Nog niet zolang geleden hadden we nog niet echt het gevoel dat we 31 augustus zouden verhuizen naar Noorwegen. Da's binnen een korte tijd wel wat veranderd. Het is voor ons niet meer een kwestie van maanden of weken....maar van dagen. De opzeggingen en (zakelijke)adreswijzigingen zijn de deur uit. Tussentijdse verzekeringen worden geregeld, bankzaken afgehandeld etc. etc. Komende tijd gaan we in huis de boel eens flink opruimen en weggooien. Op mijn werk heb ik al afscheid moeten nemen van een aantal collega's die op vakantie gaan en dus niet op mijn afscheidreceptie kunnen komen en pas na 1 september weer terugkomen. Olaf werkt komende dagen voor het laatst met zijn collega Isabella. Kortom het grote loslaten is begonnen!
In deze periode beginnen de sentimenten ook een rol te spelen. En beiden doen we dat op onze eigen manier. Ik wilde voor dat we naar Noorwegen vertrekken nog ff een bezoekje brengen aan mijn geboortestad Rotterdam. Ik was er al een tijd niet geweest en toen ik hoorde dat de
ss. Rotterdam (het oude passagierschip) weer terug was in de haven, was dat voor mij zeker aanleiding om er weer eens een kijkje te gaan nemen. En met wie kon ik dat beter doen dan met moeders. Het was een gezellig dagje, waar oude herinneringen weer even werden opgehaald. Door Kralingen gereden en gelopen door de Lusthofstraat en de straat waar mijn leventje begon op die zonnige dag in september...de Lambertusstraat. 
Ook nog langs mijn oude werkplekken in Ommoord, Zevenkamp gereden en dé plek waar mijn hele werkcarrière begon, Het Park bij de Euromast. Een leuk detail is, dat ik hier in 1978 voor het eerst in aanraking kwam met Noorwegen en de Noren, want hier staat de Norske Sjømannskirke (de Noorse zeemanskerk). Hier werkten we graag in de buurt want we kregen er altijd.... kaffe og wafler, koffie en wafels. Aan de Parkhaven, waar vanaf de parkheuvel mijn toenmalige collega's en ik, menig uurtje hebben doorgebracht om naar de schepen te kijken, konden we nu de ss. Rotterdam zien liggen; een beetje verder weg dan ik gedacht had, maar toch. Ik was van plan om nog wat met moeders te gaan wandelen door de stad, maar helaas kwam de regen met bakken uit de lucht, dus hebben we dat maar overgeslagen. Het klinkt misschien gek, maar dit bezoekje Rotterdam was voor mij een belangrijk onderdeel van 'het grote loslaten'. Ik kan nu weer verdergaan met de voorbereidingen voor ons vertrek naar Noorwegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten