Gisteren hadden we een afspraakvrije dag en die hebben we doorgebracht in Fagernes en Hedalen. Een beetje shoppen, toch nog geprobeerd of we iemand van de ASKO, een levenrancier, konden spreken. Maar net zoals er in nederland vrijdagmiddag niemand meer aan te spreken is, zo gaat dat nog veel meer in Noorwegen op. We hebben wel het telefoonnummer en email van de contactpersoon. In de loop van de middag naar het kafe in Hedalen gereden, om daar te inventariseren, nogmaals te kijken en om wat apparaten uit te proberen. ‘s Avonds heeft Olaf z’n eerste pizza’s gebakken en is natuurlijk zo trots als een pauw. ’s Avonds komen Ronald en Marja langs voor een praatje en een drankje op ,,ons’’ terras voor het kafe en later komt Mirjam, die tijdelijk boven het kafe woont erbij.

Vandaag gaan we de route rijden die ons is uitgelegd door Karin en haar collega’s van Sør-Aurdal. Bij Bagn rijden we naar boven via de vele (haarspeld)bochten naar Ellingsæter en Hellebeksæter waar we ons tracteren op een bak koffie met wafels. De hoogvlakte ligt nog tegen de boomgrens aan, dus het is er niet helemaal boomloos.

Het mooie gebied is bezaaide met kleine en grote meren en bossen, een beeld wat zo typisch Scandinavisch is. Tussendoor staan her en der hytter. Heel veel Noren hebben zo’n hytte ergens staan. Als je de auto stil zet hoor je geen enkel geen enkel geluid. Wat een rust! Soms hoor je in de verte schapen met de belletjes om de nek. Achter de auto komt een grote stofwolk omdat het grootste gedeelte van de weg onverhard is. En aangezien het veelal particuliere wegen zijn wordt je geacht tol te betalen bij de slagbomen. Deze wegen worden in Noorwegen ‘bomvei’ genoemd.
De weg gaat de provinciegrens van Buskerud over en eindigt bij het grote meer, waardoor hij aansluit op de weg van Hedalen naar Nesbyen in het Hallingdal. Tot even voor Hedalen is de weg onverhard en als we Hedalen inrijden wordt de weg weer gewoon asfalt. We hadden Kari en Mari, de dames van openluchtmuseum Bautahaugen, belooft om vandaag langs te komen. Bij Bautahaugen worden we door de dames onthaalt met risgraut/risgrøt. In de zomer heeft Bautahaugen themaweekenden. Dit weekend is het thema graut/grøt.

Dat is betekend pap. Pap is nog steeds populair in Noorwegen en Mari heeft voor de bezoekers een pan met hjemmelaget risgraut gemaakt. De rijstepap eet je met suiker en kaneel en is een goede maagvuller. Erbij hoort, wat wij noemen limonadesiroop. Poppy krijgt weer alle aandacht van de dames en bezoekers en heeft het dus prima naar d’r zin. Ronald en Marja zijn op het terrein van Bautahaugen met gras bezig en komen er later bij zitten. Om 15:00 sluit de boel en gaan wij weer naar het kafe om verder te gaan met onze inventarisatie. Vanavond ga ik mijn kookkunsten tonen en maak een ondefinieerbaar prutje met rijst en groenten.