Het is onderdeel van een boerderij. Vaak staan er in Noorwegen meerdere huizen op het boerenerf. Het ziet er allemaal leuk uit en als we samen met de eigenaar het huis van binnen bekijken, krijgen we al zin om er te wonen. Een reuze woonkamer met een groot raam met uitzicht op de grastuin. Het ziet er prima uit. We zeggen dat we erg geïnteresseerd waren, maar weten dat er meer gegadigden zijn. Na de bezichtiging lopen we naar de waterval. Op de rotsen zitten we een tijdje in het zonnetje terwijl het water naast ons dendert en Poppy het reuze leuk en spannend vindt want er liggen héééél veel takjes om mee te spelen en koel water om in te zwemmen. De baasjes vinden dat laatste echter niet zo'n super idee. 
We lopen nog een eindje over de onverharde weg om te proberen om nog hoger bij de waterval te komen. Maar als blijkt dat we alleen maar verder er vandaan lopen, keren we weer terug richting het huis waar onze bolide staat. We kijken trouwens onze ogen uit, naar de vele bloemen aan de kant van de weg. Onze stadsecologen worden gek van jaloezie als ze dit zouden zien.
Omdat ik de map met papieren in de hytte heb laten liggen, moeten we weer terug naar de camping in Aurdal. We hebben om 15:30 de afspraak met de eigenaar, dus hebben we nog even de tijd om te lunsjen. Na de lunsj rijden we naar Hedalen. Het zonnetje schijnt weer dat het een lieve lust is. En we komen na zo'n 3 kwartier aan bij Fekjær Psychiatrisch Centrum. Nou klinkt dat erg heftig, maar reken maar......... mocht ik ff de weg kwijt zijn mogen ze mij hier graag naar toe brengen. Wat een prachtige lokatie. Het is een grote soort zorgboerderij met een stuk of 10 gebouwen temidden van tuinen, boomgaarden en stukjes wijde met schapen. Het lijkt of dit ook een openluchtmuseum is. Na ons gemeld te hebben werden we even in de wachtgezet in de typisch noorse stue met koffie en broodjes en........ een brande kaars. Elling (de eigenaar) houdt van details, da's duidelijk. Even later komt ie naar beneden en begint de kennismaking. Eerst de kat uit boom kijken natuurlijk, maar al gauw wordt het Noorsnederlands ijs gebroken. We hebben natuurlijk ideeën voor het kafé en die komen aardig overeen met het gedachtegoed van Elling. Kortom de chemie is perfect. Na ruim 4 uur babbelen over het kafé, en over onszelf, gaan we naar het kafé om de binnenkant te bekijken. We kennen het van foto's maar die komen aardig overeen met de werkelijkheid. Het ziet er werkelijk prima uit.
Solstad kafe voelt nu al erg goed. Het gebouw is nieuw en de inrichting is volgens traditionele Noorse traditie ingericht. Gezellig.....zeggen ze in Nederland. Elling wil ons trouwens nog even laten kennismaken met Marja en Ronald. Dit is een Nederlands paar, dat sinds vorig jaar in Hedalen woont. Volkomen onverwacht rijden we rond en uurtje of 8 het boerenerf op en beide komen dan al aan lopen. In een onvervalst Rotterdams accent worden we welkom geheten en krijgen gelijk het hele huis te zien. Ze wonen op Besøksgard (bezoekersboerderij)Bergsrud en is een onderdeel van Bautahaugen openluchtmuseum. De bedoeling is dat er geboerd gaat worden zoals in vroeger tijden, zonder machines en zonder moderne middelen. Poppy is in ieder geval erg gecharmeerd van de jonge ram. We gaan gezellig kletsen bij de oude opgeknapte sæter met een bakkie leut en lekkere kake. Hjemmelaget door Marja! Maar als een paar uurtjes laten de muggen ons steeds beter weten te vinden stappen we weer op. Bij het tankstation in Bagn gooien we een hamburgertje naar binnen, want we hebben nog geen hap gegeten vanavond. We rijden verder en nemen onze indrukken mee naar de hytte in Aurdal en zitten we 's avonds laat met een wijntje op ons terras voor de hytte. Het begint licht te schemeren. Over een klein uurtje is het even donker en dan begint weer een mooie noorse morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten