loterij en kansspelen achter de rug en is volop bezig om ook het computergedeelte onder de knie te krijgen. Vanaf 1 augustus gaat hij ook fulltime werken. Z'n Noors gaat in ieder geval met sprongen vooruit.

Een grote verandering geldt ook voor het weer hier. De hittegolf van een paar weken geleden is ver weg. Het is een stuk koeler en het regent nu regelmatig. De rivieren en beken zijn van kabbelende stroompjes veranderd in woeste watermassa's. Maar dat weerhoud ons niet van om zo af en toe på tur te gaan met onze viervoeters en nieuwe plekjes en paden te ontdekken in Hedalen.

Tijdens de zomervakantie is Bautahaugen open en worden er in het weekend interessante demonstraties gegeven. Wij nemen zo af en toe een kijkje om met de dames gezellig te kletsen. Natuurlijk wel met kaffe og kake erbij. Hieronder maakt Rigmor van schapenvachten mooie dekens, die in vroeger tijden de Noorse bedden verwarmden.

Anderhalve week geleden kregen we weer bezoek uit Nederland. Fiona en Gert en Luna kwamen langs om vakantie te vieren in Noorwegen. De grote tent stond op ons landgoed en tussendoor wilden ze diverse wandelingen maken. Helaas gooide de rug van Gert roet in het eten, waardoor hij niet meer in staat was om te wandelen in de bergen. Wel organiseerden ze voor ons een heerlijke barbecue en maakten we een uitstapje naar het Bjørnepark (berenpark) in Flå, wat overigens een klein beetje tegenviel. Want om nou anderhalf uur te rijden voor 5 beren, 2 elanden, wat reeën, hangbuikzwijnen met kippen en konijnen........ maar ok de rit door Vidalen en een stukje Hallingdal was mooi. Maar ondanks dat, besloten ze om de vakantie af te breken en terug naar Nederland te reizen, zodat Gert thuis weer gekraakt kon worden door z'n fysiotherapeut. Jack maar vooral Poppy vonden het heel erg jammer, want hun hondenvriendinnetje Luna moest natuurlijk ook weer mee.

De komende weken gaan we de zaken van het kafé afronden, want er moet natuurlijk nog wel de nodige dingen geregeld worden. Wel moeten we wat geduld hebben, want het is in Noorwegen vakantietijd en dat betekend dan ook écht vakantietijd.